Alle inzendingen over heelal

het heelal of de ruimte eindeloos mooi... fonkelende sterren verlichten donkere mooie nachten toveren waanzinnige beelden met fel gekleurde zilveren tinten de maan heel diep aan de hemel straalt als een hoeder over het heelal met haar mantel in goudgele kleuren dirigeert zij… de sterren bovenal onbeschrijfbaar in tijd, is de ruimte of toch…

Spreek maar niet te vlug. Ik verdwijn zo snel. Zonder veld ben ik voortvluchtig, sta bloot aan warmtestralen. Je neemt me of je laat me vloeien. Ik smelt in het westen, stol in het oosten. Tussendoor beweegt altijd het licht. Ontkleed mij als de koude roept. Ik luister traag.…

Driest briesen de straalmotoren en zijzelf De uitverkoren matadoren van de Elf Rikketikkend tot de kritieke spurtrit Ontkluisterd wordt voor de afknal En na het "moment supreme" beslist Krijt in de cockpit tegen het drietal Doorheen de ether een radiostem vergewist: "Apollo,jullie hebben het gemist!" De hotemetoten op Nasa's gastenlijst…

Slaap kan mijn goeddoende geest niet vatten fantaseer ik maar een vliegend tapijt traag zwevend door de kosmos zonder tijd zodat het brein niet is af te matten in voorbijgaan omringen mij kleuren ergens speelt Schubert iets met violen volgen meer muzikale idolen: getransformeerde sterren die fleuren zwaai vaarwel moeder aarde beneden de…

Natuurlijk bestaat de dood, niet. Al wat bestaat blijft leven. Moleculen worden weer atomen. Zalmen keren stervend terug, naar hun geboortebron. De dood is een menselijk ego, door deze dichter, ten dode opgeschreven.…

De zonovergoten dag, loopt langzaam ten einde het avondrood toont zich in al haar rode glorie de dag ging snel, zoals elke dag de avond is korter, maar dat ie tie altijd. De zon aan de ene, de maan aan de and're kant ze knipogen naar elkander zodra de zon met haar mooie rood is verdwenen zien we een heldere lucht, waar sterren verschenen.…

Deze wereld, waarin dichters dichten, is maar een nanobolletje. Meer dan een miljoen daarvan, passen in onze megazon. Ons zonnetje, is maar een gemiddeld dingetje. Onze reusachtige melkweg, bezit er 500 miljard van, ongeveer. Ons melkpaadje, is een belachelijk weggetje. Honderden miljarden ervan, vormen ons heelal. Niemand weet, niemand…

De deizende sterren, zij tink'len Hun vesper mij na, waar ik rijs, Tot die tonen mijn voeten besprink'len Op de trappen van 't zonnepaleis.…

Nu onze wereld naar de klote lijkt te gaan, we verdeelder zijn dan ooit omdat haat harder schreeuwt en de liefde zo ontkracht, vond ik dat we wel wat geluk konden gebruiken, dus maakte ik een groot kanon en verdomd het zal sterren regenen vannacht!…

Het noorderlicht van gloeiende zuchten tussen lakens, oogstrelend in verlangen, krioelende vingers klauwen en knijpen krassen en grijpen naar hoogtes en hoger tussen sterren van roze en hemellichamen en verder dan dat. En wij die ergens daarboven orgastisch kwamen, om daar in oneindig zwart tijdloos te zweven.…

Er woont een wezen, ik zeg wezen want het is iets dat niemand ooit eerder heeft gezien, aan de achterkant van de maan. Het heeft wel 30 armen waarmee zij haar wereld draagt, dit om te voorkomen dat niemand ooit de maan nog zag. Zij verschuilt zich in de schaduw omdat het de zon niet verdragen kan, met ongekende krachten weerstaat…

Wanneer ik in de nachtjes kijk. Ik weer eens voor het verlangen bezwijk de sterren te kunnen tellen in te duiden getallen. Dan denk ik vaak op grond van een veronderstelling die ik maak: 'die daar ginder zou voor mij wel eens kunnen vallen'. Wanneer ik in de nachtjes kijk. Ik voor dat ik voor de slaap bezwijk mijn blik nog eenmaal op…

Elk jaar maak ik een rondje om de zon, ga ik in stilstand zelfs nog 1000 km per uur, en hangt onze wereld daar maar miraculeus in het grote zwart, waar boven net zo goed onder kan zijn, maar wat houdt het zwart bij elkaar?…

Vanaf het balkon Ziet hij's nachts dat Een atlas zonder rubicon Haar evenbeeld de stad omvat En in die duizelingwekkende ruimte Haaks tussen hoge bomen door Opeens een pluim van licht Verluidt zijn gunstig omen Een vluchtig sterrenspoor Net zo snel uit het vizier Als was haar komen Verbeidt de wens…

Kijkend naar de maan in het duister van de nacht, voel ik de stilte om mij heen. De schoonheid van het koele licht. Als een trouwe wachter, eenzaam en alleen. En denk aan hem die alles maakte, hoe groot zijn liefde wel moet zijn. Zijn macht die hij gebruikte, voor zon en maneschijn. Hij vat de zeeën in zijn hand, weegt de bergen in een…

Bekentenis: Is een betekenis van grote waarde. Betekenis: Is een bekentenis van nul- en generlei waarde. Kortom: wat je bekent, of wat je bekend voorkomt, is niet wat het lijkt.…

Onderweg door de Melkweg gloeien ogen vol vuur. Groeien wilde verhalen tot het grootste avontuur. Alles lijkt te zweven in een oneindige nacht. Lichtjaren verwijderd heeft zwaartekracht geen macht. Een gevoelige ziel tussen het ruimtegruis. Een kleurenspectrum ver weg van het blauwe huis. De aarde schept verwarring in zijn nietig…

een kind tekent een poppetje is ergens een soort schrift zo denken we ook over vroegere schriften het begon met uitbeelden van een vogel dus de vroege mens had iets kinderlijks zogenaamd want vergis je niet men voer al op de sterren hoe intelligent moet je zijn om regelmaat te zien in wat hemellichtjes zou ik dat moeten…

De zon glimlacht allang niet meer spontaan, maar is op doktersadvies aan de antidepressiva. Bovendien is de zon zwaar aan de drank en spuit hij geregeld heroïne in zijn hete lavastromen. Ik heb de zon geadviseerd om eens te komen kijken hoe de aarde zijn zonnestralen misbruikt, maar dat vond hij te rigoreus gevaarlijk, wat hem siert. De…

drager van het licht ziener in duisternis dageraad en schemering die tijd en ruimte bereist in oneindige voorspoed doorkruist het universum van hart en ziel tot leven en dood begin en einde zoektocht naar meer gedragen in eindigheid lichtjaren ver geboren schitterend firmament sterrenpracht in nacht als wonder aanschouwt gedragen…

Nu de regen eindelijk echt valt alles samen eindeloos het komt terug bij vlagen in ogen even mooi en nooit opgedroogd Keer op keer draaien de sterren in de hemel rond klots kledder klad…

Zou je daar zijn waar ik je wens, zou je 't vinden zo fijn zoals je was als mens, zou je daar zijn, waar engl'en toeven, zou 'k me geen zorgen behoeven wetend dat je daar bent, waar rust en sereenheid is, waar alleen liefde, liefde en liefde is..... zou je daar zijn?…

luister naar de woorden die in je opkomen wat ergens een raadsel is je denkt dat je tijdloos dicht maar zelfs het eeuwig melancholieke 'altijd november' is dertiger jaren evengoed is het noodzakelijk om iets te zeggen alsof het nooit zo was inderdaad het was die tijd, die dag die middeleeuwen die we later zullen zijn nauwelijks nog…

Sterrenstelsels en supernova's. Stralende zonnen en sterrenstof. Beken en snelstromende rivieren. Bewegingloos lig ik op de operatietafel. Verwonderd kijk ik in een universum. Mijn oogchirurg is aan afronding toe. De laatste lasershow gaat beginnen! Daarna sluit hij het planetarium. Verwonderd en met vragen sta ik op. Mijn oog is tijdelijk…

Het universum is verzot op vorm omdat het zelf de chaos wil bestrijden door mensen uit de chaos te bevrijden de dragers van de inherente norm die eerst op Aarde dienen te bewijzen dat ze bestand zijn tegen elke storm die daar historisch woedt; da's een enorm weerbarstig feit om boven uit te rijzen als 't pocherig verhaal van de baron…

Verder van de sterren Verder in de reis Verder van de eeuwigheid De traan Rukt voort Dodenrit Je bezit Het leven En laat dan weer los Dat is de kosmos…

Zo kalm als op een vlot van helderheid en rust, gelegen op mijn rug dreef ik de ochtend in, het ochtendlicht, land, lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2011.…

Is er leven op een andere planeet mensen, die net als wij zo leven hoor ik dan soms een vreemde kreet wie weet, komen we dat eens te weten? M'n gevoel, het laat me niet los jij bent ver weg maar ook dichtbij genieten van de omgeving en het bos is het een land, onbedorven en vrij? Wie weet, ben jij soms even op aard kijkend hoe wij 't hier…

hoger en hoger klimt de maan in het geboomte tot zij zich nog aan één tak vasthoudt dan laat zij plotseling de aarde los ------------------------------------------------ uit: 'de eeuwigheid duurt ieder ogenblik', 2011.…

Wanneer de blinde dag met al haar zinloos jachten is opgelost in 't niemandsland der nacht en 't zonnescherm draait weg zodat de sterrenkrachten ons kunnen strelen, want door slaap verzacht Wanneer de ziel zich laaft in illusoire oorden door zwaartekracht noch logica gestoord aan 't helend kleurenspel van kosmische akkoorden: de harmonie vóór…