Alle inzendingen over maatschappij

wat uit de mond komt zijn alleen maar woorden vleermuizen botsend tegen het niets - de gedachtengang van een grot naakt zal ik uit het duister treden en dan blind de zon omhelzen de gedachtensprong een schot - zo draait een mens de wond uit zicht [Vert. Laurens Vancrevel] ------------------------------------- Uit: 'Met andere woorden…

De man was moeilijk te verstaan de woorden kwamen niet vloeiend moeilijke woorden liet hij gaan aan zijn gezicht zag je hem groeien. Zijn gehoor was bijna verdwenen soms hoorde hij nog een flard, hij wil soms wat geluid willen lenen maar hij krijgt alleen zijn part. Als ik hem op het bankje zie zitten ziet hij er niet alleen of eenzaam uit…

Vertrouwen Toebehoren van de meeloper Conventies uitgevonden door Pastoors Moraliteit de zorg van Kinderverwekkers Echte stielen Ware debielen Het heden Het leven Is de onwil van een Romanticus…

"Vrede op aarde" Woorden waarvan de betekenis in vaagheid zijn gesluierd Ons land is al ver voorbij de grenzen van tolerantie In een ijl tempo brokkelen de normen en waarden af Waar eens trots onze rood wit blauwe vlag wimpelde laten nu de zwaarden van terrorisme bloed vloeien Mogen wij niet meer spreken over vrijheid in dit land "Vrede op…

als een echte jonkvrouw getooid met ruisend kleed beent ze door de straten van haar veel te grote buurt op haar rug het puntig blauw van een lang vergeten erwt plant ze haar modieuze hak elegant achter iedere tak die haar omgewaaid de weg verspert en slechts vergetelheid vindt waar zij de toekomst en nog veel meer zal zij nooit werken…

deze wijk in onze buurt haar gehavende gevels voor de kleine huiskamers, waar lampen al eens durven flakkeren tegen het einde van de maand het aanvankelijk gevulde schap haar nerven stoffig laat aanschouwen hier kennen we elkaar nog bij de voornaam, de relatie tussen wie en waar en hoe in uitgeleefde gesprekken op de hoek, het plein,…

je was er, Adrianus, zeven jaar opgenomen de rechtbank stemde in handtekeningen werden gezet een verklaring van onvermogen bracht je in het geneeskundige gesticht je praatte nooit, je antwoordde op niets soms verkeerde je in eenen toestand van razernij je stootte onaangename en akelige geluiden uit daarom moest je bijna altijd een dwangbuis…

In het warme bed komt elke droom tot leven tot de wekker gaat…

sommige bogen kunnen andere dan weer niet altijd gespannen staan klaar om wild te schieten mocht de gelegenheid daar de meeste bogen hangen stil als geschoten trofeehoofden aan het haakje in de schuur waar ze schrijven over het stof dat hun pezen allengs bedekt mensen munten soms uit in hun gebrek aan weten dat ook bogen moeten bogen…

een boom, Annick, vier duizenden, Annick, zoveel als nodig zijn, een bos voor wat groeien moet nu jij dat niet meer kunt of ik je gekend zou hebben elke dag ontmoet ik je in een lach, in het geloof dat het allemaal mogelijk is de wereld voor de jeugd aan de jeugd ook jij, de wereld, zeker wel want je spreekt klaar, Annick taal die iedereen…

De seconden tikken voorbij Ik hoor licht getinkel met een hoge toon Luister naar de vrede om me heen Het lijkt hier zo gewoon Explosies van ruziënde personen De roodzwarte haat druipt van gezichten De onzichtbare pijn die ieder heeft Je durft er bijna geen woord over te dichten Elke dag zijn het nieuws en de kranten Vol van zichtbaar leed…

door de week het werk gedoe aan een bureau precies op tijd en dan nog afgeborsteld, een heer van stand vijf op zeven, tot vijf telt hij op, weegt hij af of het nog volstaat deze zinloze diendaad ja mijnheer, nee mijnheer, zonder pardon geen goedendag het weekend, iedere week aan het eind van zijn Latijn wacht gelukkig het drijfzand…

in evenwicht het hoofd recht op, zijn romp gehecht aan een staart, voelt hij zich evenveel waard als de fiere zon, de witte maan en ontelbaar de andere lichamen die zijn wereld werelds maken tussen het zingen door van al wat sjirpt en krekelt onbeweeglijk op de wacht voor wie het niet begrepen aan zijn spit zal geregen voorbijganger zonder…

de tranen in zijn ogen behoren haar toe, zij die erom smeekte, blauw van zijn vroegere aard zij aan de haard, en hij altijd onderweg voor vrouw en ook wel andermans kind staan nu de tranen bij haar in een potje op de schouw het heden in de rouw omdat zij maar loopt te klagen best ook fel te zagen dat hij niet meer de man durft zijn die…

De loterij maakt enkelen vermogend evenveel anderen ongelukkig armer straat met nieuwe rijken en armen wurgloterij op afpersing gegrond. Schrikbewind van goede doelen-front intimideert allen die niet deelnamen. Rechter, kamergeleerde zonder erbarmen die deze dubieuze loterij toestond, blind voor kleefstok- en graaicultuur ziet hij zelfs…

Wat kan ik voor u doen?! (Gemompel...twijfel....een beslissing) Zoet of zout?! (...een frons.. en nog wat gemompel) Wilt u er ijsblokjes bij?! (Eindelijk gedetailleerd gemompel) Dat is dan $5,50 ! (...Een diepe zucht voor mijn inspanning...) Fijne voorstelling!!!…

de dader een doener zo iemand met mouwen handen die de pakken niet laat zitten onderwijl wat anders plant om later te verkopen nee, de dader een mens op zijn rouwgerande vingers getikt bestookt met wederloos betoog dat hij en hij alleen ja, niemand anders zo gaat dat altoos door de dader, de mens die niet beter kon zich vergist heeft…

geduld even luisteren … een gouden deugd helaas voortaan behoorlijk zeldzaam jammer! 15.07.2007…

Alles wat denkbaar is fladdert en flitst. Geen la om het in op te slaan laat staan sorteren. Wij zoeken toevlucht in wat al gevangen, gedresseerd: boek, film, toneel, elk getemd deel van fladderend flitsgeheel. ----------------------------- uit: 'Staalkaart', 2001.…

ze sprak tot hem met een zachte blik ogen die zomaar keken zien wilden wie hij was en een mond vol tanden glimde hem open aan ongewend aan de mens bleef hij een seconde hangen tussen wat en waarom - spreken of zwijgen de wereld of zichzelf - en hij antwoordde de rest van de reis bleef het stil rondom niets dan stuurse lui te tam…

en ze sporen verder de mensen, de wensen zonder horizonten, er is geen eindstation in zicht slechts een koker vol sporen waar gewacht dient te worden de mensen en verder hun wensen talloze hokjes vol dromen en of ze ooit uit zullen komen wordt niet over gesproken een mens, een mens, een mens een trein, en af en toe een vreemde lach,…

adem in en uit en ga zo verder loop heen en weer tot ik slaap luister muziek tot de muziek naar mij luistert en zwijgt zaten we eerst nog vol akoestiek nu is het stil het is het werken voor loon de zekerheid en cijfers dat maakt het dat ik van gevoel naar logica schoof waren we eerst nog vol ongeloof nu is saai gewoon…

ze draagt haar sluier een mens onder de mensen en klaagt niet over het kruis dat anderen zo opzichtig torsen aan een gouden ketting om de onbedekte hals haar hennahanden bewegen in dezelfde nijver het gezin waar zou moeder genoemd de zorgen en liefde verdeelt in gelijke porties over allen zoals dat in gezinnen hoort haar tong valt soms…

Lijk warempel wel klein Duimpje dacht de vrouw terwijl ze bukte raapte, bukte, raapte, bukte totdat ze haar armen vol hangers had die de vrouwen voor haar uit het rieten hengselmandje zomaar gooiden op de straat deze schat hadden ze ontdekt op het hoekje bij de zaak. Dapper haalde zij de dames in en vriend'lijk sprak zij deze zin weggooien…

Twee vrienden in een auto reden achter elkaar een soort van race, de één nog harder dan de ander, wie zou er de klos dan zijn geweest? Op het hoogste van de snelheid zien ze dan de lasergun, hij is de klos, of de sigaar, mag zijn rijbewijs inleveren niet raar, de tweede auto ontsprong de dans was niet te traceren en als je…

In een van zonde en vis doortrokken leven Maakte het diepe indruk; Jona’s lot Strandde een potvis, werd hij tot op’t bot Ontleed en opgemeten en beschreven Getekend en veelvuldig gegraveerd In zilver en in allerhande mokken De kudde van de Heer bezag geschrokken Hoe‘t beest door glazeniers zelfs werd vereerd De kooplieden kregen toen visioenen…

Ze loopt elke dag voorbij het grijze haar fier opgestoken Ze laat haar hondje uit en spreekt hem zachtjes toe Ze loopt elke dag voorbij in dezelfde verschoten jas een plastic tasje in haar hand Ze spreekt zachtjes in zichzelf Ze loopt elke dag voorbij naar de winkel in de schuur daar wordt haar tas gevuld Ze prevelt zachtjes: dank U wel…

Kijk naar de mensen die hijgend een weg zoeken in hun ijzeren monsters Kijk naar hun starre blik omdat het plastic van de maatschappij zich in hun gezichten vastzet Kijk naar hun klauwende handen en zie hoe zij met trillende botten graaien in de hoorn des overvloeds Luister tenslotte hoe hun adem sidderend wordt uigedoofd door versmelting…

mijn hoofd stak strijdend boven het veld met rozen uit nieuwsgierigheid, haat-liefde prikkelbaarheid, was mij niet vreemd niet wetend van mijn goed bedoelde intenties, de vraag of ik wel het juiste had gekozen kwam door naïviteit niet in mij op mijn waarheid waar ik bang voor was kwam tot werkelijkheid voordat ik kon bukken voelde…

Ik ken de lusten en de lasten Bij tijd en wijlen waren er dingen die verrasten Ik ken de jaloezie en afgunst De waardering voor de letter in de kunst Ik ken de woede gevolgd door verdriet De angst dat ik teveel geniet Waardering voor kleine dingen Liefde voor elkaar die we massaal bezingen Ik ken geweld dat beter kan worden geschuwd…