Alle inzendingen over afscheid

net thuis en al jouw spullen in de gang het doet me pijn verdriet en ik ben bang echt..een leven zonder jou is het laatste wat ik wou m'n hart huilt ..m'n hoofd is leeg ik ga je missen dat is wat ik weet hoe verder..ik weet het niet voel alleen nog maar verdriet wat was ik stom om niet te zien dat je te jong bent voor een man als ik ik…

Je lag daar in dat veel te grote bed Jouw handen waren daaraan vastgebonden Zo bang dat jij jezelf nog zou verwonden Maar al je kracht was toen al stilgezet. Jouw lege ogen waren al gebroken Ik keek naar je en zocht het beeld van toen Hoe graag zou ik het nog eens overdoen Maar het verleden had zich al gewroken. Ik streel je wang; het is…

Wanneer zij de trap opgaat vangt vroeg morgenlicht haar spaans rode haren voorzichtig maar verbeten neemt zij de laatste trede alsof de zolder gevuld met haar stralende lach alles kan wissen dozen, gestapeld met vergeten jaren verbergen niet maar weten muren verdwijnen uit het zicht alleen haar diploma hangt nog aan de muur…

Voor mijn lieve dochter Die als het elfje dat zij was, is heen gevlogen Naar een mooie wereld, vreedzaam en sprookjesachtig Omringd met alle liefde, die wij voor haar voelen Dag mijn kindje Dag mijn elfje Later zien wij elkaar weer terug mama…

Ik moest mij vernieuwen, hard worden volgens jou, m'n succesvolle vriend wilde ik een gezond bedrijf realiseren Je zag een 'kleinigheid' over het hoofd ik hoef op die manier geen succes en die nieuwe 'ik' mag ik al helemaal niet I did it my way en ging op m'n gezicht jij test een hangglider en verongelukt tabee vriend, excuus voor mijn geluk…

Ik heb gewacht tot het geluid jouw hartslag overtrof gekeken door de kruinen naar de wolken Ik vond het zachte van je boezem terug in de contouren van het mos waar ik je heb genomen in de horizont van het groen Minnen was de deugd die onze zielen deed spreken in de gang die deurloos leek te zijn maar die aan het eind de trede was…

ga maar fluistert mijn innerlijke stem had je niet meer moeten roepen je bent door de verstreken tijd gekropen aldoor een mengeling ademend van afstoten en hopen mijn handen raken nog even aan jouw huid de ziel ervaart met tegenzin een afwezig geluid ga maar zwijgen mijn lippen * ik heb niet geleerd een…

Altijd vertrouwd op een volledig herstel Een wonder was nodig Nooit enige twijfel Dat wonder krijg je nog wel Het lot had een ander idee Besloot dat voor jou Hier geen plaats meer was bij mij En nam je op zijn eeuwig lange reis mee Het besef, voor weken al in mijn hoofd Drong niet door tot in mijn ziel Ik kon niet, het niet geloven Dit…

koude handjes in de mijne knijpen harder bij elke stap dichter bij de rauwe waarheid op het betraande laatste pad verloren is het kleurenlicht uit zijn zachte kinderogen nu er alleen nog leegte wacht groter dan de hemelbomen…

Zo moeten gaan zonder dat je leven af lijkt, zonder dat alles is voltooid, maar met het besef dat hier het schip vertrekt en elders weer gaat aanmeren, dat hier de ogen moeten laten gaan om aan de overkant te ontwaken in licht en immense vreugde terwijl er hier getreurd wordt om wat niet af lijkt, niet voltooid.…

Het is die hardheid van de beelden die de tijd deed huiveren. die ogen vulden vol ontzetting maar waarvan geen prenten in de lege lijsten staan. Waarvan de stemmen schril weerklonken en de schreeuwen einderloos weergalmden waar ze de stenen van de straten met hun rode modder kleurden. maar werd doodgezwegen tot een niet bestaan.…

Met zekerheid geladen, dat ook de laatste trein is voortgegaan zonder een antwoord uit te laden heeft geen lantaarn meer blinde moed te schijnen hoe het verder moet en duistert verder morgen heen het huis blijft stil en koud alleen.…

Ik weet nog dat ik je voor het eerst zag je stond met je blonde haren in de wind je lieve stem vanaf het gras je huid door de zomer getint Nooit werd iemand zo door mij bemind Ik heb al pijn in mijn buik, weet al wat er komen gaat Ik vrees het moment dat ik jou gedag moet zeggen en alleen in mijn bed mijn tranen de vrije loop laat. Drie…

ach, ik weet het niet geplukte bloemen worden niet mooier maar sterven een trage dood sterren zijn verleden nog voor ze zichtbaar schijnen en mensen zo lief en goed geboren en zie hoe ze geworden zijn…

Eau la la-ogen! Mijn tranen vervangen jouw oneindige lach…

in het donkere huis leek niemand meer te wonen alsof hij voorgoed vertrokken was doch aan de wazige einder werd onverhoeds het licht ontstoken alsof hij was aangekomen daar waar zijn reis ooit begon (aan A)…

Dag Meer woorden weet ik niet.. Alleen dat jij niet meer komt is voor mij nu een zekerheid. Dag Mooier kan het niet, Weinig woorden zeggen veel, Geen mooier woord dan afscheid. Dag Voor de laatste keer, Tranen geven je alleen meer dorst, Ik heb mijn les geleerd…

Zo ook gaat de geliefde Mitri Karamasoff dood Ons op de schouders valt nu laat en schuin de schaduw des Iwan Om het lijden dankbaar worden en schijnbaar blijde het scherpe vechten van spin en bij verbeiden Soms reeds is schoon mijn hand gesloten alsof er geen verlangen over mijn…

Jij kleine, lieve meid, je bent zo ver van hier; gegaan tot waar geen wegen zijn, en enkel maar vermoeden. Je draagt een leven met je mee, een teer bemind-zijn dat niet wijken wil. Je neuriet van verlangen, van loslaten en van verder gaan, maar laat ons zo in raadsels achter dat we niet verder kunnen denken dan waar de morgen weer…

Misschien komen de tranen later als je in mijn dromen verschijnt mij weer laat stralen misschien is zo’n afscheid beter een levende herinnering die geluk laat herleven leven, leven, leven ik wens je in vrijheid en in vrede.…

Z'n leven pijnlijk blijft hij op 'n dag liggen haast bewegingloos; m'n zoon blijft hem aaien als de arts z'n leven beëindigd…

we verloren onze verwondering en onschuld Morpheus - ook hij - omarmt ons niet langer de poëzie in onze ogen verdween als een dief in de nacht gelaten staren we naar het lege huis een regen van as verandert ons in onherkenbare vreemden voor elkaar…

Als een druppeltje, Een druppeltje lichaamssap Dat parelt op een voorhoofd, Glinstert op een vale huid. Zomaar, een pareltje geboren. Dat glijdt over een wangetje Omlaag als op een glijbaan. Zomaar, een traantje gelaten. Dat sijpelt uit een mond, Lost op in een kussen. Zomaar, zonder het te weten. Zo, als een druppeltje, Een druppeltje…

Lees dit eens even door terwijl ik je ogen volg die langs de letters glijden en lezen van de spijt die beduiden dat mijn leven slechts voor jou is bestemd Ik kan de oerknal niet terughalen uit de jaren die zijn weggeleden zoals een droom die onwerkelijk leek te zijn om dán te worden beleefd terwijl jij de deuren sluit Het papier in je…

Een laatste blik op jouw gezicht, mijn ogen die jouw trekken scannen om ze te branden in mijn hoofd, een laatste streling op jouw zachte handen die mij koesterden wanneer het nodig was, een laatste blik, een laatste groet voordat de kist gesloten wordt. En met het sluiten van die kist wordt ook jouw leven afgesloten, een stukje tijd, een…

Waarom jij, pap, waarom nu al? Je was nog zo jong, nog zo geliefd Waarom ben jij uit mijn leven? Waarom duurde het samenzijn maar even en waarom ben je eigenlijk niet gebleven? Waarom ben je vertrokken zonder reden? Ik wil me je herinneren zoals je was Maar nu besef ik pas Wat ik je allemaal nog had willen vragen en zeggen We hadden…

alhoewel overkapt en gedragen door hemel en aarde en beschut door vier sierlijke pilaren is de loper des tijds, uiterlijk gehuld in het goud der armen, op een voor mij ongekende dag opgehouden de voortschrijdende minuten langzaam opbouwend te vergaren ik zie hem zielloos staan tussen verleden van allerlei aard onderwijl…

Waar zou ik zijn als ik mijn eigen weg zou nemen? dood of levend? alleen of met vrienden? nu ik jou zo zie lijden denk ik waarom? zelf wil ik niet meer doorgaan! de wereld gaat door, maar de rede om te leven is weggevlogen voor mij. ik zit thuis te denken. wat zou de minst pijnlijke manier zijn? wie zal me missen? wat zullen anderen…

Waar de wind streelt door mijn haren Waar de golven beuken op de rotsen Daar vind ik mijn rust Zie de meeuwen in hun vlucht Als witte geesten Die mij steels verleiden Langzaam verdwijn ik in De omringende mist Van vergetelheid Een laatste blik Op de wereld achter mij Vol verloren dromen Daar zie ik je, in een witte jurk gekleed…

Geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd daar staat hij dan met een rode en een witte roos in zijn handen want daar hield zij zo van geen bloemen wilde zij echt geen bloemen ja, dat had ze ooit gezegd wat nu, mompelt hij zacht voor zich uit tot de dood ons scheidt was toch ook niet de afspraak geen bloemen…