Alle inzendingen over overig

laat ons scheiden, liefst op de klippen lopen met handenvol tragiek omwille van het stof op de rituelen de onvolledigheid van het servies de sigarettenpeuken in de bloempot de vuile sokken onder het bed je weet wel, al die kleffe 'Flair'- problemen de ergernis die onder de deurmat ligt laat ons dus dit pact ontbinden voor de inkt is…

Een leven wat heb je nou aan een leven je gaat naar school je werkt gaat met pensioen en ten slotte ga je dood de vrienden die je had de helft is al dood en de rest zie je nauwelijks je denkt altijd maar aan vroeger toen alles zoveel beter was toen je nog een onbezorgde jeugd had in die tijd vond je het maar zwaar zo'n studenten leven…

N a uren te zitten zweten A chtte ik mij eindelijk in staat C ornflakes te eten H ad ik nu maar een kom van formaat T ot zover ben ik gekomen deze nacht…

Ik liep tegen mezelf op. Mezelf vroeg wat gaat er om in jou kop? Ik keek haar aan maar zei niets. Mezelf zei: hallo ik vroeg je iets? Ik liep door, wou haar niet kennen. Maar ze begon achter me aan te rennen. Mezelf haalde me in en zei: je kan niet meer weglopen. Wat deed ik? Bleef maar op een wonder hopen. Ik zei: ik ben er nog niet klaar…

De winterjasmijn bloeit onverdroten dit jaar als ging het om goud een merel te gauw een roodborstje dat fladdert en weer valt er sneeuw de postbode belt eigenlijk moet hij per fiets zijn brommer zijn lief…

Ik liep door de donkere straten, toen ik doorhad dat er iemand achter me liep. Ik had de voetstappen wel in de gaten, die subtiel dreunden,dof, maar diep. Het alleen zijn is niet meer, samen ben ik nu met die andere ziel. Wel erg eng is het deze keer, waarop ik me omdraai en kniel. Een schim komt uit het duister, een hand rust op mijn…

Gekraak in het dak sneeuw buitelt over het land geknars van banden er branden kaarsen de kortste dag komt er aan hij snuffelt de kou chaos rond Parijs er is geen ontkomen aan nooit gezien sprookje…

Je weet ik was er en straks zijn wij er niet meer koolzwart de merel nog hebben wij tijd vertellen wij het elkaar als sneeuw op daken buiten het gerucht de luiken stil gesloten de trap die knarste…

Hier binnen is de wereld tot stilstand gekomen hier binnen liggen de stervende dromen alles is bedorven zelfs de woorden zijn gestorven hier binnen staat alles stil niet omdat ik dat wil maar ik lig hier verlamd mijn woorden liggen verarmd daar buiten gaat alles snel daar buiten weten anderen het wel weten hoe te leven en hoe dit te omschrijven…

ik denk altijd en ik denk overal mijn hersens stoppen niet maar al dat denken geeft soms verdriet ik denk soms moeilijk en ik denk soms makkelijk want zonder denken zou ik er niet zijn maar al dat denken is niet altijd fijn ik denk soms leuk en ik denk soms stom dat kan ik niet bepalen maar al dat denken geeft soms kwalen ik wil soms…

ze wist precies wat ze moest doen wanneer en hoe maar toch vergat ze steeds weer waarom…

Een kijkoperatie, 'k vind dat een gek woord En hoop intens dat het niet teveel stoort. Revalideren en weer fatsoendelijk leren lopen Ach, dat komt wel goed, mag ik hopen! Terug volop fietsen in de prachtige natuur Drentelen als een paardje, echt wel puur! Meestal mag kijken, aankomen niet Deze chirurg is een uitzondering op de regel, niet…

De hond blaft in je oor, zo hartverscheurend hard niet te tillen, te torsen dit geluid, als een sirene in de nacht plotseling, of een donderslag opeens gaat het in je tekeer. En een fel blauw licht zwaait in je binnenste, waar je hart ooit moet hebben ge- zeten. En je ogen staan groot, vol schrik, en kijk- en in een rare wereld. De huizen…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen. De meester kwam een plaatje brengen, een aai over de bol, een vriendelijk woord, - ik had het al voorheen gehoord…

de zon en de maan kijken elkaar glimlachend aan stel je voor zegt de zon ik zou jou niet kennen hoe saai is dan mijn bestaan met jouw donker en mijn licht houden wij het leven mooi in evenwicht…

De winter komt nu snel mijn woorden bevriezen in mijn mond. Ik kan niets eens iets liefs uitspreken die woorden lijken voor de leken hiervoor in de plaats komt de kilte, de kou. wat over blijft is het winters zwijgen.…

Oude zwerver door het land der letteren hoor jij het vuur al knetteren waarin je spinsels hebt gegooid? Voel je je nu berooid of ben je blij? Alles op zij geschoven jouw letteren zijn nu voor de doven.…

Mijn dichtwerk verandert sterk lange zinnen waren nooit mijn merk maar ze zijn nu nog korter als een schip dat plots een bootje wordt als van haver tot gort, als de wens langer te leven is de wens nu een leven zo kort als een kind de wereld bekijken. Laat het lange leven maar aan de anderen die hun leven weten te verrijken, met woorden zo…

al vaker heb ik je zien staan een beetje in jezelf gekeerd maar altijd vrolijk, goed gestemd dat heb je van jezelf geleerd de mensen noemen je mongool ze kijken niet verder en toch als ze verder zouden kijken zagen ze een heel lief joch Het liefste wat je doet elke dag is zwaaien naar iedereen. Je zegt dan met een stoute kop HEE zeg,…

Het leven is ongezond je rookt adem op en krijgt elke dag een portie klappen van de tijd, die je niet merkt. Ja, op den duur, maar dan is het al laat al raak je er niet aan gewend. Aan het lijntje word je gehouden door je geest al meen je dat je totaal vrij bent. En je stokt in je goede bedoelingen omdat je je 'medemens' leert kennen.…

gevangen in het blauwe ijs het lichtblauwe ijs geen gletsjer die de stilte breken kan het smelt het druppelt maar het ijs breekt niet…

Vrede is piepklein en geniepig groter willen zijn verder passen dan je benen reiken doch nog even evenredig zijn.…

Wachtend tot de tijd stilstaat speelt noodlot met het toeval spant alle energie zich samen in een flitsende donderslag die de boom net voor je splijt Maar je tijd is nog niet gekomen of eigenlijk misschien juist wel als je door toeval ontsnapt aan het dodelijke noodlot krijgt je leven een nieuwe kans…

ik ben geliefd door deze en door gene maar die daarachter kunnen mijn bloed wel zuipen zo bied ik een ieder wat…

terwijl ik deze zin schrijf schrijft de zin in mij iedereen blij…

Bellend door de straat ging ik de eerste keer, nee, zo ging het niet, meer van: ik werd vast- gehouden door m'n vader en die duwde me vooruit, en toen hij het vertrouwde voorzich- tig een stukje en toen..los! Ik reed en ging als een speer en zelfs de bocht door was geen probleem, alleen, ik wist niet hoe ik moest remmen en botste hals over…

Elke ochtend vang ik het spel op van Uw blijde muziek van stilte. In de eenwording van onze liefde blijf ik kalm zitten totdat de wereld familie mij zoetjes roept en ik mijn onbekende avontuur voortzet.…

Ik ben op zoek naar het vertrouwen het geloof, dat je op iemand kunt bouwen de overtuiging hebben, steunen op betrouwbaarheid, hoop en rekenen op, zonder stop Hoe raak je dit kwijt en hoe vind je het weer terug het gaat allemaal heel stug zeker als je het niet verwacht wordt zoiets bij je gebracht Het kost veel verdriet als je zoekende bent…

School is saai Saai is school Vooral tijdens nederlands Die man lult teveel Over boeken duizend woorden Geen literatuur dat hem verveelt School is saai Saai is school Vooral bij nederlands Iedereen staart maar voor zich uit En die man ratelt maar door Nu moeten we aantekeningen maken School is saai Saai is school Vooral bij nederlands…

al laat hij nooit zijn scherpe tanden zien het wezen is geboren om te knagen die taak is door zijn schepper opgedragen er is een eeuwenoud en vast stramien hij wentelt zich in groeiend onbehagen de chaos is voor hem de haute cuisine hij vegeteert op vrees en bovendien zal wroeging nooit zijn zielenrust belagen bij zonlicht lijkt het beest…