Alle inzendingen over algemeen

ze is zo sereen, zo onbereikbaar in haar najaar ze doolt door haar voorjaar legt besneeuwde vingers in haar moederschoot lachend als een zomerkoningin en verdriet hebbend in het winterzonlicht…

Wind hoor je blazen, regen hoor je vallen, Zon prikt door de gordijnen Onweer komt met knallen Maar mist, die stiekeme mist Omsingelt je huis zonder geruis Hult stad en straat In satijnen gewaad Ontneemt het zicht, dimt het licht Ontlokt de roep “alles zit dicht” Verrast bij het opstaan Nooit met naar bed gaan De dokwerker raakt niet verstoord…

De roomse kerk is liedjes aan het wissen, Ze schrappen uit de boekjes ‘Stille nacht’, (Dat u met kerst daar niet vergeefs op wacht) Ze zullen dat nog bij hun missen missen. Verboden wordt het niet dat lied te zingen… Dat vind ik nou zo zwak van roomse kringen……

de paarden hoeven niets te dragen ze draven wit beschilderde lijven rood gelakt tuig een leven in en uit en keren terug volgens de zelfde orde van klatergoud nooit oud het paardenoog straalt onbevangen in de optocht van glanzende stangen ze steigeren wild op licht daverende muziek eerbiedig strak aan de toom laten tamboerijnen…

Dag eerbiedwaardige Simon. Je bent een honderdjarige nu. Dat feit hebben we stevig gevierd, afgelopen vrijdag in Den Haag, in het Letterkundig Museum. De zaal was vol met je vrienden. Godfried Bomans was er ook! Hij is en blijft een Deus ex Machina. Eindelijk is hij zelf ook honderd geworden. Je biograaf Henk van Gelder sprak mooi. Andermans…

Aandachtige rokers zijn getuigen. Zij zien vuur gloeien. Zij zien rook opstijgen. Zij zien askegels groeien. Zij zijn getuigen van de tijd. Vuur inspireert. Rook kalmeert. As relativeert. Edele sigaren maken vrienden.…

hij heeft je verlaten een kus van zijn koude mond en hij danste zijn vrijheid weer tegemoet jij? een klein oponthoud je had het kunnen weten maar wilde aandacht en liefde. natuurlijk moest hij het zijn geen blijvertje de afgelopen maanden voelden zo verloren dus je riep je goden aan al snel nadat hij was gegaan maar niemand die…

Ik rook mijn sigaar en zie een mooie askegel groeien. Ik rook aandachtig en besef, dat ik leef van as tot as. Zoals ook tabak weer as wordt. As leert ons genieten. Genieten van het moment. As relativeert.…

Ik rook mijn sigaar en zie een rode gloed van vuur. Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

ik onteigen mijn verleden waar alles begon verdwaal in de wildernis van mijn bloed ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing klinken naden van de rails als het hart met vluchtige tikken, een gedempte siddering kloppend in vleesgeworden, zachte smart…

Soms lijkt het leven niet eerlijk verdeeld een stap naar voor en dan twee achteruit denk je net ik heb alles in beeld komt het oneerlijke op een dag eruit Je omgeving lijkt met je mee te leven ieder doet z'n uiterste best ze willen allemaal goed bedoelde raad geven het is vaak alleen maar een test Woorden van meeleven wil je niet meer horen…

heden schuiven nachten voor de zon verstijven gordijnen tot mummies bleekt euvel licht tot vale hapering verteren magen het dagelijks brood verwateren straatstenen tot knarsen onder haastige zolen van onbestemde spoed volgzaam zwijgen vogels, zaaien ochtenden in blijvende herinnering en wordt het stil rond de oren…

besproei mijn woorden met koel water voor de lezers die zich er aan laven dorstig als ze zijn ik leg mijn muziek neer te drogen in de zon voor de mensen die naar me willen luisteren ik? ik ben met mijn hoofd in de wolken ik hou nu eenmaal van schoonheid krijg er inspiratie van…

in geveinsde doofheid van de muren weerklinkt gefluister in kraken van de trap en piepen van de deur, als geratel van ketenen in de zwartheid van een gewatteerde nacht tot hier moet mijn schaduw hebben gereikt, onwetend van annexatie, van wrikkende, schurende tijd tot hier, in de kamer waar ik het lot van jeugd volbracht ik zie flakkerende…

Je hebt geoefend; beheerst de voering van de stof. De spiegel laat de mondhoek lichtelijk beven. Het voelt verward, hoe zal de zaal jouw kunsten straks beleven: het dak er af, of weer zo’n waterloze sof ? Tweeslachtigheid in onvast evenwicht. Je moest zo nodig, je werd het, goden dank! Je wenst je even veilig thuis bij moeder op de bank, als…

Het schaap is de mal van het lam De schelp is de mal van de mossel De zee is de mal van het zout Marcel is de mal van het beeld De pijp is de mal van de rook De kunst is de mal van de vondst Het idee is de mal van Christopher Columbus is de mal van het ei Het ei is de mal van de kip De kip is de mal van het ei De mal is de mal van de mal is…

Het bewust beleven van kleine nietige ogenblikken kan grote levensvreugde scheppen 's ochtends schuift de stoel rrrrtt bij het ontbijt aan brengt levenskracht in stromend bloed schone vrije denkbeelden voor de komende uren midden op de dag wekken klinkende voetstappen rondom alerlei vragen aangaande hun korte geschiedenis en nabije…

het tuinpad zal nog bladeren verzamelen regen zal nog wegwassen wat niet tijdig kon verdwijnen ook al heeft september zijn schaduw geworpen ook al lijken wolken opgedroogd in rookgordijnen er zullen nog doden te betreuren zijn verse aarde zal weer wonden onder duister bedelven monden zullen zich om ingeslikte woorden snoeren een ogenblik lijkt…

Vlinders Onderzoekers zijn totaal niet te vertrouwen. Neem dit: de vlinderpopulatie daalt! De vraag is waarvandaan men zulke kolder haalt. Zo’n bewering is toch niet te onderbouwen? Alleen al gisteravond toen zij mij passeerde, vlogen meer dan honderd vlinders in mijn buik. Zover ik weet groeit daar geen vlinderstruik, dit weerlegt dus wat…

Nachtelijke roos, die geen dag sieren kan Enkel in bitterheid geurt het frisse water met alsem besmeurt verhitte zenuwbanen ontvouwen Satans plan walm van puin over het doodse veen bevende vingers betasten het moeras kwaad doortrokken halmen beemdgras wazig zicht van tranen en geween tijd versnelt tot eeuwig duren moe getergd, de hoop vergeten…

het lawaai van de autoscooter mengt met de metalige stem van een bokstent het zwaargewicht hangt loom om vuisten gewikkeld in bandages de boksmantel louche omgeslagen wagens van de achtbaan duiken in de lichte adem van elektrische sterren en als ze weer opgaan zweeft muziek tussen droom en daad hoog overstemd door getjingel van een…

dit is de wereld misschien niet zoals jij het wilt maar je doet het nooit verkeerd omdat je hier geboren bent je eigen waarden kent maar soms worden die waarden vergeten lijkt 't, alsof jij nooit in dat schattige ledikantje hebt gezeten niemand meer beter zal weten dan zijn eigen slechtheid ellende, en gevaar ook al is het soms niet…

oh, verteller geef ons een verhaal laat ons zitten en naar u luisteren verhaal ons over de dochter van de Koning. is ze werkelijk zo mooi? over steden ver hier vandaan oh, verteller, of het nu verhalen zijn over sprookjes van duizend en een nacht de Sultan met zijn haremdames ? wij hangen aan uw lippen . we zorgen dat uw mond vochtig…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

morgen gaat het huis tegen de vlakte lijken bomen berooid, op slag hun staketsels gerooid komt herinnering in de wurggreep van kaalheid geraakt althans het fundament van het ooit onmiskenbare in sluierbewolking, in stiltekramp ontaardt aarde in ontgronding morgen is het te laat gedaan er is nu geen tijd meer om foto’s te vergelen of oude…

een vrolijk nootje botste tegen een verdrietig deuntje kon niet begrijpen hoe het kon gebeuren zo'n triestig melodietje was niets voor hem wat kon hij doen om het deuntje op te fleuren wie weet misschien een Weense wals hij nam het deuntje bij haar noten samen walsen op de notenbalk niet te vlug wist ze te vertellen dat draaien is…

ik volg de sporen in denkbeeldige sneeuw of zijn het mijn stappen, doch onbetreden wat ik onthouden moest, ben ik ook al vergeten want wat ik wist, is te lang geleden ik heb blinde muren opgetrokken om kilte te weren die schuurt als zand ik hou mezelf een universum voor parallel, en ik sta aan de andere kant ik luister naar mijn adem die…

verwelkom mezelf terug dichtkunst van mijn hand als een reïncarnatie de lezers begroetend daar ben ik weer maanden vervlogen weken waarin letters geen woorden vormden ik spin nieuwe woorden in de kleuren van de herfst beginnend aan het pad van inspiratie hallo welkom terug in mijn wereld welkom, welkom prachtig mens…

Als er iemand is die ik hartstochtelijk haat dan is het de dichter met zijn zwets gepraat Hoe hij moeiteloos in de alledaagse dingen een magische wereld ziet om emotievol te bezingen Dan voel ik me zo dom omdat ik niet voel het "zijn" van pakweg een kikker in zijn stomme poel En in zijn liefde altijd blank en schoon een eeuwigdurend…

de buurvrouw kwam achterom binnen de jonge vrouw zuchtte maar de vrouw was oud dus toonde ze haar respect ze luisterde naar haar verhalen over mensen in de buurt kletspraatjes waren het altijd negatief ze antwoordde nauwelijks en buurvrouw begreep nors stond ze op om triomfantelijk te zeggen dat ze nog een bakkie ging doen –elders…