Alle inzendingen over ziekte

Een sigaret is een geweldig ding Hij gloeit en smeult en prikkelt in de bek en zonder hem is al het leven waardeloos is hij er niet je mist hem en wordt gek In situaties die wat anders zijn is hij je grote steun Heel warm en vol met echte geur geeft hij je nieuwe energie je leven kleur wie tegenwerpt die weet niet hoe je hem bemint…

Een lintje houdt haar lichaam samen, straks, denk ik, dwarrelt ze open, vergeeft me ; en haar gelaat volstrekt zich langzamerhand, ik beteken, ik beken haar met lange warme vingers die ik ontdaan over mijn handen trek. Voorzeker bestaat niets wat niet is en zij is alle vermoeden, ook van louter pijn, want alles ontgaat me, het gaat met haar…

Dood jij maar dood geef je bloot intense weerzin wekkende gruwel jij overheerst alomvattend mijn zijn jij negativist verbied mij te slapen, drinken, eten genieten, vergeten de dood is wat er op volgt groot zal jou overwinning zijn verdwenen pijn van het zijn klinkt als muziek in mijn oren ik geef me over…

In mijn koperen geheugen rent de archivaris rond, zoekt naar waarheid, desnoods leugen, labels liggen op de grond. Kasten worden omgestoten, grijze schimmel vreet het woord dozen zijn voorgoed gesloten niets is meer zoals het hoort. Schuldig zijn drie stramme heren, grotesk in hun driedelig pak, vernielend al het moeizaam leren, systematisch…

Zijn ogen spieden waakzaam rond in holle, grauwe kassen sliertige haren, verwarde baard geen weken zich gewassen Nergens rust noch veiligheid hij weet: ze spannen samen hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit ze kennen al zijn namen Steeds weer verschijnt een ander gezicht hij kent hun syndicaten vernietiging van heel zijn brein is 't…

Ze werd overvallen door gezichtsbedrog verkeek zich in de spiegel des levens keerde de rug naar God's woord en zag zo de zon ondergaan.…

Stemming Dit is een welgemeend gedicht heel zuiver en gezet in toon Gemaakt in waar ik woon Een schoon gesticht Daar is de werkelijkheid een droom En dromen komen en vergaan Daar vind ik inspiratie voor mijn tomeloos bestaan Daar flitsen denkbeelden van mij Mijn geest voorbij En word ik weer gelukkig met de Tijd en met de wereld…

Donkere wolken angstaanjagend veroveren ze de hemel verduisterd licht alles donker overspoeld met zoute tranen Plots een zonnestraal aarzelend nog tranen drogend met haar warmte…

De zon langzaam door nevel omsluierd zich verdichtend tot een donk’re mist jij wist de weg naar een land, waar met warme zonnestralen mist verdwijnen kon je reikte me je hand hoopvol liep ik naar je toe talrijke, tastende handen plots verschijnend uit de duisternis je nam hen mee naar je beloofde land misschien leken zij minder sterk…

Hopeloos verwarde geest vandaag is niet gisteren morgen is toch al geweest kan je niet luisteren naar dat verdomde feest? Een kakofonie van stemmen waar komen ze vandaan 't liefste wil je wegrennen maar is het dan gedaan wil je ze ook niet kennen? Zal het je achtervolgen kan je je ogen sluiten zal je ooit zonder zorgen kunnen wandelen…

't Heeft me gegrepen en niet verlaten had 't kunnen weten niet toe moeten laten voel me door God verlaten. 't Heeft me geslagen goed raak gemept ga nu beraadslagen gevoel of recept niet meer weeklagen. 't Beest goed beetpakken en bevechten mezelf bijeenpakken en terugvechten nooit meer verzwakken. 't Is leven puur hard, maar…

Niet meer dan een lange witte streep op een bruingekleurde huid een litteken niet meer dan een schram op de ziel een litteken niet meer dan een weerspiegeling van pijn…