Alle inzendingen over verdriet

je trapt en vernedert je negeert en commandeert je eist en dwingt tot ieder naar jouw tevredenheid zingt hoe heeft het zo ver kunnen komen niets is er over van mijn dromen van het meisje dat ooit groeide in mij een schatje dat ik ter wereld bracht niets is er nog had ik nooit verwacht deze pijn dit verdriet maar het ergste is dat…

Er valt een stilte nu jij er niet bent Ik mis die melodie Je stem is hier niet te vinden Te ver weg ben je aanwezig Verlangend luister ik op een afstand Geniet van de mooie klanken En sluit het in mijn hart Het houd me rustig Maar niet voor eeuwig…

Ik heb veel geleerd Over komen en gaan Ik weet hoe het is Om er alleen voor te staan Ik heb in mijn leven Veel moeten kiezen En ik weet hoe het voelt Om iemand te verliezen…

We zagen poezen en konijnen, treinen, karren, soms een fiets bouwden uit gestapeld niets de allermooiste luchtkastelen zilvermeeuwen gilden schril over het schrale van hun vangst maar als wij beide ogen sloten murmelde ons universum stil nu treft de blik enkel nog grijs krijgt geen droom meer eigen vorm schuilen vogels voor de storm…

Na die heftige ellendige dagen kijk ik in de spiegel en ik zie alleen nog maar verdriet Mijn ogen die eens zo straalden hebben geen kleur of glans meer Er staat niets meer in geschreven en nog minder in te lezen tenzij de pijn om wat er ooit was……

Was jij maar hier, Hier bij mij, Ik mis je zo, Maar wil je toch even niet meer zien Te veel pijn, te veel tijd Diep in me hart wil ik bij je zijn, Maar iets zegt me 'Het doet té veel pijn..'…

Wij plengden Ongemeen gemeende tranen Stonden oog in oog Voelden onze liefde tanen Ons hart nochtans verstoken Van tere, warme liefde Door die rappe, scherpe pijl Die ons dierbaar hart Niet slechts raakte Doch geheel doorkliefde…

Troosteloos zijn is iets anders dan niet getroost te kunnen worden, een arm om je heen voelt niet als warmte, het is slechts een arm om je heen. Een zoen op je wang voelt niet als liefde, het zijn slechts twee lippen op je wang. Troosteloos zijn is intens verdriet en zo diep reikt een buitenstaander niet.…

Ik dans in de druppels van mijn tranen, een choreografie van pijn. Fel de akties van mijn daden. Koud, oergevoel van mijn binnenzij. Voel ik hoe zwaar mijn oogleden hangen? Hoe ik niet zie de film van Harlekijn? Hoor ik hoe dicht mijn oren klappen? Het missen van zang, van zonnenschijn?…

Hoe vaak moet dit nog gebeuren kleine barstjes, grote scheuren buiten gebroken, binnen verrot maar het klopt en het klopt en het klopt Zo houdt het me in leven weet bewustzijn is beleven Met mijn pijn drijft het de spot want het pest en het plaagt en het klopt In mijn keel voel ik het bonken Die oude motor blijft maar ronken Langzaam…

Ik heb me als een vod laten gebruiken Me gewillig laten trappen Als een hond bleef ik je trouw Wilde het steeds niet snappen Geheel naïef sloot ik mijn luiken Blind was ik van jou Ik kon niet in je hart kijken Volgde stug mijn eigen hart Gelijk een koorddanser zonder lijn Levensmoe het noodlot tart Ging jij gevoelloos over lijken God wat…

Als huilen de pijn verlicht ben ik echt aan een spaarlamp toe.…

Verslagen bracht ik dagen door met niemand op de bres op velden van mijn ganzenbord in putten zonder les Ik wachtte toen de winter vroor als scheepje in de fles op vleugels die ik dragen kon maar niemand gooide zes…

ik wil er zo graag voor je zijn maar ik weet niet wat ik doen moet, want jouw pijn is ook mijn pijn, misschien zeg ik niet de juiste woorden maar ik bedoel het goed, waarom heb ik niet alle antwoorden, ik wou dat ik een troost voor je was maar dat is nu te laat, als ik je zo zie, vergaan al mijn woorden tot as, waarom weet ik voor jou geen…

Soms wordt het gewoon teveel Stapelen de emoties zich op En kunnen ze er niet uit Je verandert in een bom En die laatste druppel Kan hem af laten gaan Ik wil niet wachten tot ik ontplof Ik wil niet wachten tot ik er een eind aan maak Ik wil er nu wat aan doen Maar wie kan mij nu helpen Als ik niet geholpen wil worden Niet door vreemden…

Zij viel in de diepte toen zij werd gebroken in duizenden stukjes bedroefd met een traan Haar laatste kwartiertje was nu aangebroken het zou haar niet lukken nog een keer te staan Een mannetje droef probeerde te schikken maar zou met zijn lach in haar ook vergaan Ze viel in de zee en stierf in snikken en met haar de zee die nooit…

Liever dan lief was ik, zei jij en ik gaf je mijn hart Liever dan lief was ik, zei jij en je nam alles Liever dan lief was ik, zei jij en je brak mijn hart volledig Liever dan lief was ik, zei jij en je vertrok scherven achterlatend Nu ben ik liever niet meer lief…

Ik voel me vreselijk alleen Al zijn er zoveel mensen om mij heen Vrienden kunnen niet vervangen Als mijn hart brandt van verlangen Als je houdt van die ene persoon.....zo onbereikbaar Al staan ze allemaal voor je klaar Je lichaam huilt, heeft groot verdriet Maar er is niemand die het ziet.…

De zon bron van alle licht en warmte verbrandde de tranen in mijn ogen Ze verschroeide de magische glans die jij er zo zorgvuldig in getoverd had Er rest enkel het wazige zicht van vergane schimmen De zon is de oorzaak van schaduw en kilte…

Je rent weg, je vlucht weg: een lange loopbaan die je aflegt. Je probeert te ontsnappen aan de pijn die je niet wilt voelen, niet wilt aanraken. Een deur staat voor je open met duister licht. Je loopt naar binnen. Deur wordt afgesloten en gaat dicht. Een ruimte vol pijn en verdriet die je niet wilt voelen, niet wilt aanraken. Geen…

Ik voel me soms verdrietig, wat 'down' en voorgelogen ... Niet serieus genomen maar aan de kant geschoven. Beseffend: ik heb mezélf er wéér in gemanouvreerd. Van mijn lesde laatste keer dus mondjesmaat geleerd. Mijn ziel en zaligheid heb ik in jouw schoot gelegd. Me nu afvragend 'waarom ben ik zo?' en 'heb ik niet tevéél gezegd…

Lieve mam, Als jij pijn hebt, heb ik pijn. Zie ik bij jou een traan dan brandt het achter m´n ogen. Ik ben jouw dochter En jij geeft mij heel veel. Maar wat geef ik? Wat kan ik doen voor jou? Kon ik het maar Jouw pijn wegnemen Het op mijn eigen schouders leggen. Dan zag ik jou gelukkig! Tranen stromen over mijn gezicht Moeder…

Ik zie mezelf van bovenaf Met lege ogen, een bleke huid. Geen pit meer, geen vermogen. Alleen mijn verdriet en onmacht. Ik ben zo uitgeput. ‘k wil alleen maar opgeven. Ik ben doodsbang voor de toekomst. Verlang hevig naar het verleden. Mijn huilen houdt me wakker. Ik kan niet nadenken, maar moet wat doen. Ik voel hoe mislukt ik ben. En…

Waarom kan iedereen vrolijk zijn. Hoe komt het dat ik verdrietig ben? Ik wil ook vrolijk zijn Maar het lukt niet. Als ik lach, is het een nep lach. Van buiten ben ik vrolijk en blij Maar van binnen word ik verscheurd Door pijn en verdriet, Zo wil ik niet langer leven!…

Dat speciale plekje in mijn hart is omgebouwd tot martelkamer waar ik jou met de meest vreselijke marteltuigen diepe rijtende wonden toebedenk, dat waar je recht op hebt. Ooit zal het weer een bloementuin zijn met een bankje en een steen, waar vogels zoete herinneringen fluiten.…

Nog altijd heb ik verdriet om jou. Ik kan niet meer, wat moet ik nou..? Zonder jou ben ik verloren, Verloren als de sterren. Sterren die voor altijd stralen, Net als mijn gevoelens die dwalen. Ik weet niet wat ik moet doen Ik zie het zwart.. een zwarte wereld, die ik moet delen delen met de mensen waar ik om geef.. Wat moet ik zonder…

lekkend langs mijn gewonde bast zoekt water vaste grond in aarde waar zaad verholen wacht op kiem verwekkend baren doch gezichtsvelden wilde bloemen wiegend in diepe dalen verwelken onder het wolkenwier van mijn vruchteloos verlangen want in mij vergroeit de levensader langs schier verweerde ribben en onbezwangerde schoot bloeiend rood…

begraaf mijn tranen op het strand met zachte streken van je hand zodat ik nu eens kan vergeten de geheimen van niet-weten die mijn leven domineren als een tij dat niet te keren krachtig beukt op kademuren alle dagen, alle uren van mijn onvolkomen leven dat ik eens terug zal geven zodat de Man die tranen spaart de mijne in het zand ontwaart…

Een traan twee tranen wat doen ze dan als je verdrietig bent? Een traan twee tranen wat doen ze dan als je de reden kent? De eerste traan daar schrok je van De tweede was verwacht Komt dan straks mijn derde traan als jij weer om mij lacht?…

Bellen dat kan handig zijn zodra je ver weg bent, Je praat over gevoelens de gevoelens die jij kent Je stem dat kan hij horen Je tranen ziet hij niet, Laat hem dan je pijn eens voelen Zodat hij het herziet Bellen dat kon handig zijn zover was je toch niet? Laat hem dan je pijn eens voelen Zodat hij ook eens tranen ziet.…