Alle inzendingen over welzijn

de schaduw die we zo lang als maar mogelijk voor willen blijven zal toch eens de zon aan het gezicht onttrekken tot die tijd is het jagen van licht een van de betere tijdsbestedingen…

Ik vind het fijn om achter het raam te zitten ik vind het fijn om op de soos te zitten ik vind het fijn om gratis in het OV te zitten ik vind het fijn tussen bejaarden te zitten en weet u waarom? omdat alles nog werkt!…

Ik heb de nacht gedicht. Het vrat mij stilaan aan. Nu wil ik de dag openen met meer dan een blik vat. Te veel sterren kan ik niet aan, noch het tergend trage van de maan. Daarom thans het aanbidden van de zon op het tempo van een altijd weer dagende dans Een nieuwe tijd vat mij aan…

Als baby stond zij vlug op eigen benen. Later gingen haar gedachten op de loop. Gaandeweg sloegen zij steeds meer op hol, voor zichzelf op de vlucht. Het liep uit de hand. Zij had zichzelf niet meer in de hand. Aan voeten kreeg zij nooit meer land. Zweven was er ook niet meer bij. Alleen slingeren tussen zij en zij.…

Waar... liggen m'n wortels? in den Haag? dat is de vraag Maar ik heb ze tast niet in het donker van aarde van hét ongeziene het vreemde .....ongewis Er is niets mis met m'n wortels.…

Koffie vertraagt de tijd. Thuis of langs de weg. In een grand café, of in een koffiehuis. Aandachtig koffie drinken troost. Vraag niet hoe, vraag niet waarom, want goddelijke koffie begrijpt, wat wij mensen niet begrijpen kunnen. Koffie ontspant ons lichaam. Genieten van koffie voelt als een oase. Genieten van koffie voelt als rust, binnen…

Bomen zijn bomen , straatstenen klinkers of kinderkopjes, ze vormen beloopbare wandelpaden en wegen. Tijd gaat je niet elke dag verwarmen of in de koude kleren zitten is het niet, 't komt betrekkelijk zo het is meer voor. Een enkele dag is ik wil nu geen bezoek. Ik wil niks weten van kwalen laat staan de bestormende dood en doodse stilte…

De dag van de huilende mensen bange blikken en wat is er in vredesnaam aan de hand vertelt je ooit : hier ben ik, ik arriveerde met kousenvoeten in het holst van de nacht. De dag als een weg vol craquelé, als roze wangen vol van hetzelfde echt een van; jij kende voor nu nog erg weinig tegenslagen, krijgt elke voordeur zijn deel. Plots…

Als banden geplakt zijn, de wedstrijd gewonnen of gedaan de ballonnen gehangen, de machines gemaakt, als het stuk geschreven, het eind gelopen en gewacht dan, ja laten we dan iets doen aan die vermoeide handen die benen, de spieren vooral, aan die geest die zoekt en verbeteren wil ja laten we daar iets aan doen en warmte opzoeken bij elkaar…

Een glimlach is het mooiste wat ik ook vandaag naast je inborst als erfenis draag. De koffie loopt, straks is het warm, het ontbijt wenkt vanaf het aanrecht veel meer zal het vandaag niet worden. Boven is het echt feest vandaag, als ik al denkend de lucht even in snel wolken open trek om de zon door te laten. Niets kan mij ook vandaag…

We laten de dingen zoals dingen zijn, alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds zoals reeds is gebleken al vele weken, het is zoals gras aangroeit en gemaaid weer groener oogt, elke dag verfraait. We hebben geen angst dat alles vergaat ook de zomer straks niet in haar volle glorie opstaat en graan als goud zo fraai verhult, we betrachten…

In de spiegel wordt langzaam een vrouw zichtbaar die ik ken uit vroeger tijden. Ik kijk in haar ogen en zie dat het niet meer diezelfde vrouw is. Alsof alle voorbijgegane jaren andere levens waren. Alsof alle mensen uit die levens karakters uit boeken en films waren. Alsof ieder nieuw moment daar los van staat. Niet langer een gevolg is van.…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

Je kunt wel van alles willen en weten, maar het is niets wanneer je wakker bleef Ja zon, ja eten, wat anders maar geluiden verdraag ik niet laat staan dat ik energie heb voor liefde of een prestatie die de dag tot leven brengt de dode dag van te moe zijn voor mezelf en de wereld De tijd…

Als heuse, serieuze concurrent van 't mensenras, zo hogelijk geprezen, ontstaan uit veler denkexperiment op zoek naar het verklarend element der kosmos - harmonie van schijn en wezen, ben ik, kunstmatig evolutiewezen, als een deus ex machina verrezen - niet simpel maar complex intelligent. Als completerend pleegzorginstrument doe '…

Ik strooide een zakje met pikkeltjes in een pot op mijn balkon en nu al zie ik klein groen tevoorschijn komen. Iedere avond ga ik met een beker water naar dat kleine groen en begieter ik hun wens om grotesk en sierlijk te worden. De belofte op het zakje was een diversiteit aan zomerbloemen, dus ik gieter maar door. Een door zonlicht opgeladen…

Sommige gebeurtenissen zijn slecht te beschrijven bijvoorbeeld dat je als een hoop volwassenen tegen en op elkaar in elkaars armen huid op huid warmte op warmte zachtheid op kracht neus in een haarbos oor op een kloppend hart als een nest kittens spint, ligt en hoopt dat dit kan blijven deze koestering nooit overgaat…

Onze Vader zo ver of wat ons gemaakt heeft geef ons heden en morgen en vergeef ons onze schuld zoals ook wij wij ook. Wij zullen begrijpen proberen te begrijpen. Hoezeer verminkt wij voortmodderen en kruipen en bijna stikken van woede al om het kleine: waar is de viool van papa? Ingepikt het land, koffieplantages zelfvoorziening…

Ik speel graag in de ochtend met wat vuur wat? Nou niet veel maar slechts wat wat? Ik steek 10 waxinelichtjes aan wat? 10 in een metalen ijsschaal wat? daar warm ik me handen aan wat? Lucifers die laat ik uitbranden wat? Opbranden voor de lucht van hout wat? Omdat ik me daar lekker bij voel wat? Alsof ik weer de kolenkachel van vroeger aanmaak met…

De zon in z'n element speelt in en op het stromend water z'n koninkrijk.... 'Nu' wordt niet later het uurwerk in de klokkentoren staat zelfs stil Alleen de rivier houdt z'n monoloog deze zondagmorgen geen sterveling op de dijk.…

natuurlijk is leven niet volmaakt maar niemand had dat beloofd niet elke dag vuurwerkpijlen die de hemel bereiken waarom stilstaan bij ‘t niet gehaalde kijk naar wat er wél lukt wat voedt jou, kan je zelf geven is daar evenwicht? leg de lat wat minder hoog voor innerlijke vrede .…

Hij vliegt onhandig heen en weer draagt 's nachts zijn jas al drie keer bij de buitendeur. Hij weet niet waar naar toe. Wil gewoon een luchtje scheppen. Ik vind het eng en sluit de deur en neem z'n jas maar aan. "Bedankt Mw. Maar ik wil graag naar buiten." "Straks komt de zuster van de dag", vermeld ik vastberaden. "Die laat…

Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal onze zomer een strenge winter zijn Dan blaast een koude wind door ’t riet dan is er slechts winterse zonneschijn Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal het voorjaar een rillerig najaar zijn Van zoveel najaarsstormen doelgebied want ons land ligt exact in de vuurlijn Ergens in het reeds…

De armoede heeft je wakker geschud de geest kan niet leven van water en lucht ademnood van de ziel raakt dan berucht je bent door tegenslag veranderd ziekte en geldgebrek hebben je eenzaam gemaakt in een leven zonder genegenheid waar drank geen oplossing bood je tussen de wal en schip viel met niemand om je te redden de strijd om door…

geacht mens jij staat nu voor de rechter even als gedrocht naast jou hoort ook diegene waar jij dit dramatisch spul van hebt gekocht als verslaafde ellende berokkend maar zelf ook zielspijn geleden zoek deskundige hulp/op naar de vrije toekomst weg nu van het barre verleden…

spiegeltje, spiegeltje aan de wand zeg me nu eens eerlijk wat is er aan de hand wanneer ik in jou kijk verschiet ik mij een bult dan voel ik ontevredenheid en dat is weer jouw schuld jouw glas wordt mat en schraal je toont me wat ik niet verdien mijn hoofd wordt lichtjes kaal en dat zijn dingen… die ik zeker niet wil zien!…

Latent tot de lente Verschuilen zich wezens Als entiteiten zonder id- Verbreken niet langer Te dimmen hun ketens Ongrijpbare zwevende geesten Ontsnapt uit de fles Doorkruisen de schimmen Lichtjaren ruimte Spottend met wetten Van ratio en tijd Onverhoeds kruipend Bij nacht en bij ontij In aders van duivelsgebroed Maar tonen op…

In stilte op toneel ontpopt uit de wintergrond tussen kleurrijk palet blijkt de krokusvakantie het startsein naar het voorjaar. De nachten nog kil druppels in de dageraad waar het kroost ontwaakt onder een oranje bol waar verlichting openbaart. Tijd blijft relatief met gedachte gebogen…

Stel: ik mocht een wensje doen, slechts eentje maar, hoef er niet lang over te denken, mijn wens is zonneklaar! 1 dagje, geen ellende, oorlog, doden of verdriet dat is een kleine wens toch, of vind je soms van niet? 1 dagje, dat niemand wat mankeert of overkomt Zo’n wens is toch te doen, dat moet wel bijna toch? 1 dagje maar!…

Zwanen dobberen elegant over het meer op deinend water zij bewegen chic hun hals waarbij kalmte mij berust. Moment van deinen bereikbaarheid gevangen door plotseling licht in een cocon verzegeld brengt mij innerlijke rust. Tot de horizon stroomt gebundeld stroomafwaarts de perikelen die…