Alle inzendingen over familie

De tussendoor 10.6.50 om 10over6 kwam ik in 7 min. op deze wereld en ik doe er al 65 jr. over om er vanaf te komen. Moeder werd niet moe mij te zeggen, dat zij na 10 min. in slaap viel, ik, 4e kind,was de tussendoor. Dat bleek later, toen bij 3plus en 3min, ik voor altijd de enige tussendoor was.…

het regent weer en ik vraag me af wanneer en op welk moment een paar woorden en zinnen poezie worden zo opeens een blik uit het raam er is niet eens veel te zien een paar moeders met wat kinderen die alleen maar voor die moeders bestaan, maar dan zie jij ze onder een donkere hemel en alle zorgen van de opa die weet wat er fout…

Ik ben mogelijk gemaakt door de liefde tussen pap en mam. Zij vreeën met elkaar en toen puntje bij paaltje kwam, kon ik dus heel hard zwemmen, veel harder dan de rest. Ik nestelde mij in moeders schoot waar ik begon als ei. Zonder veren kwam ik ter wereld, maakte vleugels en vloog vogelvrij.…

Met jou deel ik het kijken zien en innerlijk zien Beschouwen De hunkering naar schoonheid in woord en beeld ritme en ziel de empathie het scherpe snijden blijvend gevoelen Echter Terwijl ik in mijn bestaan probeer te vergeten doorloop jij je archieven van je geheugen Er is geen eenduidige weg Er is alleen maar kijken zien…

Ik heb vele relaties, de ene zegt alles, de andere niets Ik heb een warme relatie met mijn bed vandaar dat ik die dicht bij me heb gezet. Ik heb een prima relatie met mijn eega ruil hem voor niemand in, dus ga maar na. Ik heb een uitstekende relatie met mijn vrienden die me bij noodzaak, altijd weten te vinden maar dat is andersom ook zo.…

ze lag wat te spartelen als fulltime baby maar opeens kruipt ze naar alle stopcontacten dan naar stapels papier heeft ze haar mond vol van kijkt ze naar mij met haar mond vol papier en ze lacht en ik lach en haal alles uit haar mond mijn hart stond bijna stil…

Eindeloos stil dwarrelt sneeuw over het leven. Beelden uit het verleden drijven langs, de tijd gaat snel. Sta eens stil, kijk omhoog, geef liefde een stem. Luister wat het leven zeggen wil, want ook wij gaan voorbij. Oma echoot in de bergen "Ik gaf wat ik had, en deed wat ik kon." Eventjes voel ik haar heel dichtbij.…

Kleding, muziek, schoenen, boeken en dat soort spul, passend in moeders hand. Armen vol rotzooi achtergelaten, niet geruimd, in de achtertuin geland. Moeders tactiek op herhaaldelijk negeren van haar verzoeken onze teringzooi te bergen. Dus sprokkelden wij troep voor moeke.…

de letters zijn zo gerangschikt dat zich woorden vormen   zich zinnen aandienen op vellen flets papier   een handgeschreven groet, kruisende, gebogen lijnen   mild, zoekend, vragend, trillend, doorleefd, troostend   gevouwen tot verbloemde handen, een stem op afstand   met het vullen van herinnering als schuiflade van tijdloos verzet…

ik ben ooit verknipt geraakt steeds als ik dat probeer te lijmen zie ik de schaar verschijnen had toen al geen schone lei het tabula rasa was niet helemaal van toepassing op mij vreemde genen hoorde ik mompelen als de ouderen samen konkelden over kerk en maatschappij dat ging dan over mij dan knipte ik die info weer aan stukken…

mijn kleindochter heet Mia en als ze wat huilt roep ik 'Mia, schatje' als ze lacht roep ik ook 'Mia, schatje' als ze slaapt wil ik ook 'Mia, schatje' roepen maar wil haar toch niet wakker maken, gelukkig even rust.…

Die smachtende blik naar de houtkachel. Met elk uur zicht op oneindig brandend vuur. Dacht hij daarbij aan zijn huwbare dochters of ook af en toe liefdevol aan vruchtbaar vee ? Wij zullen dat nooit meer weten, maar zullen nooit vergeten dat Opa ook twee bloedhonden bezat.…

mijn kleindochtertje van vijf maanden wilde helemaal niet slapen mijn ogen vielen dicht zag ik door de kiertjes dat ook haar ogen dichtgingen ik keek nog een beetje en zij ook ik hield het langste vol, zag haar slapen eigenlijk was ik wakker sliep ik toch een hazenslaapje…

Een vaak gebruikt symbool, maar zeer zelden gezien. Wat men neemt als vanzelfsprekend, blijkt toch zo speciaal. Als een klavertje, dat zijn wij.…

Wij vlinderen vlinderen rond en om elkaar Wij worden maatjes,een paar, vrienden of vijand Wij verhuizen naar een andere straat,stad een ander land Wij vlinderen opnieuw rond en om elkaar Blijkbaar zit het ingebakken worden het vlinderen nimmer zat.…

Tijd geleden dat ik je zag waar blijft die tijd ik kijk er op terug met een traan en een lach Te lang geleden dat ik je vertelde hoe het met mij ging dat wij elkaar ontmoetten zo deed ieder zijn ding Familie zijn we vaak al tientallen jaren de één woont dichtbij voor naar de ander moet je om te gaan, sparen Het familiebloed stroomt…

Het kind gaat dood. We maken witte kisten met engelen die zwijgen. Ze happen lucht die grauwt : voor de toekomst kan dat tellen. Waarom huilt het in de druilavond, waarom op de keien ? De regen glanst. In scholen volgen we intens hoe het moet : luisteren, praten, vragen. We kruisen onze handen en volgen de stoet van goed fatsoen. Zwijgen…

we kneedden jou uit liefde, mengden zweet met huid en haar, onze tongen verstrengeld zogen je dit leven in. we willen je beloven: gedrie-en zijn wij 1 en samen zijn we god…

Ik ken een heel lief meisje Met vaders, ja eigenlijk twee Eentje woont heel ver van hier Zij kent hem ook niet echt Maar feit is wel, hij heeft een mooie dochter Ook al is hij ver van hier Híer heeft zij dus nog een vader Maar ook hij is nu ver weg Niet omdat hij ver weg wóónt Maar koos voor een ander leven hier Het meisje kan toch niet…

Honderdachtenzeventig straattegels zijn er tussen de voordeur en het kruispunt. Dicht opeen, met smalle voegen vol stof en verse onkruiden. Negenentachtig stappen zijn er om op terug te komen. Het rechterbeen voor het linker plaatsen. Een halve cirkel draaien op de bal van je voeten. De deur blijft op een kier. Dat het koud wordt, is…

Ik herinner mij de smaak van pannekoeken met Zeeuwse stroop, Kollumer kaas, appelplakjes, poedersuiker en ananasstukjes, want mijn vader was de beste pannekoekenbakker van de hele wereld, hij was gul met eieren, omdat hij tijdens de bevrijding van Bedum, wat op zijn verjaardag viel, van de overbuurvrouw één ei cadeau kreeg, en met Pasen…

Op de tafel ligt een brief met woorden in potlood, half opgegeten. Hij was bijna schoongemaakt : de laatste kruimels op een hoopje geveegd. In het watermerk het punt gegrift van grafiet en schilfers klei. Ze arceerden samen houtskooletsen, veegden met de bal van hun hand zachter vlekken. De lijnen in almaar dichter parallel nu bruusk…

jij was als een bloem die blijdschap kleurde liefde geurde uit haar hart tussen onkruid en stenen bracht jij bij slecht tij jouw vitale genen tot vrucht ook zij zijn opgeschoten in regen en wind uit een woelige lucht pas later hebben ze de koestering van zon genoten de kopjes bijeen gestoken door samen groeien hebben zij jou hun…

Wij, vaders, ballen onze vuisten in onze zakken en smoren daar woorden, onze zorg. We knellen onze vingers vast ineen om niet te helpen, om te lossen. Wij wachten.…

Ja wat zal ik er bij denken een dag blij om vader te zijn? zeker weten.. elke dag weer, wel deze dag is speciaal bedacht om daar eens bij stil te staan.. al blijft het vandaag misschien wel vier keer stil ik zal blijven gedenken mijn eigen vader hij is er al lang niet meer..…

Twee meiden Twee zussen Twee dochters Twee kleindochters Twee nichtjes Twee dezelfde dag jarig Twee karakters Twee eigen personages Twee sportfanaten Twee levensgenietsters Twee tomeloze energie Twee leergierig Twee pubers Twee behulpzame Twee mooie meiden Twee vriendinnen Twee zo verschillend Twee je hebt altijd elkaar Twee…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

Ik heb wat gestoeid met mezelf over m'n ontstaan over m'n gaan en komen over er steeds weer uitkomen Ik heb wat gestoeid met m'n naam na het uitbreken van de crisis een failliet voor de familienaam Krediet en dat Jan, dat werd altijd Jantje of Janneman Maar nu noemt iedereen me 'Jan Jacob' m'n gegeven geboorte en doopnamen en dat…

Op mijn aanrecht had ik een theelepeltje in mijn met water gevulde wijnglas gedaan en onmiddellijk moest ik aan mijn opa denken, die altijd een suikerklontje door zijn glaasje jenever roerde. Waarschijnlijk om het wrange vocht te zoeten. Daarna volgden andere herinneringen. In de grote zakken van zijn colbert rinkelde hij altijd met losse…

Ik bereid me nu voor op Artis die dierentuin met mijn kleindochter daar rondlopen klein als ze is lopen we tussen de vogels ze zal gaan meeschreeuwen zoals mijn dochter deed toen ze zo klein was als haar dochter die Mia heet in de roep van vogels verlies je je naam en ben je…