Alle inzendingen over verdriet

de krassen op mijn ziel geven mijn gevoelens abstract weer Picasso zou mij begrepen hebben…

Hoe eindeloos is de diepte waar gevoel geen bodem raakt De gedachte, verzwaard, glijdt als gewichtloos door 't water Hoe peilloos is de leegte waar sonar geen weerklank meldt De stroming, versneld, sleurt mijn kleur met zich mee Hoe kil ligt de donkerte te wachten op haar broed Pijn, met algen begroeid, is het laatste teken van leven…

het bericht van jouw vinden schokt 'n natie die met hart en ziel naar je uitkeek ijskoud laat het ons achter gehuld in nevelen het gemis onmeetbaar worden we liefdevol omarmd door een nieuwe grijze dag…

Voor mij is hij rond de wereld is een afgrond en, natuurlijk het regent elke dag Waar leef ik morgen? Waar op de wereld zal ik zijn en leef ik morgen? Hoe ver zal ik kunnen kijken of ben ik nog nodig hier? Voor mij is het rond Het leven is een avond en, natuurlijk voorbij vannacht Als ik me herinner alle dingen die ik hier heb…

Alweer 7 jaar geleden Ben ik bestolen, bruut beroofd Hij was jong, pas 62 Kreeg die gore rotte ziekte Waarschijnlijk om een reden Die ik toch niet had geloofd Ik blijf het diefstal vinden Voor een mensenleven Wat is nou 62 jaar Iets meer dan halverwege Nog bloeiend, lang niet klaar Ik mis nog steeds mijn pa Dat gevoel blijft onverminderd…

Verlos mij van gedachten Die ik eigenlijk niet wil Verlos mijn hart van krachten Laat mij zien mijn ziel Leven als een robot Staal en hard, zo koud Maakt mijn zijn verrot Word ik té vroeg oud Laat me voelen in genade Oh, verwek toch mijn natuur Ik zal leven met de schade Tot mijn laatste zucht en uur…

Mijn vader rookte met enige stijl zijn met teer besmeurde pijp, bruin doorbrand. Joeg gretig, als was ‘t voor zijn zielenheil, de witte slierten door het hele pand. Geen wilde shag uit een exotisch land maar eerlijke tabak, grof versneden. En zo bleef hij hondstrouw, deed hij gestand aan zijn banale dwangmatigheden. De pijp is uit , een…

De vorst hecht zich aan het vensterglas. Tot bloemen vormt het zich.... IJsbloemen, met lange stelen. Koud als ijs, ijsbloemen. Het geeft me nu een koud gevoel. Eenzaam, ongeborgenheid.... Vroeger als kind,zag ik dezelfde bloemen als iets moois! Wel koud, maar toch ook warm. Moeder, die voor alles zorgde, ook in de koude wintertijd. '…

Ik ben vandaag gestruikeld over onuitgesproken woorden die ik je nog had willen zeggen steeds smaller werd de weg bleef achter op een vlakte door kou bevangen achter het duister van m'n gesloten ogen voel ik dat alleen de zon -nog jouw lippen kust-…

Jij oester, zo gesloten Soms laat jij je parel zien Prachtig, hard met parelmoer Trots daarop misschien ’t Zijn gevolgen van iets pijnlijks Vreemd en lelijk mocht niet zijn Adequaat ging jij te werk Maakte het tot kroondomein Omhult met schoonheid Geen misvorming meer Het lijkt welhaast een wonder Hoe pijn dan transformeert Jij oester…

Als ik weer voel de pijn van het eenzaam zijn laat mij dan niet alleen maar blijf dicht bij mij. Pijn die ik nog voel bij de herinnering aan toen als ik weer onrustig ben en er chaos heerst in mij. Zie je tranen in mij ogen sla dan je armen om me heen laat me voelen je hoort erbij ik wil zo graag gelukkig zijn.…

Dromen, jij de hoofdrolspeelster en gelijk de toeschouwster. Bij het ontwaken, soms huilend het leven niet meer zien zitten, besef je langzamerhand het was enkel een droom. Je stapt je bed uit en stapt de werkelijkheid weer in. Maar soms..is het in die werkelijkheid zo treurig, zo triest, dat je hoopt dat het weer een droom zal…

Heb mezelf gezien met 'n vies gezicht Ik laat het licht aan Dronk jouw wijn, jatte toen je man Ik laat het licht aan Papa is niet slecht, hij is strikt Ben niet bang, met dekens over mij heen Ik laat het licht aan Kleine meisje onder het bed Was het mijn schuld, iets wat ik zei Ik laat het licht aan Zeventien en kapot van binnen Snij…

Vingers van lucht Gevlochten uit flarden Strekkend naar zielespinsels Verbroken door een zucht Het ontastbare geheel Dringt door tot iedere vezel Herinneringen verloren in de mist Van het onzaligmakende verleden Schrille kreten Ontsnappen aan opeengeklemde snavels Gebonden door strengen Vlas door schikgodinnen geweven Het zuchtende…

Soms moet ik weleens huilen tranen komen zomaar uit het niets om verloren jaren van geluk of huilen om zomaar iets Het kan opeens een liedje zijn waarvan de woorden me raken het kunnen en paar zinnen zijn waar ik vanalles uit op kan maken Het kan zomaar een gebaar zijn zo'n lieve uitgestoken hand een arm die om m'n schouders ligt dat…

je naam verstomt in mijn mond gelijk je beeld verstilt in mijn ogen ik zal slikken en mijn tranen drogen vergeten hoe je in mij geschreven stond…

Altijd onwennig sta ik naakt als je woorden mijn wil masseren, langzaam inwerken op mijn lichaam, ik laat het toe De integriteit van je begeerte kapselt mijn geweten in, deze warmte laat geen ruimte voor het verderf, dat je in mij zaait Ik geef mij, samen betreden wij onze besloten werkelijkheid van liefde, zo denk ik, terwijl je mijn…

Verdriet stop je niet zomaar even in een doosje je kunt het proberen te vergeten,,,,voor een poosje Maar telkens weer zal dat verdriet je raken dan probeer je samen om er iets van te maken Want je echte vrienden weten met jouw verdriet om te gaan laat mij dan ook in jouw verdriet naast je mogen staan Verdriet kun je niet verstoppen…

I. Gij weent - o God! wat doet u wenen? spreek? Van waar die tranen op die lieve wangen, bleek Als marmer en van doodskou overtogen? Vrouw! waarom vloeit uit die zo minlijke oogen, Die bittre, droeve tranenvloed? Wat droefheid heerst op uw gemoed, En rooft uw ziel haar kalm genoegen? - O Gij, die beter waardig zijt, Wat smart doet u de boezem…

blootshoofds meet ik regendichtheid vergelijk het met mijn tranen neem het gemiddelde en maak aantekeningen in mijn dagboek leuk voor later denk ik…

hoe ik je naam prevel, niet kan leven niet kan sterven zonder jou omdat jouw schaduwen mij achtervolgen hoe ik laatst door je straat wandelde, dichtbij je huis stap voor stap, bedachtzaam iedere taal uit mijn passen haalde tot het kruim mijn ledematen omsingelde hoe ik brak toen ik jouw handen in andere handen voelde, mijn rechterarm…

Inspanning wordt zelden beloond. Vaak, heb ik het vermoeden dat men mij hoont. Dichten, schrijven, tof, ik kan me erin verliezen Vreemd, blijkbaar mag ik niet bepalen of kiezen. Dagelijks schrijf ik hier fraaie zaken neer. Vrienden en maatjes fluisteren: ze deed het weer. Felicitaties en lovende kreten, meid, jij hébt talent Op de job was…

Als ik reageer alsof ik word gestoken, Als ik even anders ben dan normaal, Dan weet ik dat ik je raak Als wij dan wat kalmeren Als wij dan elkaar weer aankijken Weten wij dat we van elkaar houden. Tranen plengend en zacht pratend Troosten wij elkaar Eindigend met 'ik hou van je'…

De tijd vliegt als immer, op jachtige vleugels, onstuitbaar, het moet zo zijn. Met mijn gedachten aan jou loop ik de lege dagen door, in herinneringen van geluk en plezier Ik zal het nooit begrijpen, nee, dat nooit mijn lief, dat jij toen naar de hemel werd geroepen. Ik hoop dat jij van bovenaf niet alleen mijn zwaktes zult kunnen…

Keel dicht Ogen rood Hoofd vol Liefde dood Ik zal en kan nooit meer Jij was mijn laatste aardse lief Jouw relatie met mij is uit Die van mij met jou niet Krankzinnig Dat ik moet handelen volgens regels Jij hebt verdriet Niemand die het ziet Ik heb verdriet Maar handelen ernaar mag ik niet…

als geest dool ik halsoverkop op zoek, op zoek naar jou zwevend door lange gangen prachtige trappenhuizen ongeduldig naar omhoog naarstig wil ik je voelen nog één keer zien zweef ik over zolderkamers speur ik door schoenendozen maar al ik zie, geen foto's je lijkt verdwenen vlieg door het dakraam naar buiten in de volgspot van…

Stil zijn zonder woorden gedachten die verdwalen. Verwarring in je hoofd ze laten je niet met rust. Beelden uit een verleden steeds door elkaar geregen. Sporen laten ze achter van verdriet lang geleden. Tranen rollen over mijn wang voel ze komen laat ze gaan.…

iets onbereikbaars laat nooit echt los wij zijn geen stenen zijn geen rots maar meer een boom die ziet het als een wereld die beweegt boven ons die wolken ziet dansen en vogels liederen schrijven zoals dat eigenlijk hoort wij zijn de kinderen der sterrenstof nooit groeiden wij ouder en nooit verstoorden zij onze jeugd wij praten wel zuiver…

donkerzware wallen zakken diep gegroefd door het dragen van zoutnatte ogen te lang bedroefd…

een aardse taak trok je beslist niet aan het liefst was je in de lucht gebleven ontmoeten is zo zwaar dat botsen van de blikken 't beklemmen, het verstikken alleen wanneer mijn handen hoger reiken dan waar 'k, wanhopig zoekend, jou vermoed als mijn vermoeide ogen hoger kijken dan in de richting van jou vlees jou bloed je zocht de…