Alle inzendingen over afscheid

Eerbiedig doch stevig ligt mijn hand op het laatste restje leven * de lente met moed gepasseerd kwam de zomer attent met vroege warme dagen, de wolken droegen sluiers op het moment dat het zou gaan regenen, neen geen hemelwater uit den hoogte maar tranen van angst dus geen genezing waar jij op hoopte het gezicht met bril de ogen…

eens schreven we samen zee ik keek in je hand en glinsteringen van zomer vulden de lucht met blauw, bloesems bomen, beminnen vlinders aarzelden niet, ze waren gewoon onmeetbaar en wij zee daarna zei je woorden van wolken, meestal vogels in regen rotsen roest rozen verscheurd en het water werd donker, de poëzie haastig in…

Niet meer dan de helft kan ik jou geven het andere deel dat is mijn leven * nog schijnt het licht over je tranen op je dood gezicht, je rimpels verstijven en het wit begint maar ik weiger het laken over je hoofd te trekken, laat me nog een poosje bij je blijven neen zeg maar niets het is goed om deze stilte te laten spreken…

Mijn woorden en jouw ogen vinden elkaar niet in de echo van de tijd die alles kwetsbaar maakt wanneer ik jouw stem niet kan vinden. Je bent een droom die snijdt en scherven en naalden belooft als het vuur eerder dan de hoop uitdooft. Koud is je schaduw die ik weer zal vinden als ik je naam achterlaat en je metgezellen…

Aan het eind van ons bestaan maken we de overgang van het aardse naar het eeuwige en komen we in een niemandsland maar toch is er voor iedereen een stukje iemandsland…

Ik was ziek geworden van het spel om de liefde, maar nu mag ik opstaan uit mijn ziektebed. Ik doe een gouden kettting om mijn nek en een gouden armband om mijn pols en schud het stof van mij af. Het is tijd om op te staan en verder te gaan, tijd voor nieuwe dingen. Jij gaat weg, een nieuw leven, een nieuwe baan en ik verhuis naar een nieuw…

waar eens een arts slagen telde heeft een pols het hart verlaten afgesneden van de wereld, toch nog scherp van weten hier houdt het op het moet zo zijn…

ze raadt de dagen nog in vlagen ziet geen licht of donker meer levend heeft ze zich begraven en daar leg ik me bij neer heel lang heeft ze zich verzet ging niet voor, maar achteruit het te strak knellende korset werd steeds meer eigen huid nu haar ogen uitgekeken zijn kan ze het leven laten rusten vertrouwend op een duisternis die níet…

Nooit verwacht maar toch vaak gekregen Die klap in mijn gezicht Mijn leven door schaamte ingericht Je wereld wordt zo klein De klappen doen zo'n pijn Nooit verwacht maar nu toch eindelijk gezegd Ik ga nu echt, mijn lieve schat Mijn lichaam heeft genoeg gehad…

mama, ik mis je, elke dag ga je verder van mij af. mama ik mis je, ga nu asljeblieft niet dood! mama ik mis je, als ik je zie denk ik waarom? waarom jij en niet ik? mama ik mis je, je leeft nog maar voor hoelang? mama ik mis, mama ik hou van je! mama ik mis je, wil je me never nooit verlaten!!!…

ik ving jouw kushand met mijn ogen en beantwoordde jouw zwaaien met een zonnige lach maar in mijn blik leefde reeds de stilte in de schaduw van de dood toen verlangen stierf in 't weten mijn hand had voor het laatst jouw lieve lach gespiegeld in het kijken van mijn ziel…

Veel te vroeg voor afscheid aan de deur van jou de tijd je geur Toe, blijf nog even maar de deur valt dicht met een glimlach en tranen op mijn gezicht…

ik heb de beslissing genomen hij zat al in mijn hart ik kies voor mezelf en maak een nieuwe start ik luister niet meer naar je smoesjes en je leugens je gemaakte maniertjes en je bedriegerij je agressie en het schreeuwen ik kan dit niet meer pikken wat mij betreft is het voorbij wat zal je me gaan missen ontdek je hoeveel je eigenlijk…

De rimpels in het water Zijn de scheuren in mijn hart En in plaats van ze te lijmen Wil ik een nieuwe start. Je gezicht in duizend stukjes En toch wil ik ze zien Weg moeten ze, en jij ook Zodat dit over gaat, ooit, heel misschien. En de tranen die vallen Zijn als het meer dat voor me ligt Met die kleine puzzelstukjes, Weggedreven en…

Soms bekijk ik nog haar foto Dan kijkt ze terug Zoals een mentor z’n leerling een moeder haar zoon een martelares haar goede zaak een kenner z’n materie een kind z’n speelkameraad, dan knipoogt ze een dartel katje van 90 jaar Dan kijk ik weg en zeg tegen mezelf "Het was eigenlijk gewoon maar m’ n grootmoeder" Een leugentje om bestwil…

Haar vleugel gescheurd Door etterende wonden Die van binnenuit Hun weg naar haar fysiek toe vonden Oneindige duikeling Van utopie naar een hol leven Ze koos voor haar hart Waardoor ze uit de hemel werd verdreven De moeilijkste weg Naar het grootste geluk De kans veel groter Dat alles mislukt Vertrouwend op het lot En een toekomst…

Ik luister naar de vloer De vloer die vroeger zo kraakte, als jij zachtjes naar mijn bed liep, om te kijken of ik sliep. Terwijl ik stiekem naar je keek. Het raam met in de verte de toren met de klok die ik vanuit mijn bed kon zien. Beneden hoorde ik de zware stem van vader en af en toe hoestte hij. In de verte een brommer of een auto…

van wieg tot graf sloeg hij van zich af het laatste punt bleek hem niet vergund een netbal helaas werd hem de baas val dood steek de moord zijn slotakkoord…

ik dacht u gaat naar huis maar u gaat niet naar het huis dat ik dacht u vecht u vocht om er te komen kwam er maar het is over dat gevecht die laatste stap u gaat naar huis weg van dit leven loslaten uw kinderen uw familie de mensen om u heen onverwachts voor velen verdriet om u heen `t was u zo gegund…

*** *** *** *** *** *** *** ik zie jouw blauwe ogen graag kijk naar een lachend gezicht strijk soms vaag in gedachten het lichtkrullend grijze haar nauwelijks raak ik je nog aan zacht vallen mijn ogen dicht *** *** *** *** *** *** ***…

als ik verder moet laat me gaan het mag geen scheiding heten geen treurnis eromheen voor mij geen traan een lach is goed graag neem ik mee de blije groet die ik op weg mag ontmoeten ergens ooit geweten zal ik in niets nergens nooit verdwenen zijn diep vanbinnen verblijf ik voor wie werkelijk zoekt…

ik zit en doe mijn ogen dicht, wat zal de toekomst geven, ik denk aan de lijnen op jouw gezicht, die lijnen vertellen veel over jouw leven. mijn gevoel laat ik gaan, ieder heeft zijn eigen verleden, maar wat ons ook is aangedaan, samen moeten wij op weg naar het heden. teveel tijd is er al verloren, misschien heeft het zo moeten zijn,…

Mijn verlangen, mijn geluk, mijn wensen Het vaarwel van dit bestaan Mijn afscheid, adieu mijn mensen Ik moet een stukje van mij laten gaan. Het wordt nu stil om me heen Alles beweegt ondanks het stilstaan van mijn tijd Met mijzelf eindelijk alleen Ik en mijn eigen eeuwigheid.…

Ik ruik nog de muffe rotlucht van een winter seizoen leegstand de vochtigheid die alles aanvrat het jonge groen amper ontsproten modderige kanten uitgebaggerde sloten Maar het had iets van belofte een zomerlang tussen de bomen vlinders gingen van bloem tot bloem weg van harde stadsgeluiden luisteren naar hun gezoem Planten zaaien…

Men zegt: wachten duurt lang Maar het had nog wel langer gemogen Nooit wil ik het naderend afscheid We zijn allen door eeuwigheid bedrogen Ik weet: we moeten verder de weg gaan die voor ons is gelegd Waarom lijkt de mijne zo eenzaam Sta ik alleen voor dit gevecht We zeggen: nooit zullen we vergeten maar de waarheid komt met de tijd we…

op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik stilaan wazig de schepen gaan ze verdwijnen achter een verre horizon op het uiterste puntje van het paalhoofd langzaam maar zeker varen ze uit het zicht evenals hun golfslag niet voorgoed verdwenen alleen voor achterblijvers buiten het bereik op het uiterste puntje van het paalhoofd zie ik…

Ja, mompelt zij wanneer haar huid geen levensrimpels meer gladstrijkt ja, mompelt zij wanneer beide voeten haar eigen wil alweer laten staan de wanhoop in haar ogen wanneer vier wielen haar benen moeten laten aarden schreeuwt om taal ja, mompelt zij het is mijn tijd ik moet gaan zit mijn sjaal goed ?…

"Sta op", zei je en ik stond op. "Ga heen en verdrink je". Ik ging heen en verdronk mezelf in bloed, vergoten door jou en mij.…

die dag vertrok ik met de wind in mijn rug ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee mama zei, jongen neem een boterham mee als het zover is dan moet een man gaan niet twijfelen en naast de kachel blijven staan maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek dan het pad oplopen met…

Omdat ik niet wil dat je me verlaat, Omdat ik niet wil dat je niet bij me bent, Omdat ik niet wil dat je weggaat, Omdat ik niet lannger wil lijden onder jouw pijn, Omdat ik niet langer alleen maar wil denken aan jou, Omdat ik niet langer je lieve blik in m'n gedachten wil zien, Omdat ik niet wil dat je koude hand straks uit de mijne glijdt,…