Alle inzendingen over tijd

O ogen van de nacht het verhaal in mij is wat donker en soms licht uitleg is er niet recht uit het zieltje geniet drink met mij wijn of een biertje en mischien komt er ooit een dag dat je het kan zien.…

Ga maar mijn kind ga maar buiten spelen pluk de dag en vang de wind ga maar mijn kind het doet er niet toe wat ik er van vind Kijk niet naar mij, ik ben een oude egoïst ik heb vroeger al zo veel buiten gespeeld met mijn vlieger en mijn voetbal en in mijn boomhut daar had ik mijn eigen geheime kist waar zou die zijn gebleven…

onzeker zoeken, de jeugd in een notendop pinda's pellen en zoete Spaanse wijn, de vloer kraakte het maakte niet uit of het smaakte, naar meer, dat dan weer wel wat over blijft is de terugblik, halve liters…

ik verhaal u over de lengte van de dagen mijn barstensvol gemoed spreekt tot mij ik zeg u dat mijn ziel bedroefd is is het de wind, gestorven in een dal vol zand golven die vrijwillig op de rotsen slaan de zon die in een zee van rood ten onder is gegaan of het beest rondom mij dat overal aan vreet ik zeg u dat ik…

De aarde is een ronde bol zweeft rond in een groot donker hol jaren van evolutie start iemand een revolutie gaat iemand nog staan als een held te laat de wereld draait om geld geld gemaakt van bomen papier onze longen nog steeds niet door gedrongen regenboogkinderen gaan niks hinderen we wachten af zij die dalen uit de lucht…

Als het zonlicht laag mijn zicht door de takken heen wat beperkt janken er geen wolven in het oerbos vlakbij het strand ligt hoog het strand van jou en mij dus we zingen als een dronken matroos op een vrije herfstdag weten dat het de volgende lente weer spelen mag.…

wat ga jij nog doen, vraagt vandaag aan toekomst voel me oud ik wacht niet meer op later fluistert ze tegen de ongeboren dag van morgen en gisteren is doodmoe die wil niet meer voor mij zorgen…

De blik in je ogen mijn hand op je dij kom met me vliegen dan keert het tij.…

Wat kan men nog zeggen zwerven tussen de straten van letters wat kan men nog zingen de sterren te dwingen nooit te stoppen met schijnen in de nacht te spreken met haar licht o zo zacht.…

juh wa denkie dan lekkerrr feesie in duh stad waarr t kan kon begon kanon als n.…

De zon die zakt de nacht hij valt je voelt het opkomen je moet weer op pad de maan staat hoog en de muziek roept je gaat naar de plek waar je haar weer ontmoet niemand weet waar je heen gaat niemand weet wie je bent want jij behoort tot de stad jij behoort tot de nacht leven in een rivier van duister tot de zon weer lacht.…

De weilanden zweven langs in groen bruin als een dans waar gaat de reis naartoe toe je weet nooit moe weerspiegel de mens draai negatief om positief is de wens mijn reis gaat door nooit opgegeven voor ons de mens wie weet er nog meer draai om ons heen door merg en been wind van kou slap maar ik hou van jou de letters zeggen wat…

ik vraag me af als leven slechts tijdelijk is waarom gonst het dan zo in de bijenkast en krioelt het in de mierenhoop ik sta daarbij stil, in verwondering…

Als het ooit weer vriezen gaat de vaarten stijf bevroren de ramen met ijsbloemen bedekt jouw ogen die naar buiten kijken De tuin gelijkt een woestenij de bomen kaal tot op het bot op hun bast onze handen gelegd voel het kloppen van hun sap Zullen we blijven voor de maan of weggaan met de sterren Wil je niet meer het licht delen van een…

Nog éénmaal zou ik over deze wereld willen vliegen om de gouden halmen te zien wuiven in mijn laagland aan de zee. Nog éénmaal zou ik de witte zeilen willen ontwaren, scherend over het Pruisisch blauw satijn om, gezeten op die getaande duinen de gouden zon langzaam weg te zien gaan. Nog éénmaal mij in verliefdheid te verliezen en de tijd…

De tijd verhuist vaag gloort er een herfst dartelend blad en dansende nevels ze melden zich schuchter terwijl een zomer nagloeit het lome landschap verschuift de panelen vogels volgen de zonnewarmte En de mens? die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts…

zes paar klompen op een rij... het moment van rust kan ik niet beter beschrijven dan dat het hier wordt uitgebeeld…

terwijl ik door het raam naar binnen tuimel bekijk ik de aanblik vanuit 'n ander perspectief hetzelfde behang na al die jaren, de klok die oneindig door tikt toch heeft 'ie hier stilgestaan boven de schoorsteen hangt 't vergeelde schilderij nog even scheef waar de zeilboten nooit zijn aangekomen op hun bestemming, maar vast gezet…

vanmorgen bij het ontwaken hing er plots weer zo'n ontmoedigende damp over het land... zo'n damp die het gemoed zal ondermijnen en je belet om fluitend op te staan wanneer je dan eindelijk op de fiets zit voorover gebogen uit zelfbescherming tegen chronische eikelval dan weet je het wel weer 'het is herfst'…

oker ook, felblauw en een ringeltje wit rimpelend straten wolken en de zon klautert beschaamd vanachter de grens met Duitsland overstijgt ons nederig land en kletst bekend rood, eind einder, een zee sist dag dag…

spreek niet van vroeger tijden peilloos diep zat nog in de leden bij voorbeeld aangaande ping pong vereniging voor het vast verband vroeg men een representant bijvoorbeeld in het algemeen een tafel van hot naar her te rijden voor de grote tafeltennisshow of tewel wat een lid meer concreet tredend uit het vereend geheel achter zo'n meubel…

Hij grijnst en sneert, voor vermeningvuldiging zijn twee grijze haren nodig; smeert, vanwege houden van, Franse mosterd op zijn schedel en likt zijn wijsvinger af. Vandaar is het ineens niet ver meer. Loost vervolgens zijn naam, trekt koele kleren aan, kauwt de wijn, vertaalt - onverstaanbaar - 'ik stel 'n kijker op onscherp, van naaste…

deze schitterende bloemen tegen een nog blauwe lucht vertellen mij iets over de verloop van tijd... zoals ook wij ons begeven van seizoen naar seizoen zo ontluikt een bloem tot bloem om straks weer te verwelken achter de einder van vandaag loert de haastige herfst van morgen Lejo van Kuijeren…

Ja waar moet ik nu weer heen de moed weer in de schoenen gezakt de wereld heeft me weer eens hard aangepakt waar moet men zoeken voor wat liefde op de lippen toch weer op de rotsen uiteengespat ben ik het al zat nee mensen zo gaat dat zweven in het zwarte gat geen traan gelaten kan ook niet haten alleen maar denken aan de momenten van…

dat plotse besef hier en nu een helder moment is dit alles beleefd, meegemaakt ? en dat kind dan in mijn hoofd.....…

Alles wat ze schrijven heb ik al gelezen alles wat men zegt heb ik al gehoord, ’t is ongekend ik vierde mijn victories, mijn never-to-be-forgotten story's ik ben dus wat je noemt, wel het e.e.a. gewend Peterdw. Liever geen bloemen en ook geen langzame polka maar schenk rode wijn, en vele liters bier.…

De ziel was het zat spiegels in de geest het staat vast licht gaat aan aan het einde van de gang.…

Soms zo zeker soms zo klein soms ben ik iets soms niemand in niemandsland verbrand alle schepen nooit heeft iemand de tijd gekregen achter mij om te begrijpen dat er een plek bestaat zonder haat altijd kwam het ik bedoel jij te laat.…

Kijk al zo lang naar de foto's op de muur de herinnering onbetaalbaar kijk al zolang naar de foto's in mijn hoofd ach zoveel beloofd jij hebt ooit in mij geloofd.…

Vroeger Was je vroeg oud, ’t leven hard, meedogenloos vaak, als je niet voor een bepaalde leeftijd was getrouwd werd je als een oude vrijster beschouwd Nu Nu zijn kinderen zo vroeg volwassen dat we op moeten passen niet teveel op hun schouders te leggen. Later Vergeten, dat kind zijn de belangrijkste periode is, het fundament voor…