Alle inzendingen over natuur

Oneindig is de zee met al zijn capriolen. De voetstappen die ik achterliet langs de kustlijn werden al snel weggevaagd. Door de kabbelende golven, die altijd onberekenbaar zijn. Gelukkig bracht zonsopkomst feeërieke beelden. Een zeiljacht kwam wel heel dichtbij en zorgde voor wat opschudding. Gelukkig werd zij door de deining van de…

de rots en jij kameraden in status bewegingloos en vrij samen een eiland in het woelige water van aflandig tij het was jouw plek waar de wereld verging terwijl jij droomde jij kende het stromen keek ook niet om wist wat er zou komen jullie contact was een plastische relatie gingen er samen voor waren een baken in zee waar…

Als de zon opkomt boven de zee, is het een mirakel, hoe zij langzaam haar licht laat weerspiegelen in de zee. Zonsopgang met haar oranje gloed kan je moed geven. Verbazingwekkend is zij steeds weer. Haar grootsheid is enorm. Liefde hebben wij voor de zon. Zij heeft vaak een positieve invloed. Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

Heeft u het graf van mereld gezien ? Die is gisteren plots overleden. Hij speelde een spel met de kat van de buur ach wat heeft dat beestje geleden. Een kat is een jager dat weet elk kind er valt hem niet veel te verwijten al heb ik toch liever dat hij zachtjes spint dan een merelborst open te rijten. De nachten in mei zijn mild voor de…

Ode aan de bomen. Ode aan het bos. De longen zullen schonen. Ze zullen zuurstof inzuigen op het mos. Ode aan de bomen. Ode aan de groene levensbron. Zuurstof voor stikstof zal ons goed bekomen als de bosreuzen levenskracht produceren onder de zon.…

Uitgelaten zucht ze Een landende luchtballon De straatlichten omringen Het nachtelijk weiland Een kuisheidsgordel Waarvan dichters De sleutel bezitten. Mistige gedachten Verlaten de avondstond…

Leer mij ze toch herkennen niet alleen aan hun zang aan hun hemels geluid waarmee ze mijn gemoed al zo lang verwennen ik wil ze graag nog beter kennen want je ziet ze meestal niet die grandioze kleine bengeltjes leer mij hun innerlijk herkennen daar zo weggekropen in bos struik en riet wie kan mij een blik op hun verlichte zieltjes gunnen…

Het is Lente Het is Lente! Zonnestralen in het gras Eendjes zwemmen in de plas Kuikentjes er achteraan Moeder maakt voorop ruim baan Het is Lente Het is Lente! Paardebloemen overal Niet alleen bij paard en stal Gele bloemen in de weiden Om de mensen te verblijden Het is Lente Het is Lente! Zonnetje aan blauwe lucht…

met fluwelen achtergrond varen de boten af op een zee van melk de vissershaven ligt gesloopt onder de netten tussen twee vangsten in de zee heeft het strand schoongemaakt met schelpen versierd met zeewier soms wandelt er een mens kort de zee in en wil er drinken als een vis -------------------…

Ik kijk in het lover, elk blad is een droom, wat kan ik dromen! Licht en donker, dicht en door mekaar, een Byzantijnse mozaïek. De bladeren dansen het ritueel en de wind preekt bekering. Ik, dromende druïde, ben eraan onderhevig. Vol eerbied pluk ik maretak, elk blad is een droom, wat kan ik dromen!…

Bij arme herders uit valleien, Elk kiemend jaar opnieuw, verscheen Met zoemen van de eerste bijen, Een meisje, schoon en ongemeen. Zij was niet in hun land geboren, En geen die wist vanwaar zij kwam, Gezwind ging toch haar spoor verloren, Zodra het meisje afscheid nam. Bezieling gaf zij alle leven, Waarmee zij ieders hart verkreeg…

ik zag ze allemaal passeren in condens rond het stoffelijk element hebben zij zich gedrapeerd soms herkenbaar als mens zij vormen naast elkaar de grens tussen vochtig en blauw waar luchtig transparant de warmte laat schieten tegen de zeewaterse kou wordt dit toekomstig reizen het verblijven in moleculen waaruit je bent opgebouwd eenmaal…

De tweede Meidag, bloesemslingers bloeien de koepel hemelsblauw, pa merel zingt een wolk danst langs de zon, de Lente springt te voorschijn: kleuren knallen, sappen vloeien Alleen de Mens is nauwelijks te vermurwen: Zó expressief? Zó vrij? Ik zou niet durven..…

Men houdt het oog steeds op de weg gericht niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd gedropt en nu verwijl als vreemde deftigheid. Ik sta hier in een soort verlatenheid en niemand in de weg, men sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve soms door iemand die zich niet fixeert op eigen pad, mij plots gewaarwordt, afstapt, zich…

Onweerachtig en benauwd, de lucht is somber, de zee dreigend. Het water is geen spiegel meer. Het wordt uitgedaagd door de wind. De regen doet er nog druppels bij waardoor het tij met veel gedonder zijn weg vindt in de grote plas. Als een uiteenspattende fontein, vliegt het water zonder aarzelen de lucht in, om dan spartelend weer te…

Ik wil nú een boom zelf geplant met vooruitziende blik uitgegroeid tot een gigant, zó dik. Van twijg naar tak naar troostrijk bladerdak de zachte bast tegen mijn groene wang eronder zitten met antiek verdriet je raadt het waarschijnlijk allang: toen het moest, plantte ik hem niet.…

1 mei ik kijk uit het raam bomen zwiepen regen vlagen hoeveel trieste dagen hebben we als deze nog in de wachtrij staan heel voorzichtig zie ik toch iets gloren wolkenvliezen breken het eerste teken dat er weer mooi weer wordt geboren met dit vooruitzicht heb ik het spel eens goed bekeken waaruit mij is gebleken dat die bomen die…

Verwoestende hagel, sloeg hard tegen het jaargetijde in. Mijn tuin met de glimlachende scheutjes, verdronken in de modder. Bladeren van struiken, doorpriemt met gaten. Het ijsballenspel vernietigde alles wat het tegen kwam. De aarde sleepte zich tot aan de afvoer, om daar zijn verstoppend werk uit te voeren. De regen…

Het prille geluk dartelt in de wei. Springt koddig opwaarts in een natuur waarin het jonge leven het oude zal gaan vervangen. Sterk verlangen wordt beloond in de maand mei. Voorbij de winterkoude ontluikt de bloem uit menig knop en wordt het jonge dierenleven met veel sympathie door de wereld ontvangen.…

Het vuur knettert laait het rook dwarrelt door de lucht Een indringende geur het vuur dempt je humeur gedachten staan stil opgaan in de sferen het vuur stemt je tot mediteren Laat je voelen dat eindigheid er is het vuur dat blijft branden voor altijd geeft warmte daar waar je in kou lijdt een geborgen gevoel bij eenzaamheid…

zij greep een donkere wolk tijdens zijn vlucht door de lucht verijsde de druppels hagelde ze wit uit aan de zwarte kant van de dreigende bui nog scheurde spanning zijn bliksem langs kartelige randen om in donder te aarden zij lachte in een vals zonnemoment regenbogen dichterbij kleurde zo dit schouwspel voor mij…

De regenboog kleurt over de bollenvelden. Waanzinnige kleuren, van originele schoonheid, geeft de regenboog zijn kracht. Lichtflitsen maken het nog spectaculairder dan het al is. Wonderbaarlijk laat zij haar kleuren spreken. Bollenvelden zijn van tijdelijke aard. Elk jaar worden ze tentoon gespreid. Vaak is het dan wachten op pracht…

De zon blinkt als zij ondergaat. Haar felle gloed is nog zichtbaar. Langzaam, adembenemend neemt zij afscheid van ons. Rust die neerdaalt, het blijft een wonder. De zee weerspiegelt. Zonondergang, elke keer weer anders. Foto Cobi Storm…

Een kikkerconcert klinkt op langs het water. De eenden volgen met een melodieus gesnater. Ik sta langs de waterkant stil en overweeg mijn bijdrage te leveren aan dit muzikaal geheel. Maar besluiteloos blijf ik luisteren naar dit gekrakeel. En werp een platte steen over het water oppervlak. Na twee keer opspatten volgt een weerspiegeling van het water…

iedere nieuwe eenling bobbelt een druppel oppervlak groen kroos dat langzaam uitdijt het water toedekt met een dun lakentje plant alsof het zegt, doe maar even niet zo vloeibaar ik verstop je zet je kabbels stil probeer wat te slapen dan houd ik de wacht als een verlaten stukje land…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

Na een warme zonnige lentedag zal de zon ondergaan. Met liefde hebben we haar mogen begroeten. Prachtige vlinders zie je gelukkig steeds meer. Waardeer de dag met woorden en liefde. Deze zonovergoten dag zal zeker een mooie herinnering blijven.…

0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde. Er staat een reiger met mijn blik te staren: Een visser schrijft de lijn der piramiden En knielt voor zoete Boeddha, nu hij inlegt. De Griekse krekel des te luider roept, Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt. Eens leg ik af de oogopslag der ziel.. 'k Reik u de hand, mijn allerschoonste…

In de grond gegrepen door de aarde waarin, waarop geworteld groen een weg zal vinden aangelegd in voren waaruit hij verwacht de boer met weideblik over de aarde waarop, waarlangs veel potig mals vlees gretig groen zal grazen tot liters en kakelig volk geen windeieren leggen boerengrond tekort op de aarde waarlangs, waarover…

De zon gaat onder. Het is te mooi om waar te zijn. De hemel op zijn goddelijkst. Kleurenbeeld, toont een prachtig hemelsblauw. Feeërieke beelden alom. In de nacht komen, de prachtige kleuren hopelijk nog even voorbij. Foto Isabelle Houthoofd…