inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 56.307):

Engelenstoet.

Het kind gaat dood. We maken witte kisten
met engelen die zwijgen. Ze happen lucht
die grauwt : voor de toekomst kan dat tellen.

Waarom huilt het in de druilavond, waarom
op de keien ? De regen glanst. In scholen
volgen we intens hoe het moet : luisteren,

praten, vragen. We kruisen onze handen
en volgen de stoet van goed fatsoen. Zwijgen
en verwijten binnensmonds, dichtgeschroeid.

Schrijver: Kris De Lameillieure, 17 juli 2015


Geplaatst in de categorie: familie

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 353

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)