Paardenmolen

Wat stond ik vroeger met
open mond te kijken naar
De Paardenmolen.

Koetsen, een olifant met spiegels,
zwanen met enorme vleugels –
met een stuur in het midden.
Er was een wit paard en een zwart paard,
maar het enige wat ik werkelijk wilde
was er niet:
een vliegtuig waar je niet uit kon vallen,
dat na twee rondjes
zich van de molen losmaakte en
boven het dorp rondvloog,
en dan de wolken in dook.
Wat kon het me schelen dat het daarna
te pletter stortte:
iedereen had verstomd gestaan en
op mijn graf zouden altijd bloemen liggen.
En als ik het overleefde, zou ik eeuwig
schrijven over geluk.

Schrijver: Dirk van Nimwegen, 5 januari 2008

dirk.vannimwegenscarlet.be

kind

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 400