Alle inzendingen over algemeen

De wereld kleurt donker onder een gebroken wolkendek mijn hemel, blauw druipt uit mijn pen van mijn stuk gebracht beschrijf ik het licht heeft mij te pakken gehaast vullen woorden het papier zal ik dan toch maar een luchtje scheppen…

De zee gaat soms te keer en gooit haar metershoge golven met witte koppen op de vloedlijn neer daar komt haar onstuimigheid vanzelf weer tot rust en rollen haar golven zacht in een altijd durend ritme terug op de kust...…

waren we hier al geweest waren we eerder onszelf in afstand, nabijheid in gezamenlijk verliezen hebben we nooit bestaan na afscheid, herinnering vergeeld vervagen, vergeten in dozen op verlaten zolders in avondlicht langs kale muren als huisraad zonder handen zullen we elkaar ooit weerzien ergens aan zwaarte voorbij zomaar,…

Gaan we nu krijgen, wie wat punten krijgt ik wist het, ik dacht even ik ben bij de jumbo Maakt niet uit ik ben uitgeslapen Maak je gedicht waar je hier voor bent en laat andere zijn gezicht plaatsen Dat zie je ook Perfect…

Ik zou graag willen zweven langs de flanken van jouw ziel en ons ademhalen delen zodat mijn woord dezelfde toon van liefde krijgt als die van jou nooit eerder kwam ik iemand tegen die zo puur zijn ziel op handen draagt om er anderen ongevraagd een deel van mee te geven het maakt me nederig te weten dat ik nog zo veel leren kan over…

De tijd Tijdens een diner werd me de tijd voorgeschoteld. De wijzers ontbraken, en van evolutie was er geen sprake, als nagerecht een glazen bol, met mijn leven in de hoofdrol, even koude rillingen, transparant en genuanceerd, ontwaakte ik bij het dessert beleerd. verleden en heden werden samen gesmeden. Wat is geweest wordt opgeslagen als snipperdagen…

Kermis Gratis ritten gewonnen leuk toch mijn eerste je weet wel de ouderwetse rups het gaat op gang en dan gaat het doek erover Waar ken ik dat van Als ik uitstap krijg ik een muntje voor de botsauto, ik stap in en meteen botsingen gehavend stap ik uit en krijg mijn muntje Nu de hoogvaart ik kijk omhoog met schrik stap ik in blijft hij boven…

het lijden aan het lijden riep Leiden in last en liep ik langs de lange Levendaal stoned maar stug door de nacht in cirkels naar mijn kamer terug met het licht werd alles zo armzalig dat ik zo kon inslapen en als een roosje rustte voor wel zeven etmalen - zo flex was een student in hippiehoogtijdagen…

De grote haven. Daar waar al eeuwen alles af en aan wordt gevoerd. Daar vliegen geen zwarte raven, maar wel witte meeuwen die schreeuwen en zweven boven wat er zo even vast is gesnoerd. Maar vooral naar wat er naast valt, wordt haarscherp geloerd. Op de brede kade van basalt, waarvan de zijde door het water al sinds tijden wordt beroerd…

zomers klokt de taille van haar rok op lome tast golft de omslag zonnige taf de rechte rug is rustplaats voor het lange haar ze voert een hondje aan de lijn als nietig tegenwicht van wat deze zomer is ze gaat door naar de zon de enkels vlechten op het keerpunt van de rok een tip wit secuur ze loopt zeker licht alsof ze beschikt…

Een omnivoor Gaat er altijd voor. Groenten, vlees of vis, Als het maar te eten is, Is hij een en al oor. Ik zou wel eens willen weten Wat voor toetjes die zoal eten.…

Het tikken van de klok zo hard met een zachte g glijdt de tijd uit stille uren soms verhaalt hij van vroeger zij kijkt hem vragend aan en wacht nog wat op later dat niet komen gaat…

de kamer is ontvolkt naar evenbeeld gevoegd gestold tot stilte neergedaald in stof met lege adem gevuld roerloos aangezet het weerschijn tekent de wand met dagen in jaren schemer en morgen…

In het uitgestorven bos een bankje door schaduw bezet geen stap te veel voor hem vandaag zijn gedachten verliezend naar niets dat ooit was rust, eindelijk rust hij stond er nooit bij stil er loopt wat haast in wandelschoenen zijn verlopen dag voorbij…

Een sonnet moet voldoen aan allerlei zaken zoals aan de regels van metrum en rijm en binnen dat kader moet men een gedichtje maken afstandelijk en absoluut geen geslijm ik schreeuw het liever van de daken met mooie woorden en soms gerijm wil ik de mensen raken tot het punt van het onvermijdelijk katzwijm dus zal ik schrijven wat ik mooi…

In de galerij van onze geest verzamelen we iedere dag weer nieuwe beelden.…

het is een sombere dag vandaag aan 't strand de zee is ruw, het is guur en nat ze loopt met blote voeten op het schelpenzand blonde haren wapperen in de stormachtige wind koude zeewater prikkelt haar voeten blik gericht op de einder smoort in 't grauw gooit schelpjes naar de woeste golven kijkt vervolgens blij en verheugd…

ik reisde naar de eilanden blind stof aan de voet over geschakelde vlekken aarde kwam daglicht mij tegemoet langs de hele horizon werd het licht gespleten door kreten van meeuwen aandachtig bestudeerde ik de omtrek een gekartelde inham de los lopende lus van een wegbuigende kust en als genadige inval de witte rand van het strand…

De wind ruist langs het trillend blad glas houdt zich staande ik loop naar ’t terras wankel drink ik het leven voorbij de dood verjaart die telt niet meer ik niet minder het lege glas dat staat…

In oktober zal het sneeuwen, zegt mijn collega. Ze draagt een zonnebril met bolle glazen en ziet de wereld voller. Tussen het oogsten van de tarwe en het rooien van de bieten zal het land zich wit tooien. De herfst zal kort duren, kaal worden vòòr haar tijd, vroege winterbruid. Het zal niet koud zijn onder het stro, het rottend loof. We zullen…

Eerste blik Een keertje, jouw op mijn gerichte oogopslag, maakte voor mij een onvergetelijke dag, een keertje het horen van jouw stemgeluid, het sluit van alle andere hun praatjes uit, een keer het opsnuiven van jouw geur, bleef mijn bij als een heerlijke odeur je eerste kus, streling fluisterende liefde op weg naar de volmaaktheid…

gevolgd door een chat een nieuw avontuur gevolgd door gesprekken, elkaar leren kennen slechtst in een seconde de kracht dat was hij, in een beweging recht naar mijn huis toe in zijn armen langzaam gelegen vertrouwd veilig, thuis voelde ik zijn kracht maar langzaam kwam de leegte krachtig en doorgaand een foutje niet bedoeld, een…

Bewust kwamen ze mij tegen naar een zo gezegd nieuw leven mijn zielsverwanten dacht ik bewust op weg naar mijn heden ik schudde hen genadeloos de hand ze hadden mij in het verleden gekregen…

Vriendschap kwam mij zoetjes strelen In mijn blijdschap, in mijn leed, Toen ik bij de kinderspelen 's Levens lentedagen sleet. Mocht wie in mijn vreugden deelde, Met een traan mijn droefheid heelde; Mocht die vriend en speelgenoot Mij beminnen tot de dood! Aan een meisje zacht van zinnen Hechte ik mij met hart en oog. 't Was mijn…

Er vliegt een kraai naar binnen zwart ik camoufleer mij achter handen gekrijs door merg en been een klauw uit een poot vingerkootjes, kijk ze hangen donkere schaduw glijdt langs de muur ik nagel mij een rouwrand…

het heeft wel wat die knots gekke autorace in Mans de herrie, de kermis, alsmede de enorme drommen publiek de mooie sexy meiden gestoken in vaak bijzondere tuniek het gehuil der motoren, lichtflitsen van de koplampen die 's nachts de hemel sieren het moeten overnachten in de buitenlucht, vaak in de regen op het zand gelegen…

Je bent sterker dan je lijkt... Je kunt meer hebben dan je denkt Een mens breekt niet zomaar in twee Je hebt meer lef dan je denkt... Je moet niet te bang zijn in het leven Je zult het toch niet overleven Soms moeten we risico's nemen Je bent slimmer dan je denkt... Een echte meester in het leven heeft meer fouten gemaakt dan een beginneling…

Vrolijk straalt zijn rode roos haar warmte tegemoet koude rilling een tweede hands kus gedragen op handen beleefd bedank ik…

Soms maken we hele domme fouten in het leven Fouten die we ons zelf niet zo maar kunnen vergeven Maar we zullen er wel mee moeten leven Soms doen we mensen pijn, zo veel pijn dat we ze breken Soms breken we iemands hart, zo erg dat je die persoon kan opvegen Soms laten we mensen in de steek ze komen te overlijden Zonder dat we afscheid hebben…

We kijken schrijlings van de nokken neer over het kale land dat geeft en nu brutaal ontmand in naaktheid weent. Het brandt in onze hoofden; het raast stormachtig langer dan die vijf minuten, dagen langer. Vandaag hebben ze ons liggen, tussen scherven, zien ons verbijten door de kogelgaten in rolluiken, de builen in onze harten. Maar plooien…