Alle inzendingen over emoties

Ja, ik geef het toe, ik beken het openlijk: mijn lichaam was altijd een toren zonder uitkijk. Ik heb hem steen voor steen in folianten gepend ik heb mij geplooid naar de tijd en de trend. De stenen die ik uit de wand verwijderd heb zijn de woorden waar ik dit gedicht mee schep: ik kijk naar de wereld waarin gij woont en al zie ik onscherp en…

Lach, lach vandaag, lach de lach, die jij alleen kan lachen die lach, die elk mens veblijdt zelfs de zon doet schijnen. Lach, je lach brengt vreugde voor ieder die hem hoort, al heb je zelf pijn al heb je zelf verdriet lach steeds je vrolijke lach zonder ken ik je niet. Lach in een wereld vol ellende laat ieder weten dat je leeft lach…

Ze staat stiller dan een staande klok stil kan staan. Dieper dan stilte vallen kan tussen stoelen achter een tafel waarop twee flessen stil staan, neemt ze plaats in de ruimte vol van haar stervende beweging. Lager dan een engel vallen kan, zinkt ze in zichzelf. Als god dit ziet, noemt hij de kamer hemel, de seconde eeuwig.…

Zou hij van noesjka noten willen leren van eikeltjes en voetjes van de vloer blaast hij z'n schuiftrompetpartijtje door zou zij haar krullenkopje maltraiteren Het was bij ronalds rijke dokterstas een roze floyd draait er op volle toeren zij wipt haar schoenen op een paddestoel een dolle boel met platen uit de kas Haar ogen draaien in vergetelheid…

Ik zie een jongen naast een meisje lopen, hij kust haar en zij lacht om het geval. Genadige dood! Zij kirren en zij hopen zij zien het kind nog niet dat hen begraven zal. ------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…

Als ik niets meer te doen nergens meer naartoe hoef dan, dan is het mogelijk tijd mijn lichaam neer te leggen Daarom dank ik het universum dat ik nog steeds iets te doen, al lijkt het veel, soms niet weet hoe en waar te beginnen, bijvoorbeeld dingen wegdoen, leren en studeren en dat ik altijd wel zin, wel meewil, iets te zien…

Ik zie ook andere gelijkgezinden bezwaard gemoed en depressiviteit die ongeveer hetzelfde ondervinden in hun emoties van neerslachtigheid Ver heen lijkt weer het nazomergetij met klatergoud in blauwe rafelranden het licht dat eerst nog scheen maar nooit ontbrandde een strijd die in een nederlaag verzandde één man legt heel Amerika aan…

Ik zag je staan 
In de portiek naast het kraam
 Fluisterde je naam Je keek niet om 
mikte je peuk in de goot De assen smeulde na 
Jij weer in het kraam van alweer een baan Ik vecht tegen de drang om 
In de rij te gaan staan
 Dan zeggen hoe ik je mis 
Hoe we geknield naast ons bed 
gebedjes prevelden 
 Die werden verhoord…

Ik moet geregeld naar de apotheek, De assistentes daar zijn altijd bezig, Maar wat ik nodig had was niet aanwezig, M’n zelfbeheersing liet me in de steek. Toen riep ik: ‘Geef me dan maar, als het lukt, Een pil die m’n agressie onderdrukt!’…

Was vandaag net in de kringloop toen hij mij belde, aan het werk weer na twee week Thailand, nu in zijn pauze wandelend hoe zij het gehad en weer lekker thuis en aan werk alles opnieuw, alsof nieuw. En ik vertellend over diegene naar wiens uitvaart 'k was, had willen zeggen hoe mooi zijn kinderen de dienst verzorgd, de muziek 'Windmills…

Soms als ik schrijf heb ik nog geen idee waar dit vers leidt, het heden of verleden zoals naar tempo doeloe lang geleden waar allah meer dan christus werd aanbeden de gordel van smaragd rond java's zee maar wat ik zeggen wou is namasté en slamat datang, heren van de thee wees welkom in het land van stille kracht die onderhuidse werking van…

niet denken wat wil ik gevoel van falen van niet weten wat te doen van stemmen van verleden van ja en nee Niet weten wie er spreekt. De waarheid in mijzelf, de stem van verwarring. Niet weten, is niet erg. Niet weten..... Mag ik je even vragen? Mag ik mens zijn. mag ik falen. Mag ik helemaal fout zijn. Ja, en…

Het moet er zijn als aan een stil ontbijt, erinyen weggesloten in de honingpot - wat zij wraakzuchtig neuriën raakt ons niet meer. ----------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Teruggevonden, kale, onvast neergekribbelde afnemende cijferreeks, angstvallig genotuleerde afgelegde weg verklapt ten slotte toch hoe iemand het komen van zijn sterven verbergt, stiekem zijn stappen telt, hoop aftrekt, zijn laan in- slaat, paniek beaamt met mijn ogen dicht: verlegen verloren heer aan de kant gewankeld van zijn private…

Ze kwam me ergens voor bedanken we raakten aan de praat en ‘k vroeg haar even binnen ‘t Ging over dochters, zoons, kinderen en klein, oma worden, zijn Zij denken moest aan wat ik ooit gezegd dat mijn zoon wilde bij mijn dochter geboren Ik dat nu niet meer wist, zij die zin zomaar naar boven vist. Dan zie ik op mijn smartphone…

Zoude ik mijn liedjes, de vluchtige, lichte Liedekens zingen, gelijk ik ze zing? Zoude ik zo lustige liedekens dichten, Zo het mij naar mijn lust verging? Zoude ik mij spelender- wijze vermeiden, Dingen bezingend, die buiten mij zijn: Vrede - van 't vee in de vredige weiden, Vreugde - van bloemen en zonneschijn?…

Met werk en pek een boot gebreeuwd. Genaderd het land waar niemand landt. De naden werken. Zinken. Geschreeuw. ------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1996', 1997.…

"NIET ZO ERG HOLLANDS" - uit het dagboek van een niettemin geslaagde reis naar Nederland - Een reisrelaas met Pegasus enigermate aangedikt met de pluralis majestatis alsook met die des dichters bloedeigen vrijzinnigheid waar duivelsverzen feiten zijn en dagboeken een fictie, toevertrouwd aan houtvrij papier gegraveerd met vogelveer…

bij haar waan ik me terug naar eens waar ik schermde met tijd en mijn kinderlijke aanwezigheid ze kende me niet, beter toch? want het niet weten zijn de vleugels van vrijheid, niet behept door onraad en glorieuze valse overpeinzingen nu, nu behelst ze het weten wie ik was doch wie ik nu als aardse eenling ben is voor decimale jaren…

Graag wil ik eenieder bij dezen ja ook jou, mijn nieuwsgierige aag! bij dezen dus hierbij heel graag in eerste instantie heel even erop wijzen dat ik sinds vandaag op de kop af tien jaren geleden een bijzondere band in mij draag van mysterieuze geneugten in de vorm van late night conversatie delicate tele-conversatie waar ik mij heel…

Graag wil ik eenieder bij dezen ja ook jou, mijn nieuwsgierige aag! bij dezen dus hierbij heel graag in eerste instantie heel even erop wijzen dat ik sinds vandaag op de kop af tien jaren geleden een bijzondere band in mij draag van mysterieuze geneugten Al draag ik haar niet in mijn hart zij is overal en altijd bij me zij weet alles…

Terwijl mijn bange norse vriend in bed zit te rillen in zijn Noorse trui bedenk ik nòg meer liefde en hoe die liefde te beginnen. De buren spelen vals piano maar wel met gevoel. Zó wil ik leven, vals maar met gevoel. De piano houdt op en mijn bange norse vriend begint in slaap te vallen ---------------------------------- uit: 'Men…

Ze zit omhoog in de penarie op zwart zaad in de puree wil zij amour of mijn monnée ik wil wel, maar lijd met haar mee zij zit nu op de blarenzee smeekt stuur mij geld, help nou toch mee is zij een toverheks of fee straks zit ík in de ratsmodee en kost het me een jaar of twee als zij blijft zeuren, ach en wee al hield ze er al rekening…

in het korten van dagen waar schaduwen mijn silhouet verkleinen het duister verkilt luisteren mijn stappen naar het geluid dat mij ter gehore valt in het overpeinzen naar een tijd die voor mij geen lente of zomer bracht waren dan tóch de herfst en de winter de zolen die me verder brachten dan de educatieve momenten die ik…

Je natte haren plakken aan je koude lijf je voelt het niet Je spoelt aan waar de stroming je richting bepaalt je overleeft je weet hoe dat moet dat wat zich als patroon herhaalt voelt als muiterij Het blijft gaan en komen diezelfde golf van gemoed als een kind die een som maar niet snapt een onzichtbare leermeester in de…

Mijn tante heeft een dictionnaire gehad een mijner lezers raakte licht verbijsterd en vroeg zich waarlijk in gemoede af of het kwaadaardig was en malicieus was het verderfelijk en pernicieus en leidde het tot onvermoede kwalen zij werd weer kind, beroofd van haar verstand zij wist mijn moeder niet meer te verhalen van toen zij overkwam…

In een lichte duizling leef ik. Mijn leven schuimt als de Turijnse wijn. Voor mijn ziel en zinnen beef ik. Waar zal het einde van mijn zwerven zijn? ------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Stap voor stap het leven door zoekend naar geluk en evenwicht soms vraag je, waar doe ik 't voor maar toch steeds komt weer 't licht. Een etmaal bestaat uit licht en donker alles in 't licht kent schaduwzijde iedere duistere nacht, toont stergeflonker voor- en nadeel tekent beide. Toch is 't leven één aaneen gesloten keten van wisseling…

hoofd nek schouders, ook zij hunkeren naar rust, derhalve zijn mijn mat gekleurde gedachten als glazen zo breekbaar dat mijn twijfel zich heeft bekeerd tot een leugenachtige berusting botox, benzo’s, fysio balsem, kou, warmte, liefde, acceptatie, baclofen, levopa, allen werden geopperd doch het galopperen van het hoofd negeert stoïcijns…

De violette lucht omsluit een jongen die roerloos in het heden hurkt. Af en toe gaat zijn arm omhoog alsof hij zwaait. Naar niemand. Nooit weggeweest, geen schoenen nodig. Hij hurkt bij zonsondergang in een portiek, neergelaten op aarde als een spin aan een draad. Ik zou een requiem willen inzetten. Er zijn nooit uitspraken over hem gedaan…