Alle inzendingen over maatschappij

De naamborden zijn met de hand geschilderd: Dekevelaer, Adriaanssens en Vergauw Zij zijn mannen met betrouwbaar en vertrouwbaar open gelaat Op het land bij de stijgende ochtendzon En 's avonds bij de haard waar de lamp is opgehangen Over het zandpad gaat een vrouw, bezweet en stoffig Zij draagt een kan petroleum en een roggebrood Haar kind…

Hij miste de witte muren met het zelf ontworpen streepjesbehang in zijn vertrouwde oude cel Bezoek kreeg hij alleen ’s nachts in zijn dromen de enige overlevenden in zijn windstille huis Necrotisch zat hij daar in de koude dodencel zijn vonnis had hij zelf nu al bijna ingehaald…

Zie hoe het recht onwaardig dwaalt gevluchte dichter in verbanning lezen slechts strofes in stille verschuiling schande glanst over humanitair recht… Vlucht naar de zee, eeuwige vlucht lijkt zich te repeteren in een zonde van tijd literaire aanwinst, miskent genoegen een geslepen ganzenveer in bloed gedoopt… Blind en reukloos, bagatelliserende…

Steden vol verdwaalden Staan in de rij voor kantoor en sleur Zijn vergeten waar ‘t echt om gaat De tijd gaat te snel om stil te staan Men hoeft zich niet meer te verschuilen Voor de liefde; zij is overleden Zonder doel en zonder bezwaar Snellen wij zo de dood tegemoet…

De weg verloren, maar zonder zorgen Een uitweg leek een plaag Je lijk net niet geborgen Het verdiende nooit gekregen pak slaag De angst van weer een morgen Geen voedsel in de maag Wanneer je van minuut tot minuut leeft is het leven traag De vechtlust niet langer zichtbaar, te verborgen Het duister is als een deken om je heen Kan de maatschappij…

Bij mij komt niets meer binnen want buiten ruikt het naar bloed het land heeft mij verraden haar witte tanden zag ik wel nu haar rollende tollende ogen kinderen worden grof afgevoerd niet met wapens of in wagons veel meer met regels en wetten geen dichter kan het mooier geen schilder verfijnder alle mazen van de wet potvast mijn land waar…

Er hangt een dreiging in de lucht die zwanger is van onbehagen en spookbeelden die ons belagen te talrijk voor een bange vlucht; men waarschuwt en er klinkt geklaag over de naderende plaag. De grijze golf komt er aan en geen macht kan hem nog keren; bejaarden, die ook willen profiteren van ons overdadige bestaan overspoelen stad en land…

fluisterend tegen hun schaduwen in de nacht wiegen zij het zilveren doodskleed over de knekelgaarden van hun zijn en ploegen de thuisloze fundamenten van hun geweten onder de secretieën die ze uitscheiden wanneer ze de verzwakten door hun ziekten decimeren die ongelovig starend de wegmolmende waarden aanschouwen op de altaren der…

De begraafplaats, vandaag was ik er weer even. Het viel mij op dat men door de grootte van de steen probeert aan te geven, hoe belangrijk deze persoon was in het leven. Met dode stenen wil men bereiken, dat iedereen met ontzag naar de steen zal kijken. Kleur uw leven prachtig in, na de dood heeft het geen zin!…

god laat ons niet verzanden in praktische zaken auto's bankstellen en rekeningen vaatwassers, drogers espressoapparaten hoewel koffie... laat ons de mode negeren en laat ons graven en wroeten naar handen en voeten naar botten, troost en vredespijpen laat ons laten we laat god wat is het laat…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

zaterdagmiddag en verwarde rijen elf september tweeduizend vijf dringt die vrouw nou voor of is ze assertief? gemonkel zwelt aan tot een vonkende vraag: waarom wacht u niet op uw beurt? waarom vraagt u dat aan mij en niet aan haar? hoge luchtdruk, hoofden rood stemmen hard en ogen groot een vermoeide man met een V komt het verkeer regelen…

Tegenwoordig heb je 30 tv-zenders evenzoveel afstandsbedieningen paraat vroeger had je school tv daarna speelde je weer op straat Tegenwoordig heb je een pinpas bankier je via het net vroeger had je zakgeld dat je dagelijks natelde op je bed Tegenwoordig heb je een MP3 speler die perfect past in je golfbroek vroeger luisterde je naar…

Morgen weer een dag als deze nog niet is afgesloten worsteling met alles in mijn gedachten zullen ze morgen vrij zijn of zal ik wederom zeggen morgen weer een dag…

Ik ben een zwerver overal, een doler en een vagebond en een, die uit zich zelf geen pad, geen ommekeer en geen uitweg vond. Ik ben een napraatpapegaai, ik ben een open spiegelrond, des Eeuwigen gesproken woord, het hapert in mijn stamelmond.…

je glimlach raadselt mij ogen zien ontwijkend neer huid blankt op een gelaat flarden haren zwarten git een schoot doet handen zwijgen als je hoofdgedoekt buswachtend zit je glimlach raadselt mij…

Het uitzicht lijkt verdwenen in de horizon Een sluier van mist omkleeft de aarde De kleuren zijn geruisloos verbleekt Niets lijkt meer van enige waarde De wereld schreeuwt voor hulp en huilt tranen om de verloedering Onverschilligheid beheerst de mens en vult de aarde met haat en discriminering Ooit lieten wij de wereld groeien In een lief…

Pilsje pakken Het was zo de gewoonte een pilsje na het werk de kroeg was druk en overgoten de ruimte beperkt de druppel was de aanstoot het sorry ongewenst En voor hij het wist stond hij buiten praten wilden zij niet gedogen hij kon zich nauwelijks weren de klap zag hij niet aankomen het werd duister voor zijn ogen…

Wij Neanderthalers zijn een mopperend volk kritiek hebben we op alles en iedereen, dat mogen we ook in dit vrije land zolang iedereen zijn zegje kan doen, is er dus niets aan de hand?…

Een bonte stoet van praalzieken worstelt zich over smalle wegen naar het onbereikbare azuur op weg naar droomfabrieken waarin grote ketels de regen wordt gehard met glanzend glazuur Op de top slaapt tegen het okergeel het silhouet van het begeerde oord van valse rust en verboden lusten een overvloed van voedsel en veel rumoer dat de lichte…

een goede morgen op het kruispunt stoplichten rood met denklussen…

De dorpsgek wordt hij genoemd, zijn naam blijft ongenoemd.. door argus-ogen bekeken, schuilt hij onder zijn geurende deken Hij scheldt en vloekt dus wordt vermeden. De dorpelingen zijn immuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten. Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten Dat hij mensen…

Meester als ik fluister hoe zacht en rozig Uw handen zijn, gelijk mijn nachtgewaad waarin ik woel vol lust naar U zie mijn handen zo vlezig van kloven met boenwas doortrokken mijn nagels zijn als resten van een oude muur maar U voelt mij graag Meester al zijn mijn palmen schuurpapier ik streel U lief, daar waar een meid nooit strelen…

zo in het schemer schuifel ik langs ramen zie de mensen voor het pratende oog waar kranten worden gevouwen flessen leeg geschonken een lied wordt gezongen ‘hij leve hoog, leve hoog’ daar ben ik de eeuwige aanschouwer de genieter van het raamkozijn die vanzelf zal verdwijnen bij het sluiten van het gordijn…

Langzame gletsjer van sjokkende mensen, grote kudde forensen smelt door de straten. Hoor ze praten, hoor ze wensen. Drank ter verkoeling op een zonnig terras en genoeg poet in kas. Ik proost op uw wolken, shoppende volken, en hef mijn glas.…

Zes rijtjes huizen naast elkaar, een heel klein schooltje, een bazaar, een pleintje afgezet met draad: de Gravenstraat. De huizen, scheef gegroeid en moe, zijn bijna aan vervanging toe. Ellende is ze aangepraat: de Gravenstraat. Op 2 en 6 een Turks gezin, een Poolse woont daar tussenin. Een neger is op 5 gezien, een Ierse leeft op 17.…

En daar brandt hij zelf, geen maagd die op hem wacht. Hellevuur bestaat dus echt, als een bom van eigen deeg, een die blijft ontploffen: zijn lichaam rijt uiteen en dat keer op keer; geen sterveling die helpt. Godsdienstwaanzin loopt dood, maar zelfs de dood blijkt leven van eeuwigheid tot amen: onsterfelijk, maar in vlammen.…

de koningin is een flatgebouw haar kroon staat op het dakterras een hand zwaait vanaf de vijfde verdieping naar haar onderdanen het is er wat krap: we schrijven onze boeken in de wasmachine en lezen op de trap tussen niet bestaande illegalen junkies knabbelen aan haar tenen borsten zijn verboden terrein ergens onder het midden droom ik…

Wolken voorbijdrijvend in rookgetint glas. Aan de voet van de doorzichtige kolom verkoopt zich het laatste nieuws: de invalide werd middenin het gezicht geschopt en toen met rolstoel en al overboord gegooid. De krant wordt omhoog gezogen fladdert, kantelt, drijft en duikt op de thermiek van uitlaatgassen klemt zich dan vast aan het glas,…

vanavond heb ik mij gelaafd op plekken in de stad verspreid heel dankbaar voor het degusteren van wat geestrijk vocht een eeuwenoud recept dat doorgegeven werd in dienstbaarheid en dat tedju door weet ik wie in kwade trouw werd doorverkocht ik weet ook wel dat nuchter zijn vandaag mijn part niet is en dat mijn oordeel wat gekleurd is…