Alle inzendingen over haiku

het indringende zó in het oog springende van het eerste groen…

de wieken staan stil bollen vergelen het veld de wind heeft vrij spel…

vergankelijkheid voortdurend verandering stroom van het bestaan…

het mist zo zacht gelukkig staan de bomen nog bij zichzelve stil…

Vrome gedachten: hierbij laat bekrompen geest zich dikwijls gelden. Vergeet men soms dat God zelf onvoorstelbaar ruim oordeelt?…

Kwaak en Plons helemaal verkikkerd op elkaar…

met aandacht koken brengt bewustheid en diepte juist in alledag…

geknakte narcis verlaten op koude grond toch fris gebleven…

oudste monument de gestapelde stenen keigoed hunebed…

het is Pasen als ook dit maal ons klein konijn weer het haasje is…

zij vergist zich niet: zij ziet de hovenier adam ziet ze nieuw…

zich vertakkend vertolken ze voor mij wanhoop biddag van de bomen maar morgen komt het groen…

kissing the earth... maar wie kust het koele kale raakvlak dan? noodzakelijk een engel hij tuit toch de lippen al…

de wind waait en waait het water stroomt en stroomt door alles van mijn ziel…

Een beek stroomt eeuwig, stort zich in zee en heelal. Zo blijft steeds Gods Woord.…

Het seizoen bepaalt het kan vriezen of dooien als sneeuw voor de zon.…

geduld betrachten ervaar zonder reactie vrij baan voor ruimte…

Oplevende bloem het ontsluiten van leven geslaagde aarde.…

wie ziet de stille in den lande gaan de bode van achteren vrij van zwaartekracht?…

Gezegend verdriet door de mooiste regenbui geeft morgenrood weer.…

Zoekend danst de bij op en neer, boven golven van sterke branding!…

Het kastdeurtje zwaait heel vroeg open: morgenrood glanst in wijnglazen.…

Sloffen door gangen langs een antiek meubelstuk stil circuleren.…

binnen jouw dromen verdragen lichte vleugels iedere zwaarte de verbondenheid met nu en leven losgelaten…

Moeilijke woorden verspraken in het duister onverstaanbaar zacht.…

Adem condenseert tekent gevoel op het raam één druppel zet koers.…

de as verschoof in het verzonken vuur en zie een vonk de eenzame monnik gaat door de deur naar de nacht…

wat komt er na de laatste ademtocht die ik nog hoor? vindt zelfs de mus een huis en tsjilpt ie in het koor?…

(tanka) Langs heel de zandweg glanst een dichte rij struiken in 't vroege zonlicht, dat zacht siddert en voortglijdt: stil smeulende smidsvuren.…

Witte vogelpoep duifje laat hem vers vallen het plakt aan mijn broek…