Netgedichten

netgedicht (nr. 21.116):

Ik keer mijn huid

lekkend langs mijn gewonde bast
zoekt water vaste grond in aarde
waar zaad verholen wacht
op kiem verwekkend baren

doch gezichtsvelden wilde bloemen
wiegend in diepe dalen
verwelken onder het wolkenwier
van mijn vruchteloos verlangen

want in mij vergroeit de levensader
langs schier verweerde ribben
en onbezwangerde schoot
bloeiend rood keer ik mijn huid

Schrijver: Hanny, 21 juni 2008

jthm.vanalphen

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: verdriet

onvruchtbaar

4.0 met 22 stemmen

955

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: jan haak
Datum:: 24 juni 2008
Email:: janhaakzonnet.nl; Het treurige gemis en het verlangen naar dat wat niet is mooi en fijn verwoord!

Naam:: Hilly
Datum:: 21 juni 2008; Het verdriet bijna voelbaar verwoord.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 21 juni 2008
Email:: kerima.ellouisehotmail.com; Prachtig hoe je dit verdriet laat schrijven, voorbij het wiegen van het verlangen.

Geef je reactie op deze inzending: