Alle inzendingen over oorlog

in de rust der doden sterft het gekerm ijzingwekkend zacht hun zucht gehoord waar vergoten bloed als rode sneeuw tot kleur herschapen slagvelden eert bedelven tranen in engelenwit als deken van liefde hun laatste graf…

doodmoe zwerf je kermend langs desolate straten van ongekend geluk stokoud lijk je gekrast, gebroken geen mens meer maar een lijkje wie weet weent je besmeurde einder loos als hij ziet dat je gekrompen liefde toch beschut tegen ijs koude regen in je ingehouden klacht sterker dan steen stut je schouder toch je tere kind in…

wrevel als weer een ijzeren kruis in de verte de velden decoreert afgrijselijk van dichtbij dat witgekalkte corpus en dan dat rossig haar geen wonder dat ze daar in drancy de verwantschap niet zagen ------------------------------------ zaterdag 12 januari 2002 zonneleen 43 www.abelstaring.tk…

meer dan 50.000 Soedanezen gedood uit de regio Darfur onnoemelijk leed in veelvoud als gevolg van ziektes en honger geef ons heden ons brood anderhalf miljoen mensen op de vlucht dagelijkse aanvallen van milities groeiende internationale bemoeienis leidt ons niet in verzoeking de lucht boven dit deel van Afrika kleurt rood van schaamte…

Beziet, het moedig dier de Leeuwe staat gebonden, Omdat men zijne aard ten leste heeft gevonden: Ach! Sampson is gevat, omdat zijn machtig haar Werd, door een ontrouw wijf, zijn vijand openbaar. Wil iemand in der haast zijn vijand overwinnen, Die lere zijne grond en aangeboren zinnen. Want zo hij dat geheim ten volle weten kan, Daar is geen…

'Aangenaam zacht zand;' Zei ik die ochtend, toen richting verloren ging in afstand, met mijn oog op de zon, zijn bleke kleuren, als verblindend aan de horizon, mijn hoop verscheurend, mijn lichaam getroffen, 'Die rotmoffen;' Zei ik die avond, toen leven verloren ging in leegte en korrels zand mijn lichaam raakte, als kogels afgevuurd…

We waren gelukkig in die tijden nog nooit hadden we oorlog gekend we waren kinderen zonder lijden zelf waren we koning, keizer of regent De sloten waren onze zeeën we verloren geen enkele slag pepermunt braken we in tweeën veroverden de wereld met een lach Nu de helmen door de halmen glijden de korenbloemen sterven in het vuur en het bloed…

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord, staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord, dus keek ik er met verwondering naar: Ben Ali Libi. Goochelaar. Met een lach en een smoes en een goocheldoos en een alibi dat-ie zorgvuldig koos, scharrelde hij de kost bij elkaar: Ben Ali Libi, de goochelaar. Toen vonden de vrienden van de…

De Juiste Keus? Onderdanen vast in 't Midden-Oosten Ergens tussen Eufraat en Tigris in een Land, zo groot als een reus De Blair-regering krijgt 't voor z'n kiezen Volharden of Zwichten? Troepen terugtrekken of Onderdaan onthoofd? 'n Duivels Dilemma; nooit De Juiste Keus…

Twee partijen kibbelen in een enorme zandbak Ze willen allebei hetzelfde plekje inpikken van die enorme en verder lege zandbak ‘Ik was hier eerst!’ ‘Dat is niet waar! Ikke!’ De een strooit zand in de ander zijn ogen De ander duwt het kasteel van de een om De een heeft gejokt, de ander heeft gelogen ‘Jij bent dom!’ ‘Dat is niet waar! Jij…

Gedenk het geronnen bloed dat markeert de wonden door de “bevrijder” geslagen in onschuldig vlees van jonge martelaren onder dwang gezonden om op velden de leider uit “beschaafde staten” te vergelden welke in blinde macht te beheersen tracht de bronnen van het zwarte bloed om dit in eigen land te pompen in de daar geslagen wonden…

De engel en de held Een engel op TV Ze draagt een oorlog met zich mee Een oorlog van tranen Tranen om haar E. Tegenstrijdig was hij De soldaat uit een land van vrede Door gevoeligheid gehard Door hardheid een gevoel De held schreef zijn afscheid, zijn einde en ging met een doel, werd een doel Een engel op TV Nooit meer zag zij hem…

Het klooster lijkt zwijgzaam in vrede muren hangen oud de schouders krom zwaar vermoeid tegen elkaar gevleid hun vensters staren loodloos glas in tijd waar lijden tocht trekt door ‘t heiligdom bruine stenen; afbrokkelend verdwenen gevallen in dwang van eerder slechten het gedronken bloed versnelt ze tot gruis verlokken de wind, “breng…

De bittere kou die hen omarmt Het felle vuur dat hen een beetje verwarmt Het opgedroogde bloed op hun huid Er is geen weg meer hieruit harde klanken van gevuurde schoten Zoveel bloed wordt er vergoten De angst om te dichtbij te zijn Hun hoop is maar zo klein De dingen die ze zien staan op hun netvlies Hoe kunnen ze thuis leven met zo’n…

(magni consilii angelus) onderduiker hier is het wak in het kroos hier de grote staande snoek en aan de overkant de roomsen maar nu staat daar in lichte nevel naast de melkbus met de teems een vreemd en donker kind een juten zak bedekt zijn schouders daarachter rijzen takken van de vlier verstrengeld en verwrongen buurman haalt…

Waarden zullen vervagen Wegen zijn onbegaanbaar Een strijd van vele geslachten Op de paden van verderf Woede kruipt door aders Beneveld menig geest En het oog van de oorlog Kom hier goed uit de verf Niets kan waanzin stoppen Het vechten om de macht Verwoestend zijn hun handen Verscheurend zijn hun blikken Niemand zal de winnaar zijn…

Hij zwaait met zijn hoed, als een staatsman vaarwel, een deftige staatsman uit vroeger tijd. Een waardige pose die kil cynisme maar geen verkrachting en bloedschuld bedekt. Hij ontvlucht zijn huis en zijn heldendaden: stromen van tranen en rokend puin. Niet wetend van falen stapt hij in het vliegtuig en laat zijn doden alleen met…

Omdat je in de oorlog altijd hoorde van voor de oorlog, hoe argeloos ze waren, ben ik nu heel voorzichtig. Gooi ik iets weg, bijvoorbeeld een kartonnen doos, dan hoop ik dat die doos mij nooit meer zal heroveren in de vorm van zelfverwijt; weet je nog wel, hoe zorgeloos, we gooiden gewoon dozen weg! Als we er één hadden bewaard, één hadden…

de Nacht is gevallen mensen drinken hun laatste glas komen op de rand van het bed tot inkeer tot zelfverminking leven wordt onzichtbaar gaat schuilen voor zichzelf. want het is oorlog winden rukken bomen aan flarden met hen de stilte van dromen in olie gedrenkt vliegtuigen slaan op hol scheren langs kerken en moskeeën. ik sta aan de…

De rijen marcheren gedisciplineerd commando’s volgend als tinnen soldaten lege omhulsels, stramme ledematen presenteer geweer en rechts omkeert! Het menslievend denken gereduceerd gericht op mijnen, mortieren, granaten slechts nog moorddadig beluste fanaten door ‘t doden van de vijand geobsedeerd zo denkt de sergeant - majoor bezeten…

Verachtelijk, vol van vunzige viezigheden vielen vuile vlagen vadsige vechters voor vier vrolijke vlotte vlechtsters vulgair vlijmend van vurige verleidelijkheden Voorvocht vonkelde voor vaderland verrade verborgen vuurlinie van vijand Vele vechters vertrapten vlechtwerkgranaten vlogen verrast voorbij, van voeten verlaten.…

"Alleen spelen aan deze kant van de weg en niet oversteken", zei mijn moeder me als kind Een kinderwereld zo klein, kan zo oneindig zijn omdat je alles wat er aan ontbreekt, erbij verzint Je kindervoetjes deden zeer van het verre lopen want opweg naar de speeltuin kon je zomaar verdwalen Een kinderwereld zo klein, kon zo oneindig zijn totdat…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Zat ik op het strand met ogen zien Mensen, het bedekt en rood glimmen Zag ik branding mensen tillen boten vagelijk ver opdoemen Zandig tussen tenen, haren vol Knieën op een rustoord leunen Het vergaan, de resten hoor ik Het gebulder van lopen schroeien Man bloeden zonnig rood Grijzend wolken levend dood Materie arterie aorta van eens…

april 2004 het ging er vrolijk aan toe: vogeltjes- kermis op zijn Falludja's. foto's voor het thuisfront. goedlachse cipiers in een on- bewaakt ogenblik als met een ganzenveer aangestreken. hoe het licht zich naar hun duistere praktijken plooide, naakte mannen op een hoopje geworpen, elkaar opwreven, besprongen. wie die eerste les in democratie…

Zij vreest de leegte van de straat En de belegering der muren Is bang voor het verholen vuren Van een trefzekere soldaat Zij proeft de volte van het kwaad Want in die zwaar bezochte uren Groeide haar vriendschap voor de buren Naar een ontluisterende haat Wanneer de wapens zijn verstomd En hoop weer tikt aan alle ruiten Gaat zij nog elke…

In hun ogen zag zij wanhoop En hoewel zijzelf op instorten stond In haar ogen zagen zij hoop Op een betere morgen Misschien niet zoals gisteren Maar misschien met minder zorgen Zij vertrouwden op haar Een last die zij nog net dragen kon Het was zo ontzettend zwaar Om te zeggen dat het goedkwam Terwijl zij als enige besefte Daar was…

De vrouw bedrijft de liefde om zestien uur dertig. Maar tevergeefs ga je op zoek naar de aard van haar reumatische aandoeningen, de schaduw van haar verdriet. Wat een leven, mompel ik, terwijl ik mijn koffie drink voor het venster dat de winden en de stormen weerspiegelt. En dan, zeg ik: foert, dan maar! We eten, we stoppen met ontwaken…

Met de kale vlakte vol kranen en kuilen in het hart van de stad heeft men grootse plannen. Het Paleis komt terug met zijn doden, hun dromen, verleden en toekomst, levensgroot en in kleur. Wat bleef van de oorlog: massieve uniformen op een oud bleek journaal- het vergeten verhaal van een verre historie die nooit is geweest.…

een koning machtig en rijk regerend over het gouden koninkrijk zijn troon saffier de muren van diamant zijn dienaren mooi, sterk, elegant zij bewoonden onbekende planeten bezaten een kennis waar wij niets meer van weten zij dienden hun koning met vleugelen van vuur niet gebonden aan tijd of duur een opstand brak uit in het vrederijk…