Netgedichten

netgedicht (nr. 5.662):

Brandende akker

We waren gelukkig in die tijden
nog nooit hadden we oorlog gekend
we waren kinderen zonder lijden
zelf waren we koning, keizer of regent

De sloten waren onze zeeën
we verloren geen enkele slag
pepermunt braken we in tweeën
veroverden de wereld met een lach

Nu de helmen door de halmen glijden
de korenbloemen sterven in het vuur
en het bloed druipt van de muur

rest er geen tijd voor feestmaaltijden
met de laatste kruimels van de vrede
vluchten we in een laatste bede.