Alle inzendingen over tijd

Gezondheid is als liefde Onmisbaar in ons leven Mijn liefde voor boeken Als reizen per trein Aan mobiliteit hecht ik Waarde. Aan seks evenveel Literatuur en kunst inspireren Een hoofdletter 'L' en een kaatje-klein De nacht inspireert. Een leven lang Goede seks als kunst beleven Als schaatsen in een 'Olympic Oval' Echt álles geven.…

Ouder worden is niet erg ook al zie je er tegen op als een berg weer een rimpel er bij de zoveelste op een rij allemaal grijze haren dat komt zo met de jaren het is voor mij geen hinder een walletje meer of minder ouder worden heeft ook zijn charme op je schouders rust een paar armen en je zegt tegen elkaar hopelijk mogen wij samen nog een…

Aan het begin loopt de weg al dood het wegdek is nog niet klaar. Die weg is voor mij onbereikbaar dan maar een andere weg nemen want welke weg je ook afloopt het is altijd richting toekomst. Blijf niet staan voor een gesloten weg want er is altijd een alternatief. De toekomst verdwijnt niet aan het einde van je blikveld, nee, daar gaat…

Over koesteren van wat je hebt Wat gaan de dingen snel voorbij Ik lees de krant van een dag terug Voor even ben ik even bij Wat gaan de dingen vlug Wat zijn de dingen gauw vergeten Ik nader snel hetgeen nog komt Vliegensvlug een hapje eten Intens contact dat snel verstomt Wat verliezen dingen snel hun waarde Zoals een herhalingnieuwsbericht…

Men leeft vaak in het verleden Dingen van vroeger nog niet verdwenen Men leeft vaak in het verleden Oude problemen nog niet verdwenen Oude liefdes nog niet vergeten Uit je hart nog niet verdwenen Blijf niet stil staan in het verleden Men moet denken aan het heden Wat de toekomst heeft te geven Niet stil staan in het leven Blijf lekker bewegen…

In mijn verleden heb ik de scherven van mijn ziel gezocht. Misschien mis ik nog wat maar ik kan weer verder gaan met mijn leven. Aan elke scherf kleeft een verhaal dat ik niet kan vertellen. Sommige zijn zo erg dat mijn leven weer even terug was naar toen. Nu gaat het wel weer ik ga verder met leven hoe ik dat goed moet doen:…

Herinneringen het verleden de tijd is voorbij geschreden kijken wij terug over onze schouder wij zijn nu toch echt wel wat ouder de toekomst wat zal het ons geven hopelijk een lang en gelukkig leven.…

Elke morgen weet het licht mij steeds weer te vinden. Het hangt dan altijd ragfijn om mijn leven heen gedraaid. Ook op donkere dagen is er licht. Een licht van een helderheid die je zelden ziet op een dag. Alsof het is aangemeten vandaag. Je bent die dag zeker van jezelf. De weg die je gaat heeft al een naam en de bestemming is ook al…

Ga ik links of ga ik rechts, Waarheen volg ik mijn pad, Ik kies en ben halfweg, En er gebeurt weer wat. Plannen lijkt zo simpel, Ideeën eens te meer, Keuzes kan ik maken, Dat doe ik keer op keer. Gelukkig leiden er, zoals men zegt, Vele wegen naar Rome, En welke weg ik ook moet gaan, Ik zal er zeker komen. 180 graden ga ik draaien…

Bewijs te over dat Grönnen door ook maar een beetje Wad niet serieus wordt ingeschat zijn de Zuiderduintjes - eiland tussen wadden en dijken In stad en ommeland denken ze niet eens zozeer klinkt niet als één het zijn er vast meer Eerder wordt verder gezocht ten zuiden doordouwers zelfs tot voorbij Arnemuiden niemand komt op het idee…

vanuit de gevelbelijning opgaand naar oneindigheid slaat de zon in scherven stuk een oogverblindend geel en langs de kromming van de schaduw vervluchtigt haar beeld tot schim verzonken in de huisverhalen verstreken in de tijd…

Kijk niet meer terug, naar het verleden.. Maar richt je op het heden, Hoeveel moeilijke tijden je hebt gehad, Hoe vaak je ook bent omgevallen. Probeer weer op te staan en dan zie je hoe sterker je weer omhoog gaat!…

Heb haast, te druk, te veel, veel werk en o zo weinig uren Moet door en weer en meer en nog en steeds kan ik niet rusten Wil wel, mag niet, kan niet, zal niet want werk dat moet gebeuren Ren door, 't gaat voor, ga onverstoord, voorbij aan al het andere Stilstaand om mij heen te kijken Dat is veel te eng Stel dat ik iets lelijks zie Stel…

Moe, moe moe Ik ben zo vreeslijk moe Alleen al dat stomme opstaan, Wat een afgrijslijk gedoe Soms denk ik, waarom en hoe? En wat doet het er allemaal toe Liggen blijven is echter taboe Ik moet weer zonodig ergens naartoe Dus sleep ik me naar de badkamer toe Waar ik me met scheren en wassen, kostbare rusttijd en slaaptijd verdoe Als ik straks…

Achter de spinnewebben Op de zolder van m'n geheugen Stop ik 't weg Verpakt in een leugen Schijnbaar uitgerangeerd Op een zijspoor van het leven Wacht 't op een sein Weer te worden aangedreven Als een hongerige rat Knagend aan de rand van mijn bewustzijn Volgt 't me zwijgend Ontbloot 't gestaag mijn verstopte pijn Hoe beducht…

Als ik later sterf en vertrek, naar die vreedzame rustige plek, krijg ik dan vleugels of de mooie taak, dat ik over alle dierbare levenden waak? Mag ik dan af en toe terug naar de aarde misschien, om het verdere verloop van een ieder te zien? Hoe het verder gaat zonder mij, zijn ze verdrietig of juist blij? Kan ik mijn dierbaren dan de juiste…

Onbewogen voortbewogen, Niet omgekeken, Doch vooruit gestreden. Vleselijke lusten, bedreigend, der emotie, Verterend op het gebrek van devotie Genageld en getergd, Zwaklevend voortborduren, Op het borrelend beekje, dat de tijd laat stromen. Gewichtig in het begin, Eisend in het midden Bezinnend aan het einde. Voorgestuwd, Maar…

Ze zaten vol en vetjes, Heel puntigjes en netjes, Twee rococo-portretjes. Een Pruisman en een Kees, Met blanke chemisetjes, Met Brusselse manchetjes, Gepoederde toupetjes, Met stijve girouetjes En stijve préjugés. Hun geestje was aan ’t dwalen. Bij honderd idealen En duizend weelde-stralen, Ging ’t zonnetje reeds dalen, Der oude fermiteit…

wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

Als mij de dromen begeven En de nacht rept Over mijn leven, Als dan de torenklok klept Uit de verte, zal ik zijn galm Vertalen in een laatste psalm. Die zal de heerlijkheid zingen En het scheiden, - Het geluk van de aarde, de mensen en alle dingen, De dank en het heengaan zonder benijden, Als van een wereld die schoonst is in haar afscheidslicht…

Maar niet verloren. Verkeerd; gecommuniceerd. Van fouten geleerd. Beslissingen genomen. Angst voor de toekomst. Maar vol goede moed. Geen spijt van het verleden. Spijt van de toekomst? Plannen gewijzigd. Wegen gesplitst. Verstandig of dom? De tijd zal het leren.…

Wat zit zij daar te dromen, kijkend door een raam, kwetsbaar zo broos, te overdenken tijden van voorheen, destijds een vrouw van sterkte, de spil voor haar gezin, zie haar nu zo kwetsbaar, denkend aan die tijd, van zorgen en bestieren, door druk van haar gezin, nu gekomen door de jaren, in die rust een oude dame, kwetsbaar en fragiel,…

De hemel is zachtgrijs Als de as van een cigaret. Er is niemand die op ons let Dan de speelman met de zeis. Over de jonge sneeuw, De glinsterend reine, Schaduwt zijn fijne Wapen, wij geven geen schreeuw. Wij weten het, als een riet Zal hij ons plots afsnijden. Maar zaligen durven lijden En letten op hem niet.…

de twinkeling in je ogen en de echo van je stem zijn een lied tegen stilte je glimlach danst rond er is nog wat tijd voor een laatste dans…

de dood niet het leven evenmin het antwoord zit er tussenin slotakkoord…

Eens was de Nelly een schip zo volgeladen dat ze bijna zonk de Nelly kon ongelofelijk diep liggen en rivieren, kanalen, vaarten, meren en binnenzeeën streelden haar smalle boorden. Altijd en overal waar zij kwam stonden mensen op haar te wachten waar zij vertrok en voorbijvoer zwaaiden uitgelaten de kinderen en vol heimwee de…

hij struint strompelend langs de haven, snuift diep de geuren in van touw, teer en vis hij ziet hoe grillig, met de kleur van parelmoer, de olie glanst op het water hij verschuift zijn pruimtabak van linker- naar rechterwang, en proeft de bittere smaak hij denkt aan alle vrouwen die hij heeft bemind, in verre, uitdagende havens…

het onafgebroken rollen van de golven op de kust suggereert de eeuwigheid en tegelijkertijd messcherp de vergankelijkheid van mijn bestaan elke letter op papier bewijst mijn zijn voor deze ene seconde er voor en er na zal ik enkel herhalen en wordt het scheppend bezig zijn een grimas van het brein ik zie de woorden stromen uit mijn pen…

ze wacht god weet waarop ze wacht eigenlijk nog minder dan dat ze existeert in een museaal vertrek zonder teken van leven, plaats, van kleur, vorm of gevoel haar tijd bevroor tot een onbeholpen klomp ijs alles in en om haar viel stil de wijzer van de klok tikt tevergeefs de tijd weg het ene uur is het andere de Big Ben, ach, op drijfzand…

Hij leek zich intensief op tijd te concentreren draaide steeds met breed gebaar zijn pols ving met een glimlach spelend zonlicht in ‘t gekraste glas vertelde trots hoe oud opa geworden was…