Alle inzendingen over actualiteit

natuurlijk voedt jouw plezier mij met jouw buitengewone gaven schenk jij mij introverte beelden uit het diepst van je hart waarvan de nageboorte nog ondeugend achter kleine handjes lacht samen kunnen wij tegen de ruige vertes schurken waar wind de overmacht heeft wij in de luwte god aanbidden in het delen met ontzag van…

ik zag je ogen naar mirakels kijken en er zonder enige vrees in blijven handen bezwerend scherend langs extreme winden glijdend in gesprekken met elkaar nog was er nauwelijks iets bovennatuurlijk aan omdat alleen de standaard was gedraaid waar vroeger veelvoud en middelpunt regeerden is tegenwoordig persoonlijke insteek…

ik heb de jaren voorbij zien gaan in jouw smeltkroes van edele metalen en nog glinstert filigraan haar bijna eeuwige jeugd om te ontsnappen aan de vrijwel alles overheersende zwaartekrachtboog schitterend hebben de diverse smeltpunten de puurheid laten zien op het toppunt van hun verschijnen in eigen kleurlijnen daar waar…

Mijn ramen en mijn deuren ga ik sluiten, Dat apenpokkenvirus moet ik niet. Je schrikt je rot als je die bulten ziet, Die apenpokken houd ik liever buiten. Wel had ik twintig jaar -met veel gedruis- Twee echte apenkoppen in mijn huis.…

wij rolden als goud over de bloemen van het franse land zij hebben van die harten waar je altijd innig en liefdevol van houdt als zon geopteerd meedraaiend met hoe licht en wind als hendel lavendel aan eenieder met warmte en liefde fêteert jij had speciaal voor la france dat joyeuze nam snel het spel van va et vient…

ik zag ze hopen in een wereld vol beloven ogen helder in beginnend leven handen klaar voor geven en nemen gespierde schouders nog onbevangen gerecht omdat de wereld er nog geen gewichten op had gelegd blikken open frank en vrij hoe spelen zij het spel van kat en muis in een maatschappij zonder eigen huis in de stilte…

er waren jaren die zo van mij zijn afgegleden met niets om te bewaren of het moet het jaartal zijn een aantal was al sleets geworden door een spectaculair gebeuren dat tot in den treure al was uitgemolken door ieder wat in de wereld plaats vond raakte familie en bekenden in overleg en om raad om dan simpel de orde van de dag te…

we reden gleden gladjes over de weg aangetrokken door het stuwmeer van verwachting op dezelfde tunes en vibes van twee jaar geleden geladen tot ver over de top we waren familie in flow elkaar raken was al een pittige blow in thuiskomen bij je zelf na nooit meer te zijn weggeweest in het gestolen universum naar een godvergeten…

Na Pinksteren alsnog aan mij verschenen Vermomd als duif op een rood pannendak Verlaat en zonder zijn verzoeningstak Zo zwaar als lood, er was een kind verdwenen Het werd na dagen levenloos gevonden Nabij een huis geblakerd na een brand Een engel nam het zag ik bij de hand Wees het op bloemen en vertrokken monden Wees het op 't lijfje…

Zal het helpen die stille tocht vanavond doet ie er toe straatrouw, stilte, bloemen, brandende kaarsen Ja, het zal er toe doen anders doen ze, we het niet in een geseculariseerde maatschappelijke samenleving past ter compensatie zo'n rauwe rouw-straat-processie In gedachten loop ik mee!!…

ik heb mij er altijd over verbaasd dat als wij samen lagen in vredig huidcontact wij er altijd later plekjes zagen alsof er iemand zich daar had gebrand bij toeval kwamen wij daarover te praat lieten elkaar zien hoe dat soms gaat waar huid altijd in balans is met externe variabelen blijken neuro elektrische contacten een patroon…

in laagjes lucht verpak jij emoties die ieder in een eigen kleur uitkristalliseren jij bent geen toverbal maar kent wel de magie van onderscheid en harmonie in het ton sûr ton van menselijke degelijkheid het fluïdum geeft zachtheid in een huidreactie die lijkt op lenteraken met zon en regen om voorjaar meer vruchtbaarheid…

Hallo, jij lenig behendig tuimelend zwaluwtje met dat deftig witzwart pitteleertje aan. Je tekent zwerkhoog met je gevorkt staartje een fraaie schets in de blauwe hemelbaan. Je vliegt, duikt en buitelt rondom rond. Lekker rollebollen? Of dans je rock ’n roll? Je scheert over het beekje en keert zo snel met zinderende vleugels, trillend om je…

Op een mooie pinksterdag… Terwijl ik dit geluidloos typ want gsmtoetsen praten niet zingt buiten een vogel zijn ziel uit zijn lijf Hartstochtelijk gekwetter beantwoord in andere klanken Vogels praten met elkaar terwijl de wind door de bomen ruist en op de achtergrond donder aanrolt Metafoor voor ons mensenleven Altijd dreigt ergens onweer…

wij voelden liefde in de zachte voorwaartse vleug van de menigte handen gingen hoger armen bewogen synchroon met het gaan van de stoet wij ademden gelijkheid in kleur en exposure gingen tot verre generaties terug om eenheid te brengen in de exegese van toen tot heden er bleken geen spijtoptanten wel leuke nieuwe ideeën over…

we zagen de lucht uitwolken als was het sneeuw kleine glinsters spatten het licht ver van ons heen zacht dekten vaag natte plekken jouw voetstappen voor ons die wij vol verbazing en met een glimlach volgden op de achtergrond het orgelboek transitie waarin zware tonen rijken en bestuurders kloonden tot de bv nederland voor meer geld…

wij gaan geen herinneringen begraven die nog nauwelijks werkelijkheid hebben gedragen ja warmte en liefde in het leven van nu zonder te beseffen dat je ook drijfnat wordt van regen zonder plu vitaal in het dansend nemen van kleine drempels die hun stempels niet onopgemerkt op ons achterlaten maar die in spanning en vernieuwing…

“Als haan zit ik hier niet voor mijn plezier. Beneden zie ik sensuele kippen, En eenzaam in een mand valt niks te wippen, En waaien doet het als de moord op Schier. Dit rest mij na een dag of drie onthouden: Een volle zak en ook nog strontverkouden.”…

Er is een grens waar mijn gedachten de realiteit overschrijden De drempel van mijn bewustzijn die ik moeilijk kan vermijden Nu in de kern van mijn incarnatie creëer ik mijn paden Alles heeft een reden ook al blijf ik steeds malen Denken,analyseren,ontkennen en proberen Mezelf te innoveren en verheffen naar hogere sferen Maar nooit staand boven…

bijna onmerkbaar schaduwden stukjes kou jouw altijd schijnende warmte jij bronde zon lichtte op waar energie structureel iets tekort kwam om aan het dagelijks leven juist die kleur en intentie van volmaakt te geven sprankelend glansde jij een paar karaat in gouden geluk waar jij ook ging niemand raakte verblind maar wij voelden…

Om met een hoofdletter te beginnen Ben ik iets te klein Deze legendarische band Ze stoppen en dat doet pijn Als een rode draad In gekleurde klanken Door het leven Laten we ze bedanken In een schouwburg genezen Van een krankzinnige tijd Het is voorbij Het kent geen spijt Elke dag valt iets te vieren In het klein en in het groot Geschiedenis…

ik heb klanken geschreven stukjes textiel ermee in gewreven het laten drogen aan de lucht die in kleur haar dankbaarheid drukt in de wollige melodie van de windregenbogen kleurt het mystieke spel van lichte tonen waarbij het totaal aan frequentie wit is en decibellen stilte benaderen waar in het aardse extremen elkaar naderen…

In Dwingelo's hemelrijk Wijds firmament Zijn hoogveen en heide Al heel vroeg getemd De bedden der Huynen Van reuzen uit Juinen Door Wodan en Donar Verdreven uit 't hof Van de eeuwige tuinen En staat daar Procrustes niet Menhir van steen Eén brok megaliet Tussen Havelte Borger En Exloërveen? In 't ondermaans hemelrijk Wijds…

zacht en warm voegde zich het leder van de bank naar ledematen die ontspanning in vorm en kleur zagen niet eens het commerciële spel van bieden en overtreffen maar juist het signaleren van de klikken van verstaan de lach als uitnodiging in herkenning en ervaring de zit een heerlijke evenaring van het thuisgevoel ik zag je…

ik heb je gezicht in mijn handen gelegd door samen te teleporteren op het quantuminternet in de al vertegenwoordiging zonder fysieke beperking visualiseren we kosmosenergie zonder verplaatsing lieflijk omgeven met verrukkelijke kreetjes de basale schrik van verdwijnen en elders in het zelfde momentum te verschijnen ook…

ik heb voor jou koren kleuren laten zingen daar waar aan het prille groen de mooiste tonen ontloken zo dirigeerde wind als speels kind de nieuwste loten naar de schatkamer van melodieën waar zij op de knieën zwarte aarde hurkten later slagerden de koren in volume toen het kleurenlied zijn specifiek klank ritme kreeg in gezangen…

jij voelde meer wenkte de hemel zag je ogen lichten toen de eerst zon je lach verguldde waardoor warmte ineens zichtbaar was en speelde in energetisch zijn het waren geen magische krachten of mystieke invloeden van tijd en materie dat wat wij ervaarden was het gespiegelde universum in de majestueuze gestalten van ons twee…

Al voor de wedstrijd wisten we het zeker Nog even naar Tirana voor de schijn Want AS Roma is voor ons te klein We waren al verzekerd van de beker En wordt het onverwacht daar toch een flop Dan zetten we de boel hier op de kop…

ver keken je ogen in het heldere blauw waarvan de kou op onze huid tintelde en woorden al bevroren voordat hun tonen twinkelden de grootsheid van ruimte maakte ons klein gelukkig brandde vuur tussen ons een heerlijke warmte oase als deken van liefde tegen het verlaten zijn en ruimtepijn…

Er is een voetbal finale Ook een oorlog Hier en daar Er is een moordaanslag Op een school Kinderen Er is een voetbal finale De boodschappen duurder Er is een voetbalfinale De olijfolie De wijnoogst is mislukt Er is een nieuwe telefoon En nog wat oorlog En graan en bier En dood Er is een voetbal finale…