Alle inzendingen over maatschappij

Winter in de stad alles koud, kil en nat verborgen in enge stegen weggedoken voor de regen zit, ligt, hangt bid, treurt en jankt een vervuild mens met slechts 1 wens: regen van de zomerzon…

In de hal leunt lui de inventaris Mannen drinken smakkend bier Dat noemen ze dan vrolijk vertier De forens vindt dat zoiets raar is Junkies ruzieën of zijn begaan Werkelozen vechten tegen de drukte Twee hoertjes die hem uit zijn haast wegrukten Laten de forens secondenlang staan Ze loeren daarna met schuine blikken Naar een Surinamer die…

Letters hangen als dronken draden Speelbal van de wind en van de tijd Als dons doorweekt met zure tranen Hopeloos op zoek naar rechtvaardigheid Lampen zwijgen als grauwe graven ’t Schijnsel iets te vaag en iets te wijd Verlicht de stad haar sluikse slaven Hulpeloos gehuld in zwijgzaamheid Gevels kreunen als lage laden Schuiven langs elkaar…

ik ben dichter dichter bij de kern verder van antiek en dichter bij modern modern past beter veel beter bij mij en ook veel beter bij deze maatschappij meegaan op de golven meezwemmen in de stroom maar niet afwijken van je eigen droom antiek is mooi mooi in je gedachten maar op antieke ideeen zit niemand echt te wachten…

je hoorde ooit de rattenvanger fluiten en liep toen joelend met de meute mee het oproerkraaien werd zowat metier het leven was een onvermoeibaar muiten je ging je aan protest en strijd te buiten was 't wilde rund temidden van het vee bestorven op de lippen lag het 'nee!' je had een mening en die zou je uiten fonteinen houden éénmaal op…

De rijken en de armen eten zelden samen Spreken niet dezelfde taal wonen ver in niemandsland De rijken kennen niet de wereld van de jungle op de straat Geld leeft in grote huizen hun kinderen doen aan cultuur en kunnen alles breken De straat is van het volk slechts de wet van overleven wonen in huizen zonder geld Hun kinderen zijn verdwaald…

Wie slingert dit bij Harold aan: Maria of ik-zei-de-gek? Restricties zijn niet neergelegd, dat valt niet te behappen, toch? Die insteek kies ik liever niet! Parkeer dit zaakje even weg maar iemand moet een ei leggen Ik noem: een Henk, een Antoinette Ze zitten in de leegloop nu Dat til ik over morgen heen maar zet het even op de mail;…

Of het moeilijk waaien is ? vraag ik de wind, of het een drang is, en wat hem drijft ? En hoe hij het vallen beschrijft ? Of het heerlijk schijnen is ? vraag ik de zon, of ze bang is voor het donker, het doven ? En wat haar vasthoudt daarboven ? Of bloeien niet het einde is ? vraag ik de bloem En of de pijn van in zichzelf te zijn, gesloten…

Wie maakt zich in dit land nog druk, niemand toch? Of er iemand verongelukt, op de grote weg, nooit meer thuiskomt, zeg maar, wie kan het schelen, niemand toch? Of er voor de zóveelste keer iemand wordt beroofd van zijn net gepinde geld, wie maakt het wat uit? Niemand toch? Als er voor de zóveelste keer iemand wordt neergeschoten, zeg…

Hoeveel tochten, zijn er nodig? Vraag het mij en ik zeg, geenéén! Ze zijn totáál overbodig, behalve voor de lopers alleen! Zij putten moed, zélfs uit de steeds kórter wordende stoet!…

S trijdend tot de laatste ademsnik E enzaam vechtend om een waardig bestaan M aar brute kussen laten geen traan I s zij naar een vrije wereld gedwongen R esten van een waarheid worden gedoofd A fgelopen is haar leven, van vrijheid beroofd (Semira Adamu, een Nigeriaanse vluchtelinge, gestorven voor een zucht van vrijheid)…

Toch net niet Niet helemaal Meer moet het niet zijn Soms wat karig, ietwat kaal Teveel water, haast geen wijn Niet genoeg om van te leven Teveel uiteindelijk voor de dood Te weinig om iets weg te geven Dun bedekt maar net niet bloot Te schamel om het uit te delen Of om helemaal af te staan Een beetje gaat al gauw vervelen Omdat je niet vol…

De imitatie met het laagje goud maskeert veel onderhuids verdriet want in jouw hoofd gaat zoveel fout je speelt jezelf, maar bent het niet Anoniem, in een harde maatschappij vol haast en onbereikbaarheid daar geldt alleen nog jullie of wij en valt gevoel niet onder werktijd Je geeft trouw wat wordt verwacht een plichtpleger tot het laatste…

lippen verzegeld ogen bedekt doof voor de woorden die uit zijn gelekt bang voor de waarheid angst voor geweld liever geen mening zeker geen held leugens verjagen integriteit winnaars verliezen oneerlijke strijd respectloos vergapen aan menselijk leed de tijd zal ons leren wat het met ons deed…

wat is een vreemdeling? een wonderbaarlijke reizende, wellicht rijzende ster- veling onder een andere donkere hemel was jij eens op reis? nieuwsgierig, uitzichten een reiziger, een rijke pop- ster in verre romantische kansarme landen? voldaan weer aan 't werk? het was zeker fijn, er even uit... bevreemdend toch, hoe eens zo ster-…

Roerloos blijft ze zitten, in het oog van haar orkaan verdwaald in de verhullende mist die niet meer optrekt Ze blijft steeds schreeuwen maar niemand wil verstaan figuren, gestalten, woorden... zo verdraaid en verrekt En terwijl het gevoel verlamt en de herinnering dooft negeert ze onbekende bekenden, defensief agressief Soms spelen kinderliedjes…

stad in de nacht park met een bank man die slaapt lege fles drank oude maan straalt in het gezicht de lege fles weerkaatst het licht zon komt op pijn in zijn hoofd een nieuwe dag die hem berooft blinden in het park kennen de man niet er is geen hond die de man ziet een kind vraagt naar zijn naam zijn vader neemt hem mee een…

Tussen wanden hangt een zwevend wegennet ragfijn bedauwde spiralen symmetrisch opgezet In het midden troont zonder gewetensbezwaar met kruis getekend de gastvrije eigenaar Een kleverige val vol benarde vrijheidsstrijd waar het woeste trillen slechts ’n kwestie is van tijd Kracht van levensdriften evenbeeld van mensheid door…

ik heb de paleizen gezien de trappen beklommen gebrandschilderde kunst van kathedralen en bommen ze standbeelden heersen in arm en blik, tijdloos de steen die de massa onder zich schikt de zweep heeft hun geesten verstikt tijd beitelt letters in graven van generaties die gaven cultuur en muziek, kwaliteit overleefde werd kunst exclusief…

Kijk eens naar je buurvrouw, die je eigenlijk niet kent de ogen achter haar sluier stralen permanent Kijk eens naar je buurman bekijk hem nou eens goed dat hoofd onder die keppel is heus een aardige snoet Kijk eens in de spiegel naar een voor jezelf bekend gezicht door de ogen van een ander soms is dat je plicht Kijk eens naar de mensen…

ik tel de bruine tegels op ’t perron de blauwe de stenen boorden en als ik vertraag laat ik de spanning in de draden zingen en rillen zucht perslucht stop geschokt dan blaas ik alle deuren open en spuw ik mijn verleden uit op ’t perron de blauwe de stenen grenzen worden overschreden door massa’s mensen dan ga ik voort…

Je ziet ze lopen. Het pak binnenstebuiten, sokkenrafels om de kuiten. Alsof wij meegaan in die waan van dat omgekeerde bestaan, waarin zij met een mooi hoedje pogen met ons door het leven te gaan. Ik ben immers nimmer bedrogen met de focus op d'ogen, dus trek dat pak normaal aan!…

In een huisje aan de overkant woont een jongen zielsalleen nimmer zie je een aanverwant geen vrienden om hem heen. Er is iets flink misgegaan in dat jonge leven, hij heeft nu een "verslaafden-bestaan" geen mens die om hem geeft. Slaat z'n spullen kort en klein en staat in de tuin te gillen zouden er instanties zijn die helpen kunnen…

loop in je tempo je komt er wel je loopt voorbij of ze zijn te snel trek ze mee of laat je steunen erger je niet dat blijft zo lang dreunen…

we kennen elkander precies jij snuit als ik nies in eenzelfde klas gezeten op dezelfde plee gescheten we hebben lol maar praten ook echt onze meningen worden hardop gezegd en jij als directeur van je eigen bedrijf en ik doe wat ik doe, staat voor ons beiden buiten kijf maar in jouw bedrijf zegt men tegen jou niet jij daar voelt men…

U onlangs weer eens blauw geërgerd in de trein aan blèrend GSM-volk (vaak vermomd als heren), dat overluid uw reisgenot zat te versjteren en niet gevoelig voor uw fronsen bleek te zijn? Weer hele conversaties woord voor woord verstaan met chefs, collega’s, klanten, kinderen of vrouwen? Het pochen aangehoord, het soebatten, het snauwen en weer…

Onze omgeving is goed verzorgd. Alleen de sterren zien, des avonds, is onmogelijk vanwege het licht, door mensen aangebracht - uit angst - op palen, langs straten niet alleen maar ook in velden, parken en plantsoenen. Sociale onveiligheid, het noodlotsthema van onze dagen, waardoor de lieve duisternis een vijand wordt.…

Onze omgeving is goed verzorgd. Alleen de sterren zien, des avonds, is onmogelijk vanwege het licht, door mensen aangebracht - uit angst - op palen. Sociale onveiligheid, het noodlotsthema van onze dagen, waardoor de lieve duisternis een vijand wordt.…

Door eenzaamheid verblind, loopt ze slenterend door de straten. Tranen rollen over haar wangen, niemand heeft dit in de gaten. Ze leidt een zwervend bestaan, geen dak boven haar hoofd. Blaren onder haar voeten, niets wat de pijn enigszins verdoofd. Vrienden hebben haar verlaten, juist toen ze hen zo nodig had. Als een baksteen laten vallen…

opgeteld kom je tot compromissen omdat een ego niet gauw voldaan is doortast haar toekomstige disputen positiever gerekend tussen de verhoudingen…