Alle inzendingen over haiku

draag het kruis waardig oprechte schouders torsen naar hun vermogen kracht van binnenuit verbindt de moed om verder te gaan…

klein onderkruipsel laat slijmerig spoor achter waarheen het ook gaat…

de wind draagt het blad naar het kleurrijke tapijt het regent zachtjes…

de zee geeft haar hart kleine geschenkjes spoelen mijn verzilting weg…

Roodbont een hoofddoek in mooie blonde haren vrouw zoekt zeker boer…

Volle maan schijnt klein in de wijde nevelkring vol licht en krullen.…

een uitwaaiering gelijk engelenvleugels as in verstrooiing handen gevuld met afscheid geven zachte tranen mee…

ontrouw na de nacht met mij vind ik haar ’s morgens terug in morpheus armen…

regelmatig ruist de zee vandaag hun namen uit in schelpengruis…

"Arme" liberaal voelt zich met zijn maatkostuum in het pak genaaid…

Hoofd in de wierook vol ontroering over mens te vroeg heengegaan…

Kaarsjes branden op; vragen en dankgebeden klinken door de walm.…

Een wintertuintje het stremt zich in de stilte tot 't laatste blad…

binnen lichtbanen kleurt grasgroen nog intenser mijn blik valt omlaag leeuweriken bewegen in hun hooglied naar de zon…

Een vader die liegt voelt zich niet aangesproken hoe hard de waarheid…

de bladeren weten niet dat ze daar liggen want ze denken nog aan vallen…

Rijp blinkt vol zon. Koud en dof hangt herfstloof neer; de ree smult ervan Statig en wit staat de berk, vol kale, grauwe bruidssluier.…

Pikzwarte kater hoe donkerder hoe later Koning van de nacht…

Dorre denkbeelden waaien als herfstbladeren door mijn achtertuin…

Stilte 's nachts is zwart zuivert zinnen van hun tuig vrij spel voor dromen --- Stilte is aarde waar klank op bloeit en ver sterft zie al dat onkruid ... --- Stilte is er steeds overdag hoor je haar niet vandaag stil genoeg? ---------------------- haiku triptiek 28 oktober 2012 dag van de Stilte…

Een grote kruisspin contemplatief op zijn web doet zich heel vroom voor…

nietjes maken vast . . . . . . . . . . . . . geen kans om iets te winnen bij een loterij…

Het verkeer stokte chaos op de rotonde dagelijks infarct…

Tussen zonnegloed en avondrood gaan vogels steeds lager, nestwaarts.…

kille herfstdagen boven alles een zonnebloem daaronder sterft het…

Pianospel met hartstocht raakt zacht de zielsverwant Vluchtig verbond…

In zelfloutering van dik hout planken zagend splinters in het rond…

in dit warme hart straalt onze verliefdheid graag als een twee-eenheid mooie herinneringen zonder houdbaarheidsdatum…

Avondrood verdwijnt achter duisternis, waarin lichtstipjes glanzen; zijn ze op onze aarde of ergens in het heelal?…

in hoekjes bloeit het buiten nog - bijna steels…