Alle inzendingen over filosofie

Het niets maakt alles kwetsbaar of volheid het niets creëert integerheid en leefbaarheid Het niets maakt de ruimten sereen alles beslaat of ontstaat uit niets, gemaakt uit de creatieve ziel van deelbaarheid.…

Je niet los te laten, en Je niet doen omkeren, Kerende, naakt, niet bloot, In ontzag en consternatie, Het beeld, vorm, inhoud, Van de knecht en zijn kracht. Stof uit stof en as uit as Jij moest reiken, naar iets, zoals alles reikt Naar iets. Je bent gevonden, het dogma Der ziel, strijd, kracht, einde, Ook ik verwond, ook ik steek…

Ik voel me als een vogel, die vleugellam strompelt. Ik voel me als een vis, die in de afslag ligt. Het wordt de hoogste tijd, dat ik moeiteloos ga leven. Als een vis die water klieft. Vliegend als een vrije vogel. Zelf en zelveloos geliefd.…

En de wind valt, uit zijn schaduw En het licht staat in zijn donker En ook het bloed stelpt zelfs Zijn wond, wonden, gedachten Splijten, oceanen, roeren, Een mens twist met God, en Verliest, gaat ten onder, valt Maar staat, in Hem. Ook mijn neigingen komen voort Uit blind verlangen, de neiging Tot de beweging tot de aanzet, Van het geëtste…

Het kruisigen van brood En water, melk en honing, Sprekende val tot de rots, En keer, tot de zee, die valt, En beukt, en neigt, en breekt. Ook ik ben de zee, en ik zwijg Want ik ben de wind, en ik Opteer want ik ben het land, Droog, nat, oorlog, winter. Honger en gebrek, twijfel En blindheid, ik ben melaats, Toch ontstaat het…

mijn sluimerend verlangen fluistert licht of er nog meer stilte is leven doet pijn in haast en stress want jagen is onze genetische dress bewegen is must rust lijkt een vloek te zijn in het aardse bestaan wij zijn naar tal van soorten ontspanning gegaan verstilling lijkt aan te slaan pas door overlijden zal de hartslag van leven…

Vannacht werd ze even wakker waarvan, dat wist ze niet 'n diepe slaap waaruit ze ontwaakte voelde van binnen, 'n diep verdriet. De woorden " krijg 't " spookten als metaforen door haar heen alsof alle schoorstenen rookten 't voelde zo intens gemeen. Viel weer in slaap, gelukkig wel dromend van hemel, niet van hel krijg 't spookte de hele…

Begeerlijkheid,'t willen proeve' alle dingen, dat is nu een van de erge gevaren: de machtigste onder de belemmeringen, die versperren den weg naar 't leven, 't ware. Een gulp van de kostbare levenswijn zwelgen we haastig en verstrooid naar binnen en weer een, en weer een: 't hart en de zinnen blijve' even dorstig, als waar 't drinken…

ik kan het niet laten nog droom ik alles dicht in mijn chaotisch leven vol gaten dwaal in de realiteit zoek naar hemelse zaken op een aarde waar onkruid gedijt kan de vleugels van engelen raken maar het klapperen is geen paradijs als zij ontvouwen kijk ik vol vertrouwen naar hun gracieuze vlucht zonder lucht ja ik wil mee maar…

ik heb mijn blokken gepakt zij waren netjes gelakt na een speeltijd vol butsen en krassen vroeger wilde ik groter en hoger stapelen en meer tot het fout ging die laatste keer het bouwen was afgelopen ongebreidelde groei uitgesloten het spelen voorbij tijd voor echt leven belangrijke zaken maar ik kan het niet laten blokken zijn…

er zweven altijd gedachten die ik wil weven tot een herkenbaar patroon eerst ze op vorm en kleuren schikken de lagen meten van emoties tegen vergeten toch vallen er een paar uit de toon zij zijn uniek in verbeelden en droom alsof zij zomaar uit een ander dimensie zijn gegleden in een ultra creatief moment zij dateren verbazing…

Wij reppen onze schreden, En scherpen ons gezicht, En zoeken hier beneden Wat verre vóór ons ligt; - Verzuimen en verzaken, Wat ons omringt, wel niet, Maar hijgen toch en haken Naar vrolijker verschiet. Lacht ons een heuvel tegen, Met welig groen beplant, - Wij vinden steile wegen, En distels in het zand; En lokt het dal…

van alles wat op je pad maar toch ook weer niets al is niets ook weer iets iets om mee bezig te zijn iets om vast te houden los te laten, weg te stoppen iets wat nietszeggend kan zijn of juist veelbelovend vooruitstrevend & springlevend iets om voor op te staan iets om te laten gaan zodat er niets overbljft want ook niets is iets…

Een gezicht nooit meer zien. Een gezicht zien dat niet bestaat. Langzaam duidelijker, totdat ook de kleinste rimpels, putjes in de huid een oogwenk helder zichtbaar zijn. Maar het is geen gezicht. Het was misschien een man die honderd jaar dood is, en gestorven zonder ooit te zijn afgebeeld. Er zijn er zoveel. ---------------------…

Een baksteen die zeker weet, dat hij een huis gaat bouwen, is net zo geniaal als een mens. Even geniaal als een metselaar, die weet waarom hij bestaat. Metselaars kunnen metselen. Filosofen kunnen vallen.…

Ach, ouderdom heeft ook zijn voordeel wel, de vijfenzestigplusser kortingspassen voor trein en bus of kleding laten wassen. In ’t buurthuis kaartjes voor het bingo spel. De vijfenzestig al voorbij maar vief zal ik in 't buurthuis nog geen sou verbrassen, 'k ga liever met mijn maten lekker nassen of scheurend op de motor naar m’n lief.…

Miserie, zooi of gewoon ellende Dik zin je onder een rijdende wagen te smijten. 't Kan ieder wel een keertje overkomen En zeg nooit - aan mij niet besteed. Wie geeft dan thuis Net geteld drie wezens ter aarde. Lui me ergens onbekend ergens op één uitzondering na De zogezegde Liefste Vriend nekt je met lust ook plezier. Er wel conclusies…

hier jacht en jaagt het leven om mijn oren zonder enig voorbehoud loopt het in mij verloren hals over mijn kop volgt t overvolle hoofd rondtollende ogen van zuiver zicht beroofd hol ik voor de tuinman uit ik wil zo graag nog even niet nagezeten door de dood uit volle borst het leven leven…

muren kaatsten het zinloos gesprek echo’s dolden in holle frasen ramen donkerden in de zee van misverstanden die zich ontrolde op stranden vol onbegrip de discussie met een spervuur van woorden emoties vlamden in gesticulerende handen een krijsende meeuw klaarde de lucht nam stilte mee in het koninklijk landen wij lachten…

Wat is slim Wat is krom Wat is recht Wat is dom Wat is goed Wat is slecht Soms heb ik Gewoon Een woordengevecht…

Wat als de geur verviel, smaak niet bestond Wat als ook het gehoor verdween misschien Men nog wel tastzin had, maar niet kon zien Zou het dan zijn dat men de liefde vond? Wat als de grens die Adam trok vervloog En daarmee alle innerlijke strijd Verging, de mens geen weet meer had van tijd Van dag en nacht, zaken als laag en hoog Hij samenviel…

Ik mis de nachten Waarin enkel de maan De hemel mocht verlichten Wij zijn kinderen Van de sterren Sterrenstof, dat zijn wij Nu zie ik duizend sterren Hoog aan de hemel staan De hemel huilt Tranen van de sterren Die hun kinderen zien komen en zien gaan…

ik verwater er klinken geen klaterende spitsvondigheden meer kleuren roepen tevergeefs om het dansante gaan ik blijf gewoon staan in het kijken kan ik nog enkel vergelijken met vroegere decors de innoverende details ontgaan mij raken niet meer aan mijn vitaliteit waar ik eerder de werkelijkheid beleefde in speelse dromen…

nog ben ik in mijn tijd maar voel al eeuwigheid er is een stuk ontbreken dat ik niet kan vergeten soms komen vaag herinneringen terug uit andere vormen van leven nog zonder verband en hoe ik daarin deelde had ik niet in eigen hand maar steeds dichterbij komt het besef dat ook deze puzzel wordt gelegd…

kan een hard woord zacht vallen als het in steen gebeiteld staat kan men harde woorden bezweren met wierook totempaal of amulet hoe vallen woorden als men door een onbekend landschap reist kun je de zachtheid horen als ze aarzelend sluimeren in het harde woord…

lang heb ik mij gekoesterd in de weerkaatsing van diamant alle facetten toonden leven dat in licht bestaan had gekregen loepzuiver helderden beelden van een hemels gelukkige tijd tot de zon brak en het perspectief grijzer de kou ijselijk werd de warmte om ons heen verdween in stilte zoals nooit voorheen bij het zetten waren…

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

De zomer nu wel echt vaarwel gezegd en dansend met de winden in het rond; wat lieve vrienden weergezien en dan gegroet, gepraat en veel gezwegen. Wat kan een herfstdag zalig zijn, al valt de regen ook als tranen neer; de bladeren vertellen over sterven gaan en nieuw geboren worden zeker ook. Hoe zou ik treuren om wat nu vergaat: voor herbeginnen…

ik ben een kind van licht heb nooit van zwart gehouden waar zon speelde daar was ik het donker is niet te vertrouwen ik leerde kleuren al heel jong te onderscheiden bleef duister altijd mijden zag het licht weerkaatsen in vele varianten maar zwart bleef dood aan alle kanten waar zijn toch die stralen gebleven of zal het…

Meten is zeker weten. Wanneer iets meetbaar is, dan wordt een feit bewezen. Anders is iets verbeelding. Anders bestaat iets niet. Meten is ook niet-weten. Wat een mens niet kent, kan niet worden gemeten. Kan wel worden aangevoeld. Door geniale uitvinders. Door dichters en door dromers.…