Hartenkreten

hartenkreet (nr. 27.124):

Draait zijn rug zeewaarts

toen zij nog bij hem was
kon hij iedereen vertellen
van de zee
al die druppels samen
schelpen in scherven
eenzame kreten van
zeevogels in de wind
een laatste zinkende zonnestraal
het leven in al zijn poriën
al zijn voetstappen
aan de vloedlijn

hij draait zijn rug zeewaarts
nagestaard door
cirkelende meeuwen
in het achterland buigen
kale bomen naar de lucht
grijs uitgestrekt
zonder wolken
’t voelt bitter koud

schapen herkauwen en
worstelen met plukjes gras
landinwaarts trekken strepen
regen naar het zuiden