Alle inzendingen over emoties

Zijn gedachten stromen, zijn tranen vloeien, zijn verdriet blijft komen, zijn pijn blijft groeien Zij wil zo graag helpen, haar schouder geven, met troost overstelpen, de rouw samen beleven Maar hij zoekt de stilte, de rust en het groen, en zij laat hem begaan want ze snapt zo goed waarom haar liefste dit alleen wil doen en haar zo voor…

Gegroet jij die dit leest omdat je eenzaam bent en even je zinnen wil verzetten. Gegroet jij die dit leest te midden van veel drukte en graag wat rust wil vinden. Gegroet jij die dit leest omdat je treurig bent en graag getroost wil worden. Gegroet jij die dit leest omdat je blij bent en geen woorden vindt om dit aan anderen te zeggen…

Ik bereken afstand niet als een vogel wanneer ik vlieg ontbreekt mijn verstand in een onbezonnen droom maar dat zegt niets over de oevers van mijn onkunde   wanneer ik jouw bloem kus ben ik als de kolibrie   een onbevangen kind met fladderende vleugels nog alles te ontdekken wil ik je leren kennen.…

Er bestaat een plek waar alles reeds geregeld is, waar iedereen dezelfde kant opkijkt en waar verteerd wordt zonder dronkenmanruzies. Een oord waar na-ijver en geldingsdrang de grote afwezigen zijn, waar niemand uit het gelid springt, elke glansrol vergeving spreekt, man en vrouw gelijk zijn. Die vredesoase is niet eens ver weg, slechts…

Weet je hoe het eens was hoe groen was niet dat gras eikenbomen die tot de hemel reikten paddestoelen oneindig veel dat alles was ons deel weet je de zon was gewoon geel de sterren flikkerden in de nacht en de maan helder als glas weet je dat als ik naar je kijk hoeveel het me spijt dat jij part noch deel had aan dat verleden dat jij…

Tijdens de preek in een kerkdienst zogen we op witte pepermuntjes, als je er op kauwde gaf moeder je een por, kreeg je een giechelbui, dan gaf moeder jou een boze blik en een venijnige knijp in de bovenarm. Het was de kunst om de Kingetjes flinterdun op je tong uiteen te laten smelten. Of als ze heel scherp waren met de rand in je tong te…

ik verlies de blik in je ogen ze dwalen ook verder af niet dat ze naar de einder worden gezogen ze hellen eerder over naar de nacht helder daglicht schijnt bedrogen de warmte van de zon trekt verder de herfst is thans uitzonderlijk stil gevoel ebt weg, is minder zacht en het strand verdubbelt het zand de zee droogt langzaam uit meeuwen…

Geen angstgreep maar een warme bedding, een nestelen, een houding vinden in de vluchtigheid van de klaagzang. Dan, samen over de glooiing, tristesse in het brandpunt, maar bovenal levensbalsem, een uitgesponnen samenvlucht. Gestuwd door de kracht van gescheurde zielen, oude verhalen van slapeloze nachten, grimmige straten, afwezige vrouwen…

Het is de combi van bewegen en muziek Dansen maakt je blij…

Koorts in een seizoen van kou in graderingen van het niet vermoeden. Een visueel verleidelijk spel van andere ogen die niets van een innerlijke onrust vermoeden. Die onrust van het hart, dat niets van ritme met gevoel verwart. Een spel dat een speler niet kan behoeden; en deze tussen geest en hart een nieuwe start geeft van het niet vermoeden…

Aan het vervallen huis hangen nog de verveloze luiken en haveloze voordeur in verschoten donkergroen aan het gebint wapperen spinnenwebben in de wind de tuin ligt er chaotisch bij emoties hangen als druppels aan de struiken hoe vredig was het leven toen de notenboom draagt nog steeds haar vrucht door de takken kijk ik naar de blauwe…

achter schuilgewas weerklinkt soms 'n schaduw over hemeldiepe krochten is kaalslag begaanbaar, het oneindige verwantloos, zou dit haar gezicht zijn engel die over mij waakte, mij bewaarde, loodste langs boomloze bosgronden gaat dit pad naar denkbeeldig dolen zonder houvast aan touw of steen om niet te staan met voeten in land zonder…

Het is de speling van het licht Door bomen en hun kruinen van naald of blad Het is het spel van zon die laag staat lijkt tot op de draad versleten maar wacht januari februari, maart zon niet langer vergeten Wie aanbad? het duister, de schaduw op z'n langst? We weten nu al van terugkeer van het daglicht Mede dankzij…

Het licht is weer verdwenen in de vroege avondlucht. De wolken dekken toe, verbergen wat schijnsel gaf en vreugde. Maar weet dat elders zon is en hoop en vertrouwen. Verlies de moed niet, het duister zal niet winnen.…

de poort ik slenter langs het stenen perspectief met rood gelakte luiken, rode deuren mijn oog getrokken naar het felle licht in de door mensenhand gebogen opening oude masten kijken vlaggend over de kade met zijn bemoste voeg volop genietend van het fraaie zicht op de strak ommuurde haven het is hier zalig toeven tussen de statige…

Nooit zag ik zo veel wolkenluchten maan en zon werden vriend aan huis ieder raam geeft andere vruchten de hemel vergroot mijn thuis De rivier stemt tot nadenken de stroom van het leven is dicht bij het raam bedient mij op mijn wenken de keus van het raam is vrij Dit huis is als een kathedraal mijn oorsprong draag ik mee bezinning, ontmoeting…

de dominee de dominee wat moet ik ermee ’t is maar een mens van vlees en bloed moet hij nu zeggen hoe ik leven moet je gelooft toch niet dat ik geloof in hemel en in hel wel in de doet hij mag preken wat hij wil ik zal vragen door welke bril zij eeuwenlang bijbelse wijsheid kleurden en zagen wie schiep god ? wie de…

De wereld is mooi Als je uit je raam staart En ziet hoe de ochtend zich vanuit de nacht verklaart Hoe de zon opkomt en licht geeft aan de dag Maar het duurt maar even. Met een prachtig schilderij Laat de zon ons achter Ik kan er uren naar kijken Een mengsel van kleur zoals Van Gogh dat kon Maar het duurt maar even. Een prachtig hemelsbrede…

Ik herken die geur daar staat mijn vader old spice s'ochtends jenever s'avonds samen met de KRO en dat zo elke dag natuurlijk de Gelderlander behalve zondag kerk en heimat films op de ZDF mijn vader lacht het voetbal wacht.…

De sterren zijn met veel, vanavond. Grote ogen in de nacht: een meisje zwiert haar rok tot bloemen op een dansfeest aan de gracht. Een jongen wankelt door de stad. Zijn benen slepen uit de maat. De stoep ligt slordig langs de straat. Hij heeft zijn flessen leeggedacht. Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt;…

graag wil je jouw woorden eigenlijk hoor je alleen maar jezelf denk terug aan een avond vol woorden je weet slechts wat je zelf zei de woorden moeten alleen van jou zijn tot je erg laat in de avond merkt dat alles je ontglipt je eigenlijk niemand bent als de woorden weg zijn er nog slechts geruis is van het bloed in je…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

lange straten spreken telkens in de taal der trottoirs tegen het beeld dat ik volg, terzijde van de lantaarns die mij de schaduw geven van mijn vlucht ik hunker naar stille tijden waar het bewegen gewaarborgd ijlt in de koorts die mijn lichaam warmt, het sterven slaakt een kreet van herkenning de gang van het alledaags verlangen ontdoet…

Breng me naar de laatste halte vlakbij de grens van niemandsland ik ben reeds een vluchtige gestalte kom geef me nog een laatste hand sprak zij zacht maar gedecideerd ik aarzelde, voelde nog een band ook al lag zij daar nu uitgeteerd reeds op vleugellange afstand maar wie ben ik om te bepalen of het eindpunt al is gekomen dus kuste ik…

Gedachteloze woorden raken dieper dan doordachte, weloverwogene, ze snijden door het zachte web dat onzichtbaar de vertrouwde dingen bindt. Vastknopen kan dan niet. Geen goed woord dat ik vind. Ik voel me dwaas - en even dwaas is alles weer terecht als je gedachteloos 'dag liefje' zegt. --------------------------- uit: ' Tirade', nr. 200…

Je kent me vast niet, want ik val niet op. Als ik ergens langsloop kijkt niemand om. Ken geen vrienden en ben niet op een doel gericht, alsof ik alleen op zee ben zonder een kust in zicht. Ben een bekende van stilte, gezelschap is aan mij vreemd. Als ik een vriend moest opnoemen heette hij vast "Alleen"…

Je hebt jezelf uitgegomd zo was je er zo een schaduw van bestaan met het ondergaan van de zon neem je plaats op mijn papier.…

Als ik kon kiezen zou het vandaag weer happy zijn Als ik kon verliezen zou ik toch gokken op de winst Als ik het kon bepalen zou het zonnig zijn met een enkele wolk Als ik het kon halen zong ik dit keer de hoogste toon zonder valse noot…

zoals het buiten storm slaat geselen van rukwind die de wereld opjaagt tot geen enkele keus dan naar zijn pijpen te dansen zo striemt elke koude vlaag in al mijn zoute kieren deuren en ramen rammelen mijn ziel overhoop…

Hoeveel bruggen zijn we overgestoken? Hoeveel wateren in ons leven hebben we doorwaad? We zijn bekend met oever en wal met gras begroeid beschoeid met palen of hout De waterloop driftig soms ijskoud We nemen onszelf in de tussentijd .....de maat Het overbruggen in ons als 'n voetveer verankerd.…