Alle inzendingen over verdriet

Heb mezelf gezien met 'n vies gezicht Ik laat het licht aan Dronk jouw wijn, jatte toen je man Ik laat het licht aan Papa is niet slecht, hij is strikt Ben niet bang, met dekens over mij heen Ik laat het licht aan Kleine meisje onder het bed Was het mijn schuld, iets wat ik zei Ik laat het licht aan Zeventien en kapot van binnen Snij…

Vingers van lucht Gevlochten uit flarden Strekkend naar zielespinsels Verbroken door een zucht Het ontastbare geheel Dringt door tot iedere vezel Herinneringen verloren in de mist Van het onzaligmakende verleden Schrille kreten Ontsnappen aan opeengeklemde snavels Gebonden door strengen Vlas door schikgodinnen geweven Het zuchtende…

Soms moet ik weleens huilen tranen komen zomaar uit het niets om verloren jaren van geluk of huilen om zomaar iets Het kan opeens een liedje zijn waarvan de woorden me raken het kunnen en paar zinnen zijn waar ik vanalles uit op kan maken Het kan zomaar een gebaar zijn zo'n lieve uitgestoken hand een arm die om m'n schouders ligt dat…

je naam verstomt in mijn mond gelijk je beeld verstilt in mijn ogen ik zal slikken en mijn tranen drogen vergeten hoe je in mij geschreven stond…

Altijd onwennig sta ik naakt als je woorden mijn wil masseren, langzaam inwerken op mijn lichaam, ik laat het toe De integriteit van je begeerte kapselt mijn geweten in, deze warmte laat geen ruimte voor het verderf, dat je in mij zaait Ik geef mij, samen betreden wij onze besloten werkelijkheid van liefde, zo denk ik, terwijl je mijn…

Verdriet stop je niet zomaar even in een doosje je kunt het proberen te vergeten,,,,voor een poosje Maar telkens weer zal dat verdriet je raken dan probeer je samen om er iets van te maken Want je echte vrienden weten met jouw verdriet om te gaan laat mij dan ook in jouw verdriet naast je mogen staan Verdriet kun je niet verstoppen…

I. Gij weent - o God! wat doet u wenen? spreek? Van waar die tranen op die lieve wangen, bleek Als marmer en van doodskou overtogen? Vrouw! waarom vloeit uit die zo minlijke oogen, Die bittre, droeve tranenvloed? Wat droefheid heerst op uw gemoed, En rooft uw ziel haar kalm genoegen? - O Gij, die beter waardig zijt, Wat smart doet u de boezem…

blootshoofds meet ik regendichtheid vergelijk het met mijn tranen neem het gemiddelde en maak aantekeningen in mijn dagboek leuk voor later denk ik…

hoe ik je naam prevel, niet kan leven niet kan sterven zonder jou omdat jouw schaduwen mij achtervolgen hoe ik laatst door je straat wandelde, dichtbij je huis stap voor stap, bedachtzaam iedere taal uit mijn passen haalde tot het kruim mijn ledematen omsingelde hoe ik brak toen ik jouw handen in andere handen voelde, mijn rechterarm…

Inspanning wordt zelden beloond. Vaak, heb ik het vermoeden dat men mij hoont. Dichten, schrijven, tof, ik kan me erin verliezen Vreemd, blijkbaar mag ik niet bepalen of kiezen. Dagelijks schrijf ik hier fraaie zaken neer. Vrienden en maatjes fluisteren: ze deed het weer. Felicitaties en lovende kreten, meid, jij hébt talent Op de job was…

Als ik reageer alsof ik word gestoken, Als ik even anders ben dan normaal, Dan weet ik dat ik je raak Als wij dan wat kalmeren Als wij dan elkaar weer aankijken Weten wij dat we van elkaar houden. Tranen plengend en zacht pratend Troosten wij elkaar Eindigend met 'ik hou van je'…

De tijd vliegt als immer, op jachtige vleugels, onstuitbaar, het moet zo zijn. Met mijn gedachten aan jou loop ik de lege dagen door, in herinneringen van geluk en plezier Ik zal het nooit begrijpen, nee, dat nooit mijn lief, dat jij toen naar de hemel werd geroepen. Ik hoop dat jij van bovenaf niet alleen mijn zwaktes zult kunnen…

Keel dicht Ogen rood Hoofd vol Liefde dood Ik zal en kan nooit meer Jij was mijn laatste aardse lief Jouw relatie met mij is uit Die van mij met jou niet Krankzinnig Dat ik moet handelen volgens regels Jij hebt verdriet Niemand die het ziet Ik heb verdriet Maar handelen ernaar mag ik niet…

als geest dool ik halsoverkop op zoek, op zoek naar jou zwevend door lange gangen prachtige trappenhuizen ongeduldig naar omhoog naarstig wil ik je voelen nog één keer zien zweef ik over zolderkamers speur ik door schoenendozen maar al ik zie, geen foto's je lijkt verdwenen vlieg door het dakraam naar buiten in de volgspot van…

Stil zijn zonder woorden gedachten die verdwalen. Verwarring in je hoofd ze laten je niet met rust. Beelden uit een verleden steeds door elkaar geregen. Sporen laten ze achter van verdriet lang geleden. Tranen rollen over mijn wang voel ze komen laat ze gaan.…

iets onbereikbaars laat nooit echt los wij zijn geen stenen zijn geen rots maar meer een boom die ziet het als een wereld die beweegt boven ons die wolken ziet dansen en vogels liederen schrijven zoals dat eigenlijk hoort wij zijn de kinderen der sterrenstof nooit groeiden wij ouder en nooit verstoorden zij onze jeugd wij praten wel zuiver…

donkerzware wallen zakken diep gegroefd door het dragen van zoutnatte ogen te lang bedroefd…

een aardse taak trok je beslist niet aan het liefst was je in de lucht gebleven ontmoeten is zo zwaar dat botsen van de blikken 't beklemmen, het verstikken alleen wanneer mijn handen hoger reiken dan waar 'k, wanhopig zoekend, jou vermoed als mijn vermoeide ogen hoger kijken dan in de richting van jou vlees jou bloed je zocht de…

Mag ik even schuilen in je armen. Mag ik even weer een kind zijn dat een pleister vraagt. Met dichte ogen nergens meer aan denken. Even niets meer willen zien. Alleen jouw handen warm om mijn gezicht. Alleen jouw stem die troostend praat. Mag de wereld even weg?…

De stoel zonder jou aan tafel staarde mij radeloos aan de lege plek in jouw bedje huilde in mijn hart gesprongen traanbuizen spoelden sporen in woestijnen de flessen zonder zielen waren geestdodend doof bleven de katers onder gebrande kurken ongeboren kinderen tellen op de vingers van hun handen en tandeloos vreet…

Mijn haar glanst Mijn blik straalt Mijn mond lacht Maar mijn ziel schreeuwt En mijn hart huilt Nooit meer?…

Een vlot traag dobberend op de rivier Reikende handen helpend om de overkant te bereiken Grijpen angst, niet kunnen, halverwege loslaten Verder dobberend alleen niet vooruit niet achteruit gaan Dobberend een druppel water extra een traan.…

ze zien het niet, ze zien het gewoon niet hoe pijn ze je doen met wat ze zeggen, met wat ze doen.…

Vervreemd ben ik, Mijn eigen lijf; zo vies en vuil, Vervreemd van de liefde, Waardoor ik nu alleen maar huil. Vervreemd van mijn naasten, vervreemd van alles en iedereen, Geheel vervreemd van deze wereld, dus laat me nu maar even alleen..…

Ik schreeuw, ik roep luid je naam. Ik ween, ik bid, ik zoek. Waar! waar! O God! Waar moet ik zoeken in dit verwoeste land, in dit onwezenlijke tafereel. Maar ik zal zoeken. Ik zal onophoudelijk graven, scheppen en bloeden totdat ik je vind. En dan hou ik je vast. Dan zal ik je dragen zolang ik je dragen kan, mijn kind.…

Een nieuwe start, een nieuw begin, ik ga ervoor, zorg dat ik win. Diep in mijn hart, vol bloed erin, wordt voortgestuwd wat ik bemin: een levenskracht, zo vol en puur, die staat me bij in het beginuur. Het gaat hard, je zult wel zien: Mijn nieuwe start, mijn nieuw begin…

Bliksem in mijn hart. Gebroken en verwond. Tranen van verdriet. Tranen rond mijn mond. Wist dat je bij me woonde. Geborgen en gezond. Klein leven in mij. Mijn buikje zo rond. Het mocht niet lang duren. Kindje van mij. Je bent nu een vlindertje. Zo gelukkig en vrij. Ik ben je nooit vergeten. Altijd in mijn gedachten. Geen naam aan…

Ik zie tranen zwellen in de rode ogen van mama tranen die mijn hart kwellen en die mijn keel dichtknellen Woorden schieten me tekort waardoor alles me teveel wordt Langzaam voel ik een druppel over mijn wang glijden en dat is nu net wat ik probeerde te vermijden Ik leg mijn hand op mama’s hand een hand van troost Woorden zijn niet meer…

Jij hebt het zout van mijn tranen geproefd. Je handen hebben mij vol liefde gestreeld. Je lippen hebben mij zachtjes gekust verdriet gesust.…

je rozen voorzichtig gedroogd en opzij nu de vaas weer doorzichtig enkel water van mij…