Alle inzendingen over filosofie

Ik ben heel erg van "DE VERLOREN ZOON" en in die zoon voel en zie ik ook een dochter een vader, een moeder een oma, een opa een nicht, een neef een oom, een tante een pleegkind, pleegouders een vriend, een vriendin een kennis en netwerk-relaties 'Daar moet op gedronken worden' Ik bedoel, dat mag, zelfs feesten tot diep in de…

Verworpen in de strijd geen doel dat heiligt, ook ik heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in hun mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed reinigt de loop van mijn fossiele natuur voor een onbekende reden.…

Woorden uit helderdere bronnen zonder geklater, sijpelen uit handen vluchten als H2O de l’eau s.v.p. Striemende regen scherpt het aangezicht dat zich afwendt van vallen wie droogt mijn haren? waar gooi ik verdronken kleren? Alles samen heb ik het water gereinigd van het woord De wind doorgespoeld de wereld geledigd…

In deze morgen zie ik dat de nachten Dragend geweest zijn, van extase zwaar - En onze dagen, lichtend in elkaar, Ernstig van de bezinning der gedachten. Boven de warreling van zwarte nachten En witte dagen, staan wij, boven 't jaar. En zien de harde oneindigheden naar Het wentlen onzer wereld zich verzachten. Ik heb me plat tegen de grond…

een mens vervaagd door eeuwen heen een mens vandaag is zo veel anders dan duizend jaar in 't verleden mens wist niet veel van aarde en de onschatbare waarde mens ploegde en zwoegde en ontdekte.... een mens vervaagd door eeuwen heen nu in het heden leeft mens steeds meer virtueel daardoor meer individueel mens weet nu veel…

Je moet denken als de winter om de vorst te zien en de takken van de pijnbomen volgeladen met sneeuw En koud geweest zijn, al zo lang om de jeneverbessen te aanschouwen, ingepakt door ijs De sparren ruw in de verre schittering Van de januari zon; en dan niet te denken aan welke ellende dan ook in het geluid van de wind, in het geluid van…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…

In de geest is weinig een vast gegeven wat bij wezens bovendrijft en lukt, blijft uiteindelijk maar even. onbeschrijfelijke smart rukt aan het tintelend vel, de essentie van volkomenheid aangemeten uit het heelal en een vage hel uit zich in de gedachte van het hart het gemis zit veelal tussen beide oren. paradigma om…

Breng mij een wereld dichter bij het woord dat waarheid spreekt zet mijn voeten op de aarde van vertrouwen en respect…

Het onderaardse van de dingen worden bovenaards gevoed, doordat mensen elkaar verdringen in werelds mengeling van culturen die onbedoeld elkaar de weg versperren, naar de keel grijpen als het moet. Het zuigt het bloed uit de moedergrond, brengt ons verder van het paradijs, achtervolgd door feiten in het spoor van een gebroken voedselketen…

Begeerde onzekerheden, beroofd van de duurzaamheid als er slechts een gezichtspunt is heeft dit geen gewicht op een wankele brug die is opgehaald. Dat heeft een rede, het herkent zich in vele vormen, vaak argeloos naïef, vertaald naar stromend water, het heeft geen verleden, maar ook geen toekomstperspectief. Dit oneindig spel verbindt…

Een vers, al zijn de woorden nog zo klein, wil dagen lang in ons gedragen zijn met zachtheid en bewaakt in stil beraad, en als een kind in zorgen opgevoed aleer 't alleen, op eigen weg, voorgoed en veilig in de grote wereld gaat.…

Ik gooi een steentje en zie de vijver rimpelen. Ik zie actie reactie baren. Een nieuw evenwicht ontstaat. Een volgende fase treedt in. Een ongeboren mogelijkheid. Ik voel energie stromen. Ik gooi een grotere steen en kijk naar de golven. Ik zie het wonder gebeuren. Voor mijn eigen ogen. Uit zichzelf. Gewoon.…

Zon en maan tezamen in zicht zie de vogel zweven een druppel valt uit een bloeiende roos ze spreekt van geven onder de wolken vormt zich dan het gezicht van het leven…

Want God is licht en licht is niet te meten al denk je dat je dit misschien wel kan; het worstelt zich door alle kieren van de morgen en doet je zingen ondanks pijn en leed want God is licht en licht is niet te meten je kan het enkel in de nacht voor even soms vergeten.…

Ik maak me niet meer druk ik word ook niet meer bang ik word niet meer verdrietig ik word niet meer kwaad ik laat het gewoon over me heen komen De massa, de meningen, maar ook de verwensingen: Dood, dood, dood! Ik word massa-mens, massa-man En wat ik echt wil zeggen wat ik niet kan omvatten wat ik niet kan begrijpen wat me heel veel…

ik twijfel zo vaak twijfel ik en er is geen ding waaraan ik niet twijfel ik denk dus ik ben dacht ooit een filosoof om aan de twijfel te ontkomen maar je voelt makkelijk het vergeefse daaraan als je de regen hoort vallen en de wind voelt die over het land giert en de stemmen hoort die zogenaamd alles zeggen behalve…

Zolang als ik de ballast kan dragen zal ik om nieuw leven in mijn leven vragen.…

Ook ik behoor tot de grote kudde en loop doorgaans gedwee mee of laat me opjagen door de hond met bovenmatig gezag voor de herder Maar ik wil één ding laten weten: “Ik weet hoe hazen lopen” of springen, dansen, spreken en juist niet doen; dan krijgt noch hond noch herder mij te pakken Maar als ik neig tot 'het verloren schaap' zoek ik…

er zijn dingen die ik niet begrijp hoe een rups een vlinder kan worden om eens wat te noemen maar als ik dat al niet snap wat dan wel een lelijk ding wordt een mooie vlinder maar kan waarschijnlijk ook precies omgekeerd…

In warme ideeën ben ik aangespoeld door naamloze nachten ben ik ontworpen twee bekenden die mij hebben laten modelleren in een herfstoven waarin ik vurig ben geworpen. En blind gemaakt voor al het latere schaduwwerk. het middelpunt, de injectie met het zaad van de astronomische wet van melancholie, zij drijft de spot in de mantel van het…

Dit herfstgeel bekoort me als nooit tevoren: het is licht en maakt blij maar roept ook weemoed wakker. De vruchten op de akker, het fruit, de maïs, alles is weg maar toch is er nog hoop gebleven, het leven gaat door. Die weemoed schildert een toekomst die wacht, al komt er eerst nog het echte duister, de nacht met zijn droefheid en vragen,…

We moeten veel En kunnen niet En zeker niet Lang wachten We draaien cirkels binnen achten Hoe lang zal het geleden? We buigen altijd af We zoeken in de boeken We beginnen steeds in hoeken We draaien in een draf We moeten veel En kunnen niet En zeker niet Lang wachten Draai jij cirkels binnen achten? Hoe lang was het duren? Kinderen…

Wâ 'n kattrig, leeg gevuul van binnen! Stram ien de been,' ien 't heufd zo loom. Brr! gure wiend en regen zwiepen De dorre blaojer van de boom'. Was 'k ook 'en boom, 'k begos nou slaopend De lange, saoje wienterdroom.   Gen mins te zien! - Jao toch, 'en bidder Die weer 'en dooje maokt bekend. Eergiestren was 't nog volop karmis,…

Zinloos. Zeer zinloos. Zo ontstond ooit leven. Via toeval en selectie. Via dood en verderf. Zonder kennelijk doel. Vormloosheid vormen we. Met hoofd, hart en handen. Met stenen bouwen we. Met woorden dichten we. Met noten componeren we. Wij mensen. Liefdevol en zinvol. Hoopvol. Zeer hoopvol is dat.…

In het levens-dal van uitsluitend herinneringen loopt een lange weg! Maar uiteindelijk een doodlopende!…

De kettingwind rukt aan zijn muze waarin de toon verandert, lief en leed verankert in een voortschrijdend verhaal, verslaat de eenzaamheid tot aan de grenzen van de moraal of een ander woord gebruikt als het hemeldak zich sluit in een tijdloze melodie, een kameleon van geluid, zijn zwijgzame boreling waarin ik meer te biechten…

Achteloos sta ik in de regen, Verzopen in mijn gedachten, Maar het maakt niet uit. Ik ben leeg, Maar toch zo vol.…

Als een oude boom zo wil ik worden Vol met knoesten, littekens van afgebroken takken Een schuilplaats biedend, aan rondtrekkende vogels Een veilig nest, voor hen die rust nodig hebben om te broeden Ik laat de stormen over mij heen komen, maar groei door Met mijn stevige wortels, voed ik mij met alles wat moeder aarde in zich…

Het was mooi, het was lief maar... het deed ook een beetje pijn, ik keek omhoog en jij naar beneden ik was verliefd eerder dan jij niet dat het ergens stond geschreven maar... je viel omlaag alleen ik weet niet waar ik zag alleen een glimp en werd verblind.…