Alle inzendingen over religie

En Judas tot Jesus komende zeide, Wees gegroet Rabbi; en hij kuste hem. Matth. 26.29. Wat vriendelijker schijn bij vijandelijker haat! Wat bitterder gemoed bij zoeter liefdeteken! Wat zedelozer hart bij zedelijker spreken! Wat Christelijker groet bij duivelser verraad! Wie zag ooit zo veel strijd in vredelijker staat? Wie schandelijker…

Dauid sijnde in een speloncke van Saul omringhet, bidt God voor syne behoudenisse, om synen lof inde ghemeynte groot te maken. 1. Een berichtsliedt Dauids, ende ghebet als hy inde speloncke was. 2. Ick roep tot God met heller stem, Al mijn gebeden gaen tot hem: 3. Ick stort mijn hert' in synen schoot, Ontdeckend' hem all' mynen…

Het verre veld is onvindbaar, de blinde dood zelf ziet het niet. In het landschap is de lucht klaar maar de einder ligt achter ’t riet, waarvan de wuivende pluimen de veerman al eeuwig groeten op zijn tocht over het ruime sop in zijn eindeloze route. Het verre veld blijft uit het zicht door de god'lijke verboden. Dus blijft de bootreis…

Een gebed is je adem gevuld met woorden naar God te sturen. De goede dingen en alle slechte dingen gaan in die ademtocht naar Hem toe en het belangrijkste deel is dat je gelooft dat Hij je verder helpt in je leven, elke dag weer. Geloven is mensenwerk bidden is werken aan je geloof in God én werken aan je zelf.…

Benedictus XVI en het 2e Vaticaans concilie dat vloekt op het altaar dus terugdraaien maar dat al te menselijke gezicht van de kerk Waar het de prelaat na den preek om gaat is dat men het geloof van zijn achterzijde ten diepste vol overtuiging mag belijden waar hij zich met aanbidding nakijken laat Ze kunnen mijn rug op zei de bisschop…

hij gelooft omdat God de touwtjes vast in handen heeft trekt zijn vlinderdasje recht alvorens hij de deur uitloopt naar buiten waar schommels uit de hemel worden neer gelaten hij zoekt de mooiste uit één die bij hem past niet de grootste, niet de kleinste dan schommelt hij in volle vrijheid tot ver…

Ach tuinman haalde jij mijn Liefste weg ? Waar bracht je Hem naar toe, waar vind ik Hem zo langs de graven van Jeruzalem ? Alvorens ik mijn hoofd te ruste leg ga ik Hem zoeken in de stad, langs heg en steg, bij nacht, als plots een zoete stem mij roept: ’Maria, huil je?’ en ik klem me vast aan Hem. Rabboeni, wat ik zeg: Je nooit meer lossen…

De zon, de sterren en de maan de planeten in hun eeuwige baan het universum zo bijzonder is er door God, dus een wonder De jonge adelaar die zweeft het zonlicht dat goud om de wolken weeft het uitspansel zo heel bijzonder is er door God, dus een wonder De bossen, de hei of een meer en ook de zee trekt ons steeds weer de mooie Aarde zo…

Wanneer je niet gehaast maar vol aandacht naar de luchten kijkt die uit de verte lijken op het blauwe water of de bergen die je ooit zag in Zwitserland of Oostenrijk dan weet je dat dit eindeloze heelal niet eenzaam is maar gekend en bemind; dat de mensen die luisteren naar een symfonie van Beethoven en dit doen met overgave, gelovig kunnen…

Bewakers van de kathedralen Overzien het vlakke land Turend naar de horizon Spuwen water naar de vijand Zij bewaken oude stenen Tegen verval en vergetelheid Dromen soms over het verleden Herinneren zich hun klassieke aanwezigheid Bewakers van de kathedralen Vallen langzaam uit elkaar…

je bent omsloten door duisternis het voelt alsof er geen licht meer is je verlangt naar betere tijden het lijkt alsof je steeds moet lijden je beseft dat dit niet waar kan zijn dat er een einde komt aan die pijn kom maar naar Mij, kom naar het Licht laat Mij het zijn die je pad verlicht laat Mijn hulp over je neerdalen zodat Mijn Licht altijd…

toen je naderkwam zag je mijn vlam ontmoette je mij op blote voeten Moshe mijn vriend ik brandde je niet op roep je nog steeds naar de top van mijn aanwezigheid voor een vurige babbeltijd Moshe mijn vriend…

Hel tot vagevuur, uiterste tot middelmaat, hemelsbreed verschil…

Hij hoorde het gerucht op hem gericht, hij zag de harde haat in hun gezicht en strekte zich halsreikend als een lam naar het zorgvuldig ingewikkeld licht. -------------------------------------------- 29 december 1170 werd de Aartsbisschop van Canterbury in zijn kathedraal vermoord.…

Als jij het even niet meer ziet en bewust of ondoordacht bij vreugde of bij groot verdriet Mijn Naam roept in de nacht: Vrees niet dat Ik je niet zal horen Mijn kind, Ik ben voor jou geboren. Als jij niet steeds het goede kiest of van de weg afraakt en zo steeds meer je doel verliest wat jou onzeker maakt: Aan Mijn hand loop je…

Op elke rotonde staat een tuil van licht, van gemeentewege glinstert het licht. Hebberig legt men hele sparren om en tuigt ze op met slingerend lampjeslicht. Mijn verleden - een afgehouwen stam bezweert het donker eert het eerder licht. De wereld draait nu de schemering in - flitsend doorkruist een meeuw het licht. De dichter staat erbij…

Fonkelende lichtjes sieren de donkere stad Kerststemming her en der Kerst komt er zo weer aan. Velen nog naastig op zoek naar dat allerlaatste geschenk… Winkels overladen met een mensenmassa… In al deze drukte vergeten we waarom het bij Kerst eigenlijk gaat. De komst van Jezus Die verlossing wil brengen Voor iedereen van ons. Ons allen…

Nu de drukte even wijkt en 's nachts de sterren glanzen weten we misschien voor even wat er echt toe doet en waarvoor we leven; Grauw en grijs zijn soms de luchten en de hemel lijkt van staal; tot er plots een helder schijnsel oplicht en het niet-weten, het niet-begrijpen, niet-kunnen-verklaren openscheurt tot brandende ervaring: alles…

Oom Ewwe in het hooggebergte, evenredig was de zware dag gedeeld, wat kan ik nader vertellen? Ik plak mijn kauwgom op de wekker. Zo, de dag is voorbij. Droom zacht, oom Ewwe, ook de vijand is moe, die monteren we morgen weer op. Lekker slapen nu, meld ik me later, met nieuws van de maan. Amen, ome Ewwe, amen.…

In glanzend wit violieren geuren zoet in klamme handjes heet gekrulde haren gebonden met een strik groter dan het hoofdje van een kind van zes. Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

Het klinkt misschien soms wel eens wat goedkoop, "vertrouw op God, Hij zal je krachten geven" wanneer het in de dalen van je leven zo anders gaat, als dat je had gehoopt. Het lijkt soms zo gemakkelijk gezegd, dat God je ziet temidden van het lijden. Dat Hij je draagt en op de weg wilt leiden, die zo vaak in duisternis wordt afgelegd. Ja,…

’t Bestaan in deze biotoop oogt goor. De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden. Nee, dan de mooi gemanicuurde…

In elk huis waar ik kom Voel ik mij meteen thuis Ik voel dat God bij mij is Nooit is Hij verhinderd Of ergens anders bezig Hij is altijd in mijn hart Daarom kom ik nooit Binnen in een leeg huis…

Wanneer de mens geluk heeft met z'n lot, en euro's heeft gewonnen, wat 'm zint, dan wint niet hij alleen: een Ander wint dan zijn vertrouwen in de vorm van God. Wanneer 't een mens bijzonder slecht vergaat, doordat een wens alweer niet is vervuld, dan geeft-ie onverwijld aan God de schuld of gaat-ie schelden, dat-Ie niet bestaat. Voelt iemand…

op ’t scherm van mijn gesloten blik zag ik de wit-papieren hemel losgescheurd door wat er lang geleden is gebeurd -vanmorgen dus bij ’t eerste ogenblik dat ik besefte met een hete snik dat vroeger, nu en later feiten kleurt- die lang verleden tijden, opgefleurd tot huidige presenten met een strik -ja toen- zag ik hoe kruisgewijs een scheur…

Geloven? Met mijn hart en nieren! maar vraag me niet in wat Het mág van mij geen naam hebben Liever niet, nee zeg me niet... dát Vertel mij het spel van inspiratie Maar schrijf voor mij geen handboek Laat mij toch drijven op de ware motivatie Liever gewoon... op zoek…

Ik zag eerst een fossiel toen een berg met jong gras en begreep dat dat fossiel mijn oude leven was Toen bekeek ik de berg zag in 't maagdelijk gras een hele nieuwe weg die nooit betreden was Ik keek goed om me heen het gras nog ongemaaid God had door fossielen heen nieuw leven ingezaaid Toen het fossiel verdween kreeg mijn leven…

Sterk verzwakt wankelt het geraamte van de eeuwenoude kerk in haar laatste uur Wilde wingerd bedekt het grauw gelaat waaruit miljoenen tranen zweten Haar middenschip draagt nog het geluid van diep begraven leed onder de rotte gewelven Kermende geesten kunnen hun doodsangst voor het helse vuur nooit meer vergeten…

Zilveren tranen heb ik gehuild op Golgotha, Heer, aan Uw voeten waar U met mij van plaats hebt geruild toen U aan dat kruis voor mij boette Nu leef ik niet langer in duisternis want U hebt mijn ziel vrijgelaten en vier ik met vreugde jaarlijks Kerstmis ik ben tot het feest toegelaten *** Met Kerst, Vader, zie ik Uw Liefdeskind vol dankbaarheid…

neen ik roerde in de pan ja bruinbakkend het vlees op de andere kant misschien ben ik altegaar ik stoof een kool soms ik ben ergens wel waar maar dan nog ben ik nergens vraag af of God bestaat…