Alle inzendingen over overig

want pas voorbij de spiegel begint de onbewuste realiteit als fantasie en werkelijkheid zich geleidelijk vermengen tot een nieuwe werkelijkheid die warm blijft hangen tot het ochtendgloren genieten is geen niet zeggen tegen breekbare dromen breekbaar is vaak kostbaar al te licht ontvlambaar om de spiegel niet te breken spiegelbeeld…

Voor in de klas leergierig als ik was Grieks, Frans, Latijn zou de wereld altijd zo zijn briefje van Miriam alsof mijn gedachten bij haar waren het was René naar wie ik smachtte maar alles had zijn regelmaat het lawaai van de straat die naast de school liep klonk als muziek de oude iep die op het schoolplein in de middaguren zijn…

Jij leest mij. De diepste gewrochten van mijn ziel liggen open voor jou. Hoezeer ik ook proberen zou mijn geest te sluiten, jij treedt binnen altijd vind je mijn levensader en vaar je mee met mijn bloed op weg naar mijn hart. Jij leeft in mij.…

op een dag ben je er niet meer bij, een zekere verandering verplaatst de toekomst je deed mee je doet er niet meer toe, met een beetje mazzel dementeer je nog enige tijd onbewust van wat eens was…

de dag staat op de zon schilfert zilver met een gouden rand dageraad wakkert wolken en takkenkransen aan tot een volle kus op de mond ik mag er weer zijn…

De dag kruipt de kamer binnen de regen tikt met de regelmaat van een klok tegen de ramen hier in de kamer is het kermen van de wind te horen hij huilt als was het een kind de zon heeft zich verscholen achter zwarte wolken maar dit alles is slechts tijdelijk natuur en tijd zijn onafscheidelijk gaan door en volgen hun eigen spoor.…

Zolang je maar niet naar de uitslag kijkt blijft de illusie bestaan dat je de hoofdprijs gewonnen zou kunnen hebben…

censuur maakt verzwegen gedichten teder als het eerste loof aan bomen na een lange winter ogenschijnlijk nietszeggende woorden die teneinde raad van zich doen spreken in doodstil duister zoals geluk bij het ochtendgloren kan zijn wanneer je ziet dat er een gedicht is geboren…

Stoppels op het veld kraaien zwart van begeerte meer staat op het spel populieren werpen al hun schaduw ver vooruit al wat krijst of krast doet het minder luid tussen het rijshout langs de sloot ziften muggen het avondgoud…

de vrouw was van wind dreef voorbij schaapjeswolken (wilde haar ogen drinken, lezen) lossen op stuifmeel van gewaarwording verwaait al het water van de zee zaailingen naar waar ter wereld zend je ze om haar te zoeken moet ik groter dan het firmament van ruimte en van tijd achter randen vinden wat verschoof…

Dichten is zoiets je moet het graag doen zei ik liefde is een must geen woorden teveel niet dat ik de letters tel de lettergrepen Amberkleurig haar armen haar schouders ontbloot spierwit het klavier ze speelde Rachmaninov weemoed overviel me schier…

Vlinders eerst strijken dan pas frituren zeg je worden ze lekker knapperig insecten zijn toch gezond? Verraden door een moedervlek werd je druppelvanger in de woestijn zag alleen vogeltjes cirkelen met raampjes voor passagiers Ik nam je mee naar de waterval en bij elk niveau plukten we rode rozen thuis vulden we grote groene olijven als…

Terreinknechten met kapsels van graniet rollen lange slanke benen van hun haspel blazen strandballen vol dobbelstenen op het blauwe gras en langs de kant verkoopt een winkeltje in konijnenpak verse penen en nu de schapen met herdershondoren zijn verkast en ook de rij ziekenhuisbedden zijn verdwenen stappen de spelers uit de tunnel als…

Op het schilderij staan wat appels, blozend, wat peren, vrolijk ogend en nog wat donkere dadels allemaal op een schaal. Dit fruit is nu vereeuwigd er gaat een onherroepelijke stilte vanuit. Gevangen op een doek een altijd durende rust waarmee een moment het ons omringende lawaai is gesust.…

een gedicht doet er toe afsluitend voelt het pijn droefenis want een blanke neger zingt de blues dat is een gedicht…

Donderstraal met hemels water langs haar lippen en haar schouders. Druppelend als tranen op de dag dat zij haar vader liet. Bloemen die langs paarden gaan en dochters die met zonen vrijen. De poederdoos nog in de tas gelaten en de tas, blind, in de bus gezet. Vlam, zucht, sigaret.…

Als achter ons de poorten sluiten strijken we neer een ieder zwijgend het stroeve licht ons lot beklijvend in dit godverloren oord we trekken soep van oude botten staren elkaar in starre ogen het is alsof wolken vonken stelen uit onze kruinen, wijd geopend weigert de nacht de zucht naar sterren en sterven gebeden op dansend vuur van vers…

Verlangen reikt verder dan begeren warmte geeft zoveel meer dan vuur geen zee die deze diepte kan bevatten in beken vindt men water nooit zo puur. Bergen zullen nooit tot deze hoogte stijgen er kunnen geen dalen zijn die dieper gaan wouden niet groener of bomen hoger zijn geen velden begroeit met geler graan. Wolken kunnen niet sneller zeilen…

hij werd neergezet op de vaalt der voorbijen zag driften en jolijt van de vigerenden wist dat hun tijd nog komen zou…

Ik mis je wel je kleine scherpe ogen je zachte stem als ik bij je kwam bleven je handen zacht over mijn gezicht gaan af en toe verscheen er een glimlach alsof je zeggen wilde ik weet dat het dag is in het diepste duister van je geest wist je misschien nog alles wat eens was dat ik je zoon was geweest.…

alles is zon en brandt in de verte duizelt het de kolos in het blauw aan de omstreden einder versteent het woud ontmantelt de boom korjaal met de krijger wordt rotsgraf een volk dat verdwijnt in de verte valt de kolos in het zand grijnzend in zenit geen schaduw geen schaam meer te zien --------------------------------------- uit: 'Vluchtig…

Wat zijn liefde en haat? Soms hebben ze te laat... Wat zijn de dood en het leven? Wie kan de laatste geven? Je ouders kunnen het, Er is liefde in hun bed. Hun liefde is gegeven Door de God om te leven. En wie geeft de dood? Ja, dat is weer God. Hij weet zelfs wanneer Je hoeft niet te leven meer. Is dat alles? Dan is er niets? Ja…

Ik ken je dromen niet. Wat ligt mij in het verschiet als ik al bij je binnendring? Ik denk een reis naar een zonovergoten land ik streel en bemin je daar en zacht kus ik je hand, je mond. Dit is een reis die een eeuwigheid zal duren tot aan de klamme morgenstond.…

Ik luister naar de wind hoe deze door de spelonken van de oude muren van het huis waait ik zie de zon schijnen over de schaduwloze straten van de stad ik hoor je stem die spreekt met oude woorden. Ik hoor en zie het ontluisterd aan.…

Ook al lijkt het soms zo moeilijk Voelt het zwaar Als je om je heen kijkt Staat er altijd iemand voor je klaar Ook al ben je soms verward Het is een zaak van nemen en geven Het openstellen van je hart Een kans op een mooi leven…

ik ruik en ik zie en ik hoor je, maar je bent er niet, jij ruikt en ziet en hoort me, maar ik ben er niet, we zijn er niet, maar toch wel, ons lichaam verlaten, en onze geest vergaan.…

O -vervolg- O In duizelvaart wordt de afstand overbrugd naar een supermarkt in het plaatsje Koedood waar ze zich begeven naar het aanbod van meestal zo onherkenbaar mogelijke stukjes ex-dier Tot verbijstering van het winkelend publiek komt even later een scala van dieren te voorschijn uit koelvakken en schappen -Kijk mamma allemaal dieren…

Ik denk terug aan de tijd dat ik jou kon beschrijven dat is nu voorbij maar eens stond het hier op papier zo heel dichtbij zo vrij. Dat was een oud talent nu kan ik niet meer zeggen hoe mooi je werkelijk bent.…

De stenen muur houdt al mijn dromen tegen. De stenen muur zegt: nutteloos mijn leven. De stenen muur maakt mij bang en zenuwachtig. De stenen muur: ik klein en hij reusachtig. De stenen muur zegt: jij bent minderwaardig. De stenen muur, zo genadeloos onaardig. Ik zeg: Stenen muur, ik laat je wel verdwijnen. Stenen muur, ik ga gewoon verder…

bestegen door koraalridders verheffen zeepaarden zich uit het water en begeven zich schuimbekkend richting land walvissen zuigen tranend de branding naar eb en spuiten zich golfbrekend een weg naar volle zee oceaanstomers vliegen verschrikt op en verdwijnen in V-vorm aan den einder op m’ n roze strandslippers sta ik met grote ogen te…