Koud, zo koud .....
Ik strijk de kwast
langs jaren vang
gehuilde tranen op
slik verdriet vooruit
naar morgen
verscheurd door
gedachten breekt
mijn lach de
kalender door de
laatste weken
ik tel stil op
mijn vingers
de laatste dagen,
een witte cirkel
om mijn ringvinger
tekent de tijd,
aan de linkerkant
waar het hart hoort
te zitten, is het stil
en koud, zo koud ....
Geplaatst in de categorie: verdriet