Hartenkreten

hartenkreet (nr. 12.043):

Garderobes

Een roestige spijker, een verloren jas
zonder knopen en met één mouw
de kraag vol stoffige splinters glas
en ergens dwaalt een verwonde vrouw

Ze ziet slechts ruimte voor één stap
voor elk gevoel en richting blind
verstijft bij weer een vallend schap
wanhopig tastend naar haar kind

Een zilveren helm glanst in de middagzon
hij lacht en glijdt het trapje af
begroet de dans van een accordeon

verwisselt stap voor lichte draf
vergeet getroffen doel en vredestaak
en hangt zijn leer aan een gouden haak.