Netgedichten

netgedicht (nr. 21.096):

Zuivere parels

begraaf mijn tranen op het strand
met zachte streken van je hand
zodat ik nu eens kan vergeten
de geheimen van niet-weten
die mijn leven domineren
als een tij dat niet te keren
krachtig beukt op kademuren
alle dagen, alle uren
van mijn onvolkomen leven
dat ik eens terug zal geven

zodat de Man die tranen spaart
de mijne in het zand ontwaart
en in een mooie gouden zetting
ze aaneen smeedt tot een ketting
die het leed snel doet vergeten
want van Hem mag ik wel weten
wie mijn echte vader is
die ik mijn leven lang al mis
zodat ontdaan van elk geheim
ook ik een kind van hem kan zijn