Alle inzendingen over psychologie

´k Mis de behoefte om Te reizen naar verre oorden, Onbekende vergezichten Zeggen mij niet zo veel - Belangrijker vind ik het Op zoek te gaan naar de Waarheid die ik in mij draag Maar zich nog niet altijd Wil laten zien - 'k Richt me voorlopig Op bekende vergezichten - Op 't eerste oog zo vertrouwd, Maar zij blijken een diepere…

Mijn leven lang heb ik je Bij me gedragen, zonder het Te weten, zonder het te zien, Heb me uitsluitend bezig gehouden Met de voorkant van de waarheid, Daar hoefde ik het minst voor te doen, Die is het makkelijkst te zien, Zonder me ooit om te achterkant Te bekommeren, die een heel Andere waarheid laat zien…

Ik sla mijn vleugels uit en zweef over zonnestralen op zoek naar 'n glimp van toevalligheden dansend in schoonheid die de natuur ons aanreikt toch ontbreekt die ene glimlach dat liefdevolle gebaar van open armen zo uit het niets nog altijd zwerf ik rond en zal niet rusten voordat ik die blik weer gevonden heb om je uit…

Had zijn hele bestaan Aan het leven geleden, Was gebukt gegaan Onder moeite en zorg, Was er niet toe gekomen Dit leven te omarmen - Tot deze laatste dag, En ontspande zich dan Zijn gemartelde gezicht Toen hij opging Naar het hemelse licht…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…

Kolossen van basalt, Ruw gehouwen wachters Bewegingloos kijkend Naar zacht wiegende Jeneverbes Met uitzicht op Schorren en slikken Die leven van de dood…

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

op de wind van duizenden gedachten draagt mijn raam de druppels van de dag, ze glijden laag en volgen traag elkanders sporen tussen oren zweeft de zon, ze staat heel hoog, om toch vooral mijn wereld te bestrijken aan mijn voeten prijken zacht de kinderen der zomer: ik ben blij want ondanks alles heb ik lang op ze gewacht…

de kleinste hoek bespeelt al stil het kille, dat niet wijken wil, het bijt voorzichtig in de tijd en allengs raakt het mooie weer zijn warme charme immer kwijt verlangend, naar de haard daar, met winter in zijn oude baard vertrouwt de herfst zijn wasdom toe aan hoofd en hart en kleine rode blaadjes boven smart vol gouden praatjes, over…

Mist en ochtenddauw hangen Zwaar over het landschap Van mijn tweede jeugd - De weg die ik zoek Is moeilijk te vinden, nog, En toch torent boven alle Nevel uit de ochtendzon Die zich zichtbaar aan Het grauwe ochtendlicht onttrekt En hem weldra verdringen zal - Voorgoed nieuw leven, Jong zijn waar de ouderdom Zich al zo lang…

Een mens zonder eigenaardigheden Is hij die ginds zo onopvallend Voorbijgaat, niet luidruchtig Of anderszins aanmatigend, Immers, hij springt niet in het oog Met schreeuwend kleurige kledij Of ander aanstellerig gedrag Dat dagelijks uitroept: Kijk naar mij! Een mens onder mensen is hij Door de massa niet eens gezien, Niet bewust…

zoals het langzaam – onderhuids - naar binnen kruipt, het koelere het warmere, dat lucht en kleuren nalaat boven in een boom heerst nog wat zomer, stervend in haar ademnood groot gebarend naar de hemel, helderblauw nog zonder dood dan de blaadjes, klein en teer ze geuren nu allang niet meer, maar geven alles prijs het is de zwaluw,…

Het speenvarken, dat aan het spit langzaam driehonderd zestig graden wordt rondgedraaid en bruin gebraden, tot het voldoende is verhit en voor wie rond het houtvuur zit versneden wordt tot karbonaden, zal wel niet hebben kunnen raden, dat hem een eind wachtte als dit: want als je wordt gezoogd als kind, nog onder moeders vleesgewelven,…

Zon die brandt aan deze zijde Van de waarheid - schaduwen Die nauwgezet vertellen Wat er gaande is, zichtbare Resultaten langs de randen Van dit dagelijks bestaan - Maar wat is die kalebas dan Die ginds kleurrijk weerspiegelt in het In het vensterglas? - Is dat wellicht Een tweede waarheid die nooit zal vergaan, Mooier, onaantastbaarder…

Dichten is liegen op een hoger plan, van een heggenmus een zwaan maken als deze onschuldige het lijden kan om nonchalant de kosmos raken, nu nog met een uitgestoken vinger in de pap, trekt daarmee een smetteloos laken over de lappendeken van de laatste zomerdag, achter deze spiegel staat een droombeeld wat zich laat herkennen, de hemel…

Wie zal meten wat de hand inspirerend heeft omspand? Invloed sijpelt langs gesloten wanden. Wie zal vernemen wat het lichaam gecamoufleerd heeft willen bedoelen? Expressie verkorrelt in de daagse molen. Wie handelt als een mogelijkheid zal naar zijn eigen ogen staren: het leven wordt een boot, vervaardigd om te varen! Zie jezelf…

Ontspoorde zielen. zijn al even de draad kwijt op automatische piloot dwalen zij door dat, wat leven heet al langere tijd helt de balans over naar de donk're kant niet wetend hoe boven te komen, happend naar adem die lijkt te stokken verliezen ze langzaam grip op de realiteit moe van het dagelijkse gevecht, dat nooit helden op zal leveren…

De horzel van mijn onrust drijft mij voort, Zodat ik nooit mijn vrede weer kan vinden. Wil stil ik dromen in den geur der linden, Verledengeur, die teder nog bekoort, Zoo toornt de horzel en zijn angel boort Mij in de keel, tot tranen mij verblinden En 'k zwervend weer moet zoeken wie mij minden Zoo drijft de horzel mij van oord tot oord…

voorzichtig heeft ze al de eerste winterthee geproefd en zorgzaam zacht wat eikels in haar mand gedaan het raam vertelt van regen, zeer slagvaardig zonder bron, maar niets nog laat de dag verbleken, waardig wrijft ze zeven tenen warm en als ze kon dan vroeg ze alle dennenappels aan haar arm zich te vormen, naar de zon…

Op dit tabblad Hartenkreet, kun je schrijven wat je wilt. Je kunt er iemand kwetsen, je slaat eens flink op tilt Op dit tabblad Hartenkreet, schrijf je over gevoel En een goede lezer weet precies wat ik bedoel Er zullen altijd mensen zijn, die beter knapper en geleerder zijn als ik Maar zolang ik schrijven mag, bepaal ik en alleen ik…

Zelden openlijker in het mes gelopen Dan vandaag, deze dag in mijn leven Waarop hij die ten diepste ik ben Door zijn eigen gedachten werd geringeloord - In het diepst van zijn gedachten In zijn eigen val gelokt die bestaat Uit uitzichtloze gedachten, Zo eindeloos verwijderd van de hemelpoort…

Kind dat moeizaam ter wereld komt, Moeder verscheurd in lichaam en geest, Harde winterzon die gevoelloos Het binnentafereel beschijnt - Schoongewassen lakens liggen Stijfgestreken gestapeld in de kast; Vader die allang weer aan het werk is, Zich van de prins geen kwaad bewust; Moeder met gesloten ogen, Dromend van het kind dat naast…

In de klimmende jaren moest veel worden weggegooid, het idee dat verwachting en geluk mild en duurzaam zijn, een subtropisch klimaat, een omhelzing als een warme deken, in plaats van verzilting van wrange aanslagen die naar gelang het duurt, steeds vaker levenslange vragen bij zich dragen en littekens achterlaat in het…

De dichter is maar een mens Onder de mensen, sprak de Verstokte dichter, en hij Kon het weten, want hij stond Het dichtst bij wie de dichter Ten diepste is - Misschien is hij wel meer Mens dan anderen, warmer mens, En vooral: dieper mens, hij ziet De dingen niet alleen met het Linker en rechter, maar vooral Met het innerlijk oog…

Langzaam gingen de luiken dicht gelijk 'n egel, stekels op en zo verborg ze haar gezicht in haar handen daar vertrouwen was beschilderd rennend in een cape met capuchon was hoe ze zich nog buiten vertoonde maar groeten, deed ze niet weer daarvoor was het bos te donker…

Voor de mensen van het UCP Niet voor niets heb ik Bij jullie intensieve Therapie gevolgd - Een van de oplossingen Die jullie mij hebben Aangereikt is een noodzakelijke Verandering in mijn denkpatroon - Daar waar ik voorheen bij elke Vorm van milde kritiek in mijn Schulp kroop, en negatieve Gedachten hun vrije loop liet gaan…

waarom verwaardig ik mij te roepen, uit protest? de nullijn loopt door alles heen en zet een streep- door elke duurbetaalde rekening de waarde van een handtekening is niets meer dan de daad van wat een naam je dan vertelt één hand schrijft een vonnis velt de naam van fanatisme spelt langs vele lippen en komt zwaar uit elke mond…

Iedereen kent hem, De man met zijn Slappe vilten hoed Die dagelijks zonder Duidelijk doel voorbij stapt; Uittekenen kunnen ze hem allemaal, Zelfs zijn motoriek valt vast In een tekening te vangen - En toch weet niemand iets Van hem, zijn naam noch zijn Leeftijd noch zijn woonplaats; Hij is de man zonder achtergrond Die uit…

Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin zijn de melancholieke glitters niet weg te denken, verstrooiing heeft zich in formule van de taal vastgelegd, Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt, ik zie de schaduw die met zijn ego vecht en bedriegt…

een zachte morgen breidt zich uit in windloos kransen leggen slechts de ochtendnevel huivert nog rond stille witte stammen, want de berken dragen stram de kou, verloren na de nacht van buiten af verdringt de tijd haar zonderlinge droom een vogel wacht, verlaat de nacht en zingt vanuit de hoogste boom…