Alle inzendingen over overig

Wie twijfelt aan de diagnose dat hij ongeneeslijk ziek is is niet verplicht dood te gaan.…

ik verbrand uw leugens verzacht mijn pijn krankzinnig? laat me eens graven diep in mijn geest mijn gedachten zijn niet oppervlakkig ze worden blootgesteld aan kwaadwilligen. dus jaag ik die weg mijn ziel sluit ik af als u probeert me te breken u die leugen van waarheid niet kan onderscheiden denk dan nog eens na u bent niet kundig…

Stilte in de bergen, ijle lucht. De zee is woest en zilte ogen vol vergane glorie voeden de kilte. Verdwenen alle hartstocht, de jaren gebonden aan onverbiddelijkheid, terwijl menigeen daar onder lijdt. De wolken grijs, grijzer en de mens wijs, maar in wezen toch niets wijzer. Terwijl een regenboog altijd blijft bestaan zullen kennis en…

Tussen de glimmende wagens in de drukke showroom stelde de klusjesman onverstoorbaar secuur zijn ladder op en klom soepel naar het helle neonlicht omhoog. Hij kreeg geen aandacht tot hij van de ladder stapte en zich in het helle neonlicht verhing. Toen had hij alle aandacht die hij wou. Jaloers stond ik te…

De oktoberoogst was rijk: het kleurpalet van smakelijke russula's toverde herfstkleuren in de paddenstoelenkorf. Plukvers gefruit in hete olie met sjalotjes, een teentje knoflook en dobbelsteentjes rokerig spek: delicate geurtoetsen van hazelnoot walmend rond de hete pan, tot het sissend blussen…

omdat ik als een oude bouwval staan blijf uit gewoonte zeg ik ja als een toevallig liefje midden in de nacht geflatteerd mijn hardheid voelt en vraagt of ik nog lust heb maar eigenlijk bedoel ik lust om vredig en bevredigd in te slapen en niet meer te ontwaken want kan het mij wat schelen als zij morgen wakker wordt in de armen…

Je ziet je blinde vlek niet in de spiegel. Zie je?…

Gevormd door de striemende wind de getijden zijn vervlogen Zacht adem ik over zee jouw naam golvend en zo bewogen…

puinkegels van ontgoocheling etsen lijnen in de wanhoop van het desolate braakland tussen de oevers van de horizon merktekens op de weg van nergens naar nergens in elk brandpunt doen bundels divergente banen een poging parallel te blijven en zelfs te snijden maar elk kruispunt vormt een nieuwe puinhoop alleen het nulpunt op oneindig…

met de macht der gewoonte rijg ik mijn tranen tot een parelsnoer en denk aan de mythische varkenshouder die parels aan zijn varkens voederde en stank voor dank oogstte…

Ik zag zijn glimlach als van één die weet in het brandpunt van een judasoog dat hij misschien vergat te sluiten misschien ook niet. Ik dacht ik ben een vrije geest de tralies voor het judasoog kunnen me niet weerhouden. Maar het judasoog was in beweging mijn aanloop was niet snel genoeg.…

zij had een advertentie in de krant gezet hij reageerde erop en kreeg tot zijn groot plezier een brief van haar. hij was zo blij zolang voelde hij zich al eenzaam . een leuke brief plus foto erbij, ze vertelde openhartig over haar leven. gelijk op de eerste date. ze had een ex die haar altijd had geslagen. dat kon ze niet meer verdragen. het…

Als de hemel zijn getal heeft rijst de maan ongenadig boven de kim. De pokkelige schijf heerst iel over de desolate vlakte waar tussen varens en wat schriel gewas verdoken leven huivert om wat komen moet. Want als de volle maan het goddelijke oog versluiert ontwaakt het oude bloed en splijt de wig der waanzin het broze breukvlak tussen…

elke nacht nog droom ik van jou de ultieme nachtmerrie…

mijn vader was geen Neanderthaler zoals ik ooit dacht hij was gewoon zichzelf een rechtschapen eerzaam man die deed wat hij kon met wat hij had inzicht en vaardigheden gestoeld op ervaring scherpgeslepen door vele generaties ik was een jong paljas een betweter die boekenwijsheid en vernuftige hersenkronkels verwarde met weten en begrijpen…

zo er een mooi stukje Hengelo bestaat dan moet het 'de Houtmaat' zijn deze plek zó lommerrijk en dejeuner waardig dat je je ergens op een prachtplek in Frankrijk waant 'quelle une ambiance' on Hengelo's haast…

onstuitbaar draait het vuurrad wentelingen rondom het pentagram der zuilen waar in de navel van de vortex in een loden schrijn de as van het zijn in luwte rust…

omdat ik als een oude bouwval staan blijf uit gewoonte zeg ik ja als een toevallig liefje midden in de nacht verbaasd mijn hardheid voelt en vraagt of ik nog lust heb lust is er inderdaad om vredig en bevredigd in te slapen en nooit meer te ontwaken want kan het mij wat schelen als zij morgen ontwaakt in de armen van een lijk bevrijd…

leven is moeizame zelfbevrediging onmachtige hunker die sublimeert in het fataal orgasme van de doodskramp.…

Het is gelukt Om je weg te krijgen Netjes volgens de regels Je had een te eigen visie Voegde je niet naar hun macht Speelde niet met veren Wel met vuur Je hebt niet meer goed opgelet En teveel op het spel gezet Ineens, was daar die opening Genoeg bewijs Macht Kan ingezet worden Om te breken Alles dat zich niet voegt Naar wie de meeste…

de dichter verliest zich in louter mijmering laat wat hij ziet verzinken in zijn innerlijk dromen laten zich vertalen maar alleen wanneer de tijd er rijp voor is...…

de alleenheerser draait dreadlocks in mijn hersenen en als ik ze wil ontrafelen knoopt hij de metaforen met een stevige zeemansslag vast zijn ringvinger wijst naar gisteren hij verzwijgt het graf en ik het weten van met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij…

ik kijk je aan zie je daar staan je komt er aan ik ga weer staan ik kijk je aan zie je daar staan zit en gaat staan om verder te gaan…

ik had je keurig moeten kelen je warme bloed proeven in kleine slokjes, als een grote kasteelwijn, je zorgvuldig bereiden, delicatesse per delicatesse en je opeten, aan een feestelijk gedekte tafel, met kaarsen en een bloemstuk dan had ik je rustig kunnen verteren en was je niet zwaar op mijn maag blijven liggen…

Ik ben van ijs, maar smelt niet Ik voel geen warmte Niets voel ik, en toch ben ik jouw warmte jouw alles jouw prinses Noem me liever ijskoningin ...…

getuige van jeugd schoonheid ouderdom de spiegel voegt niets toe laat alleen waarheid zien rimpels zijn slechts een kwestie van tijd belangrijk de spiegel liegt nooit je kunt er altijd van op aan…

toon me het ontleedmes vlijmscherp en ongebruikt en lees de hardheid in mijn ogen eer je meedogenloos met vaste hand een kerf snijdt door de verweerde korsten op mijn wonde de etterbuil barst open plotse pijn scheurt door het netvlies witgrillig en meertakkig als een bliksemstorm wijl uit de snede braakselbloed en etter opfonteinen…

In plaats van te genieten van de kleuren van het fenomeen wilde hij naar het begin van de boog om de kleuren te beklimmen een zoektocht die gedoemd was te eindigen in ontkleurde illusie…

Een geul in het zand die om het dons Van haar kuiten gruist, glimmend brokaat Zeewater dat hij op haar navel morst Zijn afdruk bij de hare, finaal De luchtspiegeling: een strandhuisje Met een dak oranje zonnevuur De houtgeur van de zomerstede Stoffig licht kierend op haar figuur Zuchtende planken, mousserend vocht Een…

Het summum van dank of liefde schijnt te zijn een bosje bloemen die vervolgens ergens in een vaas langzaam staan dood te gaan eigenlijk een trieste symboliek geef mij nu dus liever maar een plant, liefst eetbaar of anders een fruitmand ook goed bewaar die bloemen maar voor straks op mijn graf dat lijkt me passender…