Alle inzendingen over verdriet

Nog altijd droom ik, droom ik stil van jou met die droevige blik Kom terug. Toe nou Nog altijd droom ik, droom ik nu van ons met zo’n droeve snik Ja je gaf mij de bons Nog altijd droom ik, droom ik van ons bei met die tranende blik omdat ik uren schrei Nog altijd droom ik, droom ik stil van jou met zo’n zachte snik Lieveling...Kom…

De kleur van m'n leven vergrijsd tot zwart en wit, grijstinten overheersen, het rood verloor zijn pit. Droeve dagen volgen op veel te lange nachten, mijn ogen verlangen terug, naar hoe ze vroeger lachten. Mijn arm heeft zich erbij neergelegd - hij zal nooit meer heel zijn - van binnen heerst het zwart, en overheerst de pijn. De donkerte…

Gedachtes spelen door mijn hoofd Over hoe het had moeten zijn Pijn nestelt zich in mijn lijf Het vecht om een weg uit Het glas wordt steeds leger licht speelt met de kleur troost komt er niet vandaan confrontatie met wat niet meer is alleen zwoeg ik de avond door morgen weer een dag het koord is doorgesneden maar rafels schuren langs…

Moeder en dochter eenzaam en verlaten door man en vader vermist…

Als ik me opsluit in mezelf diep in mijn verstand en mijn gevoel hoor ik gegil gekrijs zo hulpeloos stemmen die er uit willen zich willen uiten zodat ze kunnen overgaan in vaag geroezemoes van tevredenheid en vriendschap…

tranen staan te wachten ritsen harten in een lijf het komen sterft een stille pijn een paraplu drupt liefde het hoofd dat het recht heeft gemist breekt in het kind het laatste is het sterkste blad voor altijd eenzaam in de mast een tijger vijlt zijn nagels wakker de woudreus weet de weg een zee ligt aan de overkant de oostkust buiten…

Ik lees je gedachten, ik zie je gezicht, je mond soms open, weer dicht, spreekt. En ik hoor wel, maar luister niet, want je gezicht zegt genoeg... Verdriet.…

Er ging iets moois voorbij, Zo aan mijn hoofd voorbij, Vlak langs mijn hart voorbij - Ik wist niet wat. Ik deed mijn venster dicht, En beî mijn ogen dicht, En al mijn vingers dicht - Of ik het had. Ik keek mijn venster uit, Zag naar de verte uit, Hoog naar de hemel uit - Of het daar stond. Ik liep naar buiten toe, Heel naar…

Onrust Een scherpe blik, een grijns Een omarming, een kus Mijn vlees, mijn bloed Mijn onmacht Mijn zoektocht Oneindig groot en zonder grenzen Een zoektocht naar mijzelf Een weg, een pad, een struikelpunt. Een hindernis, te groot, te breed Rijkend en happend naar lucht Verdriet, met tranen gevulde ogen Een wegkijkende blik Schaamte…

Durf me aan te kijken en zeg dat je hebt gelogen! Je vond haar wel leuk en hebt me gruwelijk bedrogen. Er was niks aan de hand volgens jou Waarom doe je dit? Je weet hoeveel ik van je hou! Ik wil niet horen dat het je spijt. Ik ben je leugens zat dit is ons afscheid. Je hebt me zo enorm gekwetst, ik zou haar willen haten. Maar ze…

Waarom ik… Het gevoel doet zoveel pijn… Ik doe alles fout Niemand die mij begrijpt… Waarom nou ik? Ik voel me zo onzeker… Waarom kan je mij niet helpen Voel jij mijn pijn niet… Waarom nou ik? Altijd weer… Het gebeurt altijd mij Waarom ben ik niet zoals jou… Waarom nou ik? Ik ben bang… Bang om alles te verliezen Niemand wil me…

Haar hoofd is een web vol gedachten In haar ogen Die altijd lachten Zweeft wijsheid Maar danst verwarring Haar eigen dromensprong Naar een ver verleden Dan fluistert ze Een wazig wolkje warmte Opa’s naam Ze kijkt me verbaasd aan In de hoek van haar oog een traan Ik ken haar gedachten niet Maar ik weet dat het enkel mij…

Ik zit op het strand. Ik zie de zon wegzakken in de zee. En ik moet denken, denken aan jou. Want je kon niet met me mee. Het gaat niet helemaal goed met je. En dat doet me erg veel pijn. Het gaat thuis niet helemaal goed. En dat is voor jullie allemaal niet fijn. Je bent ook vaak verdrietig. En in jezelf ben je boos. Ik kan je alleen maar…

Ik lig naast je op bed. Je wilt niet slapen. Ik wrijf over je wangen. Je zit al te gapen. Zachtjes praat ik tegen je. Dat ik je mis en van je hou. Je moeder heeft me verlaten. Me laten staan in de kou. De tranen rollen over me wangen. Ik wilde er altijd voor je zijn. Ik heb alles voor je over. Jou moeten missen doet me zoveel pijn.…

je bent indrukwekkend bezig met later maar je ogen drijven voort op eigen zilt water ieder woord volkomen in de hand overweldigend aanwezig maar onbemand het opgeschort verdriet later stroomt het terug uit de verkrampte hand op je rug nu wekt het die indruk niet…

De herfststorm blaast de bladeren van de bomen De takken buigen kreunend door Alles wordt omver geblazen Net zoals in mijn hoofd Daar blaast een wind mijn mijmeringen Langzaam uit m`n herinneringen Mijn hart huilt van verdriet Zoals de regen neer valt op de straat Het vormt plassen in mijn ziel Het verlaten gevoel Het opgesloten…

donkere wolken, gaan ze voorbij of komen ze terug stemmingen gaan vlug maar niet voor mij die wolken, ze zijn er... wit of zwart met niets daar tussen in gaan weer voorbij, wat is de zin ze raken niet mijn hart mijn hart is zwart, het wit is met jou weggegleden hoe moet dit verder gaan wat kan een mens nog aan wanneer is er genoeg geleden…

een vuil gezicht besmeurd met bloed geen enkel iets dat nog fascineert de tranen schonen delen van je wang maar het maakt niet uit je blijft toch wel bang het zwart kleurt je ogen weg is elk beeld de realiteit vergaat waar haat ontstaat pijnlijk scheurt je hart waar rood druppelt je huid droog, plakt en de pijn verdubbelt…

terug van de therapeut stap ik in mijn auto aan de overkant van het water het smalle gazon naast de muur van de torenhoge flat daar zie ik je lachend wat drentelen wachtend op mij terwijl je speelt met je kleine hond die zo op mij is gesteld... even steek ik achteruit rijd dan weg en kijk in de spiegel het lege gazon wordt langzaam…

Je staart me in de ogen, ik zie de tranen op je gezicht, die daar glinsterend vallen in het felle ochtendlicht. Je gebroken blik, eenzaam en alleen, even zou ik willen vragen, gaan we samen heen? Maar je draait je om, ik laat de spiegel staan, ik zal weer met dat meisje, mijn weg op moeten gaan...…

zonder dat ik het wil horen luister ik naar wat je zegt doch de pijn kan ik wel voelen daar waar jij je vinger legt zonder dat ik iets wil zeggen praat ik door je woorden heen diep gekwetst zoeken jouw ogen of ik wel mijn woorden meen en je warmt je koude handen tevergeefs aan wat er was waar eens de liefde brandde rest alleen nog smeulend…

In 't donker van de nacht terwijl mijn lichaam slaapt vloeien de tranen van mijn hart om de wond die daar nog gaapt Als ik 's morgens dan ontwaak en kijk naar mijn gezicht neem ik een lange douche en plak de wond weer dicht.…

Mijn moeder zei op een keer Ik wil niet oud worden Ik wil niet meer Ik ga nog liever dood Al die rimpels Zò veel en zò groot Haren verven voor een grijze pluk Ik ben aan 't bederven Is dit nou geluk? Maar het leven Komt zoals het komt Het is nog maar voor even Zie je verdriet Kijk naar binnen Je innerlijk verandert niet Dus…

waar pijn overheerst vloeien tranen angstige ogen sluiten zich zacht in die rust van dromen waar sluiers breken hoorbaar verdriet een lach aanvaardt zal jouw kracht in het flirten met de dood dit leven omhelzen als enige hoop…

Een zwoele avondschemering geurend als gewassen kersen verkwikkend als een bad De rust van de avondschemering tranen lopen over mijn lippen als ik denk aan mijn dromen Eenzaam in de avondschemering rustend op de bank vissen die in de vijver zwemmen Leven in de avondschemering stemmen komen me tegemoet een kind roepend om zijn moeder…

Ik draai de ring rond mijn vinger vlecht de tranen met het goud ik sie raad ooit gegeven in de cirkel waar begin noch einde elkaar raken toekomst was nog toekomst ik voel de mouwen van de jaren ik haal ze uit steek voor steek rol de wol op en brei een nieuwe trui minstens zo warm, geschikt voor elk seizoen, maar ditmaal…

Ik wentelwiek gedachten omhoog in een gat van waken, slapen en weer waken Snelheid is van belang in woord en gebed stil schroef ik zinnen vast in hoop ik wil niet los komen van de grond die ooit zo vast stond in geloof en vertrouw op het goede droom dag terwijl dat ene kleine lichtje het lampje liefde laat schijnen rotsvast .…

de eerste burger deelt goedgemutst pluimen uit aan brandweerlieden speldt medailles op spreekt woorden van lof gaat cadeaus aanbieden de eerste burger de eerste de beste laakt de chaotische toestanden rond de hulpverlening in Beslan: huilende mensen verwrongen handen de eerste burger keek naar het journaal zag dat het niet goed was wij…

een andere tijd breekt aan waarin zal blijven wat waardig is in gevoelens tussen ons gebleven waarin ik altijd zal praten over jouw afwezigheid als zou je net in aantocht zijn een andere tijd breekt aan waarin ik zal lijden gaande langs dierbare nu ook trieste plekken waarin onze muziek zal zijn verstomd mijn stem zo stil zal blijven…

Misschien verloren voor de toekomst vergeet ik het geleefde verleden en zoek mijn weg naar de overkant daar waar het licht op mij wacht en mij zal begeleiden naar mijn eeuwig zijn, vrij van gedachten over liefde en haat, zonder pijn en verdriet, begeleid geven maar ook ontvangen mijn eerste stap naar vrijheid…