Alle inzendingen over actualiteit

het eerste licht verpest door illegaal vuurwerk het zicht op een pril en stil begin van het nieuwe jaar die rust was even veelbelovend daarna schudde aarde als vanouds zijn grondvesten van beton en aangevreten hout beloften in de randstad zijn het topje van een ijsberg vol sterke verhalen waarbij ieder uit die deal vooral…

De ballen in de doos, de boom verbrand De kaarsjes uit, de glazen afgewassen Ik laat mij door het nieuwe jaar verrassen Al liggen er wel zaken voor de hand De woorden bij de koffieautomaat Verkiezingen en vaccinatiegraad…

Deze laatste dag van het jaar, zal de eerste worden en zijn, van Vandaag DE Dag. Een nieuw begin. Vandaag is nooit anders geweest, dan ook gisteren en morgen was. Oudjaarsdag en nieuwjaarsdag, ze zijn niet anders, dan vandaag. Pluk dan DEZE dag. Laat ons vieren. Elke dag.…

zij draalt op de hoek van de straat voordat zij rechtsaf en voorlopig uit zicht gaat een zwaaiende arm en een wuivende hand de haren een chaos nog net voor de spiegel tot orde gekamd een afscheid zoals van het oude jaar haar terugkomst vol blijdschap in een weer stralend nieuwjaar haar bagage is niet vergeten het was…

Een jaar van afscheid en van rouw Een jaar van hitte en van kou Van afstand en van eenzaamheid De mensen raakten zoveel kwijt Een baan, bedrijf of gezondheid Het virus kent geen barmhartigheid Te lang geen knuffels en geen zoen Een heel jaar lang, ‘t is niet te doen De intensive care ligt alweer vol Een zwart scenario protocol…

Je staat nog op mute, ik zie in beeld dat jij mij ziet. Die vele pixels die contact willen, ik zie de onzekerheid en verdriet. Maar ik kan niets voor je doen, je staat nog op mute.…

schaduw opent geen deuren als lichtval de toegang verblindt jij had dat als kind al want in een stralend arriveren schudde niemand eigen veren zij pikten allemaal hun graantje mee op het feest van gezien te worden op te vallen tussen alle toch had ook jij zo af en toe een dipje in het glanzend aureool als een valse toon…

Booischot 1969. Zon hangt in de haag, zijn spuug druipt en glinstert. Wit linnen kraakt strak rond de moederdraad. Het maakt het. Vóór de mensen was er blauw. Daarna het rood van de tong en meikevers. Het solfert zonder lucifer, de stank wordt essence van lucht en Union Match. Keverpootjes schieten telkens weer uit het doosje. Snel, doe het…

je smalle voeten veerden op het gras dat opkwam na het raken om zonder dauw jouw kunst in een lichtere variant groen na te laten jij schreef vrijheid in gebondenheid van het gazon wij lazen uit jouw prints hoe sierlijkheid zich met jouw motoriek op subtiele wijze verstond jij sloot af waar je begonnen bent met een heerlijke lach…

ik heb een nieuw fotoboek gepakt waarin ik jou op het gladde papier visualiseer in een paar spraakmakende scenes zoals de boom die jij vasthad aan de bast met die lange treurende takken en jij hoopvol kijkend naar het nest waar de kleinen wachtten het bankje dromend aan de vijverkant met waggelende eenden en voorbijgaande benen…

nog zijn we druk om het puin en maatschappelijk schuim van maanden weken en dagen te ruimen uit het afgelopen jaar waar chaos voor niet aflatend nieuws heeft gezorgd holde de menselijke meute kritiekloos agressief vol adrenaline achter hen aan door een snelle en gruwelijke manier van verslaggeven wist men zich verzekerd van…

Ik rol een nieuw jaar in, da’s waar, maar hoe kan ik 2020 echt afsluiten, want na dit volstrekt vreemde jaar mag ik nog steeds niet naar buiten. Een virus dat wereldwijd rondwaart en ons in eigen huis doet kluisteren, oud en nu ook jong, niemand spaart, we moeten naar de virologen luisteren. Dan zijn er nog de talloze specialisten, die…

Er ook aan de langste tunnel ooit een einde komt met licht dit de laatste dagen en de laatste uren zijn van een jaar dat voor het einde zwicht, er plots wat zon verschijnt op een winterse dag en de kou doormidden snijdt, dat er altijd iets overblijft van gisteren en van toen om te bewaren in een schrijn van herinnering wanneer we straks…

Ooit lang geleden liep ik vrij Toen kwam zij voorbij gestreden Als hartendief verschenen, Kandidaat waren velen Wachten deden wij een kans om haar te stelen Kwam zelden voorbij Plots was zij verdwenen, Een roos gekregen Niet van mij Ik blijf vrij Een ding vergeten Mijn hart gebeten vrijheid behouden Eenzaam gebleven…

Het is kerstfeest vandaag. De dagen worden langer. Kerken leger dan leeg. Overal is het stil. De vogels rondom onze tuin, worden nu niet overstemd. Ze fluiten, piepen en koeren. Ze voelen hier de lente al. Nooit is het rondom ons huis, zo prachtig mooi geweest. Ik geniet vandaag in onze tuin. Vogels beleven vogelkerst. De vrede is neergedaald…

kon ik je maar vangen mijn lieve droomprinses je immer rode wangen geen huis of thuisadres ik lig hier maar te draaien te woelen maar 'k wil slapen mijn geest blijft twijfel zaaien dus tel ik dan maar schapen de ochtend valt me zwaar en Jezus werd geboren geen feest tesaam dit jaar want 't leven werd bevroren!…

Ons kikkerlandje kent veel virologen Het lijkt wel op een virus onderhand Ze weten van de hoed en van de rand Hun oordeel is doordacht en overwogen Ze zijn hier nog beroemder dan de Paus En heten allemaal Ab Osterhaus…

Het licht dat binnenvalt door kieren die haast gedicht zijn door verdriet, het zal gaan groeien tot de ochtend en kleurt de lucht reeds rozerood. Een Kind kwam om ons leed te dragen al is het klein en weerloos nog, het doet een nieuwe toekomst dagen en doet ons zingen in de nacht. De herders kwamen naar de kribbe want zij hebben het lied…

Ik haat die zin. Het is een leugen met een strikje maar we horen hem graag, soms liever dan te moeten vaststellen dat het leven niet alles brengt wat werd gehoopt. Wat nochtans waardevolle verhalen zijn. Toppers die een steile klim hebben gemaakt, zijn inspirerend. Maar ook mannen en vrouwen die zijn moeten afdalen tot de bodem weten veel…

In het gareel met die kapjes In supermarkt, in trein Begon ons eerste toneel met 't bedekken van ons naakt lijf? in hoeveelste bedrijf? Nu moeten w' ons nog meer verstoppen Hoe dat te verkroppen is dit onz' eigen schuld zo omhuld te leven? Wie of wat maakt ons wakker? We zijn stakker, ons alsmaar strakker harnas dicht en verlangen naar…

langzaam rijst de kosmos op uit het oneindige universum kennen stelsels hun melkwegen lichten zonnen uit sterrennevels op in vele heelallen zij heeft zich gekleed met het gruis van de schepping als lichaamsdracht met tijdloze kracht de dood omgord als teken van persoonlijke vrijheid en intrinsieke macht in het tot leven relativeren…

Wat al lang niet meer opvalt is de somberheid en het doemdenken. Met korte zinnetjes die alle hoop wegnemen. De samenleving is mislukt. Jongeren zullen de gevolgen van de coronacrisis hun hele leven meedragen. De economie zal het nog lang heel moeilijk hebben. Ze gaan gepaard met sentimentele verhalen over pijn en verlies. We koesteren…

je hebt mij de beweeglijkheid van je lange slanke super artistieke vingers laten zien hoe zij in het doolhof van draden wit kant en vele klossen kunst produceren in een magisch bezig zijn waar coördineren basis is voor een foutloos samenspel lijkt hier chaos een eigen leven te leiden je lacht als jij mijn verbazing ziet over…

jij hebt mij gewekt zonder me wakker te maken ook ontwaken ging langs mij heen je hebt mij geraakt en ik ben met je mee gegaan in warme spirituele golven wij zijn uitgetreden konden in vrijheid alle dimensies kiezen die in heden voorhanden bleken samen hebben wij ons overgegeven aan de verleidelijke ultieme vrijheid van het…

je lachte zachte geluiden van lieve stemmen niet gestileerd in woorden en zinnen maar met een warm en liefdevol timbre van binnen pas later spraken je ogen met het licht van de zon waarbij vanzelfsprekend stralende liefde in alle kleuren schitterde en blonk het is geen show die jij in lichaamstaal laat zien juist in puur…

Ik liep verloren door de lege straten Wanhopig speurend naar gezelligheid Op zoek naar wat vertier in deze tijd Helaas, ik zag geen mens om mee te praten Zelfs hoeren zijn niet langer aan het werk Uit nood geboren dan maar naar de kerk…

Het is de schuld van iedereen die een terrasje deed. Het is de schuld van de jongeren die stiekem feestjes hielden. Het is de schuld van klanten die geen masker droegen in een winkel. Het is de schuld van het personeel in die winkel dat het masker onder de neus droegen. Het is de schuld van Nederlanders die in Knokke kwamen vieren. Het is…

zij wiegde warme lucht liet snelle moleculen tot het kookpunt komen in hun complexe dromen gaf voeding aan wat zij al zo lang ontbeerden in het leren van hun onverzadigbaar verterende geest ook zij was ooit hoog begaafd geweest in een wereld waar nooit een vraag op een gedegen niveau werd gesteld waar stilte eenzaamheid…

Ik heb een bank, een tafel en vier stoelen, Die zijn hier thuis behoorlijk functioneel. Een meubelzaak is niet-essentieel, Ik meen te weten dat ze die bedoelen. En daarom is mijn voorstel niet zo raar: Verbied voorgoed de meubelboulevard.…

overgrootvader 104 jaar tegen achterkleinkind: ‘wat is dat toch steeds op het journaal over jongeren met messen’ ‘ach opa de jeugd vecht tegenwoordig met messen en zo’ ‘O, zie je nou wel, ik heb het altijd gezegd het met mes en vork eten brengt je op slechte gedachten wij aten alles uit de knuist en aardappelen werden met de…