Alle inzendingen over overig

Vrede is piepklein en geniepig groter willen zijn verder passen dan je benen reiken doch nog even evenredig zijn.…

Wachtend tot de tijd stilstaat speelt noodlot met het toeval spant alle energie zich samen in een flitsende donderslag die de boom net voor je splijt Maar je tijd is nog niet gekomen of eigenlijk misschien juist wel als je door toeval ontsnapt aan het dodelijke noodlot krijgt je leven een nieuwe kans…

ik ben geliefd door deze en door gene maar die daarachter kunnen mijn bloed wel zuipen zo bied ik een ieder wat…

terwijl ik deze zin schrijf schrijft de zin in mij iedereen blij…

Bellend door de straat ging ik de eerste keer, nee, zo ging het niet, meer van: ik werd vast- gehouden door m'n vader en die duwde me vooruit, en toen hij het vertrouwde voorzich- tig een stukje en toen..los! Ik reed en ging als een speer en zelfs de bocht door was geen probleem, alleen, ik wist niet hoe ik moest remmen en botste hals over…

Elke ochtend vang ik het spel op van Uw blijde muziek van stilte. In de eenwording van onze liefde blijf ik kalm zitten totdat de wereld familie mij zoetjes roept en ik mijn onbekende avontuur voortzet.…

Ik ben op zoek naar het vertrouwen het geloof, dat je op iemand kunt bouwen de overtuiging hebben, steunen op betrouwbaarheid, hoop en rekenen op, zonder stop Hoe raak je dit kwijt en hoe vind je het weer terug het gaat allemaal heel stug zeker als je het niet verwacht wordt zoiets bij je gebracht Het kost veel verdriet als je zoekende bent…

School is saai Saai is school Vooral tijdens nederlands Die man lult teveel Over boeken duizend woorden Geen literatuur dat hem verveelt School is saai Saai is school Vooral bij nederlands Iedereen staart maar voor zich uit En die man ratelt maar door Nu moeten we aantekeningen maken School is saai Saai is school Vooral bij nederlands…

al laat hij nooit zijn scherpe tanden zien het wezen is geboren om te knagen die taak is door zijn schepper opgedragen er is een eeuwenoud en vast stramien hij wentelt zich in groeiend onbehagen de chaos is voor hem de haute cuisine hij vegeteert op vrees en bovendien zal wroeging nooit zijn zielenrust belagen bij zonlicht lijkt het beest…

Bij Oud en Nieuw overrollen de oliebollen en overlappen de appelflappen de Uren, Dagen, Maanden, Jaren!!…

Ik denk dat ik geen antwoorden meer heb op al die vragen, die anderen steeds maar weer verwoorden. "Gaat het goed?", "voel je je wel oke?" Teveel neem ik in mijn hoofd steeds mee. Daarom zwijg ik en klinkt er alleen een holle stilte. Er gaat een rilling over mijn lijf in mijn hart voel ik als antwoord slechts de kilte.…

Luister mallerd een redevoering heeft niets te maken met de binnenkant van je jas een redevoering is een vuist maken naar de hemel schijten op de hoofden van je gehoor doe je jas maar dicht voor je kou vat en redevoer niet zoveel.…

Probeer gelukkig te zijn Probeer te genieten Van alles, ook al is het nog zo klein Laat geen dag schieten Dit mooie leven, Je leeft het maar één keer Probeer te nemen en te geven Vallen en opstaan, probeer en leer te genieten van dit mooie leven…

Een verleidelijke zon, pikt nog even wat dagen van de herfst, voordat onredelijke regen de stad zal overweldigen, met vormelijke vragen en diepe gedachten tot in ’t duister van de nachten zullen zich mengen met bijzondere dromen om in het leven verder te komen, doet de mens soms iets geks, voor de ander misschien vreemd maar door gedrevenheid…

Wat een geluk om aan dit leven te mogen deelnemen Het zou een groot gemis zijn om op te groeien zonder ouders Geen broer of zusje om mijn leven mee te delen Er zijn zo veel dingen in het leven die me gelukkig hebben gemaakt Ik leef in goede gezondheid Heb drie kinderen waar ik trots op ben Een huis, eten en dat alles meer Voor dit alles…

Oud leer, de geur van was massief en zwaar eiken met ebben ingelegd verduisterende, damasten gordijnen Victoriaanse boekenkast spiegel met facetglas, gouden lijst zweem van rook een stenen pijp een koperen gegraveerde snuifdoos oude inkt, een zilver hartje als boekenlegger koperen bureaulamp op zware voet…

Het leven is meer waard dan je denkt Vaak moet men eerst voelen om dat te begrijpen en voelen is verdriet Maar opeens geniet je van alle kleine dingen ben je dankbaar voor wat de wereld je heeft gegeven leef je niet voor morgen maar voor vandaag Het leven is een bijzonder geschenk voor de één lang en gelukkig voor de ander is er helaas…

vliegt weg bij het minste zuchtje wind begraaft zich diep onder het zand laat ik het er maar liggen omdat ik mijn handen niet vies wil maken er dwaalt een verloren wereld afgezonderd van wat niet zou moeten zondigen probeer ik het vast te houden ik zal er verder mee moeten komen focus mijn ogen op aanwezigheid dwing mijn verstand erbij…

Ik zit weer eens voor mij uit te staren de bladeren zijn verkleurd en wachten weer op de opknapbeurt van de opeenvolgende jaren. Zo verging het ook de bloemen, geen bij meer die om hen heen wil zoemen. Maar volgende jaren zal het hen beter vergaan dan zullen ze allemaal in de zomer in volle glorie in het zonlicht staan en zullen alle bijen…

men had hem gezegd dat hij veel zou gaan vergeten. dat klopte redelijk maar zijn fouten kwamen uitvergroot bij hem terug…

ik zie je, schielijk weggeschoven door de wind je schijnt met een lichtgeraakte rand heel even ben je helder zie ik in het donker jouw licht en dan verlaat je de aarde door de wolken gedicht…

De altijd enge gast bracht zich er altijd toe anderen schrik aan te jagen vooral in de lente wanneer de mensen zich schik inprentten en ze toeleefden naar de zomers toe. Hij ging met een winterbijl op ze af en sloeg de leuke voornemens bij ze weg met wortel en al, ze bleven verwilderd staan stonden verstijfd toe te kijken, stonden paf…

De kan leeggedronken tot en met, met een dikke buik onderuit gezakt gaan liggen op bed, ik trok het niet meer, en maar draaien en draaien en ik zag hoe er aan me getrokken werd in een kolkende draai en toen in het afvoerputje. Uitgekleed uitgeput afgemat lag ik in de kreukels en wist niet meer waar ik was, ergens bij iemand thuis, dat…

Stel je nou eens voor, dat de zon niet meer opkomt, stel je nou eens voor dat de sterren naar beneden vallen, stel je nou eens voor dat de hond in een poes verandert, stel je nou eens voor, dat ie ineens aan het mauwen slaat… stel je nou eens voor dat het gras rood was, stel je nou eens voor dat de aarde wit was, stel je nou eens…

De magie van z'n handen gecombineerd met hoogwaardige techniek, hij tilt het doek op en er verschijnt...niks! Zojuist stond er nog een leeuw, nu vreest het publiek dat hij ergens vrij rondloopt. -draaiend, dreigend ergens in de zaal- Het geluid uit speakers, de spanning neemt toe, vol verbazing, hoe gaat dit aflopen. Nog een paar danspasjes…

Als in duistere winternachten padden zich verschuilen en honden angstig huilen, als damp opstijgt uit diepe grachten, hoed u dan als takken kraken en schimmen glijden over daken, denk niet, ach 't is maar een kraai want terwijl je staat te wachten sluipen ze met vereende krachten in je gemoed en je gedachten, de ghostriders in the sky.…

en dan zingt mijn kind van het opstaan van de zon de wereld die wakker wordt van kabouters en nymfen die dansen in een sprookjesboek want alles is goed alles is Sinterklaas mijn kind heeft een lampje dat zachtjes gloeit in de nacht mijn kind is niet bang voor de dag…

het regent in het Vondelpark letters vallen met bakken uit de hemel zou hij, de dode dichter alsnog zijn oude schrift over mij uitstrooien en strofen weer doen zijn als de aarde is stof en nu even verwaterd plassen vangen zwaardere woorden op het helpt zijn taal te verdunnen naar hedendaagse herkenning vlak, dun, licht of schreeuwerig…

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

Heel lang was ik op zoek zonder enig besef waar naar handleiding had ik niet reispapieren waren niet verstrekt mijn doel zag ik niet voor ogen de wegen waren ongebaand mijn zoektocht ging voort ingevingen bleven uit in het duister zocht ik houvast aan alles in mijn omgeving waren het de mensen om mij heen zocht ik troost bij mijn hond…