Alle inzendingen over actualiteit

Bij een partijtje voetbal in Almere Ging Robben na een half uur naar de kant. Er was vast wat bijzonders aan de hand, Hij zou zich weer eens heel apart blesseren. De tekst en uitleg die hij daarna gaf: “Ik kap ermee, de kop is er nu af.”…

somber lekken grauwe trekken eindeloos hun koude sporen in miezerig venijn ogen door de kou maar half geloken willen er nu even niet zijn toch lachen de plassen spetteren dikke druppels uit de plenzende bui halfzolen zomerschoenen aan einde van seizoen soppen smerig straatvuil binnen zelfs de paraplu met tig geknakte…

ik zag dat jij de schaduwen liet gaan de winden achterna die wolken verder dreven de donkere vlekken op het land in jachtig bewegen zelfs op je hand was het een duidelijk zichtbaar contrast een warme vlucht die ijlde door de zomerse lucht de zonnekus voor een intiem moment dat je even samen bent…

zag het zonlicht valer worden wind schraalde in een al veel te droog seizoen aarde verloor haar bloeiend groen kleuren verdoften hun glans in een tekort aan pigmenten zelfs ziel kreeg geen kans om even te gloeien de smidse van schepping loeide niet vlamde amper in zuurstoftekort voor het blauwe segment dat echte hitte…

Geschiedenis van morgen, die we vandaag al beleven. Is de les van eergisteren, die nooit werd geleerd. Vandaag ga ik fouten maken. Dat zegt geen zinnig mens. Fouten blijken morgen al, gisteren te zijn bedacht. Grote fouten worden pas beseft, wanneer historici ze beschrijven. Kleine fouten worden al erkend, nadat alledaags gewone mensen…

in Sellingerbeetse omhoog met een rotvaart onbewust gleed je snel als een stokstaart hemelwaarts op de gevel staat Opwaarts het gebouw een andere loop er dreigde sloop kerkje in de bouwstijl Amsterdamse school bleef bestaan een stichting pakt er dorpsactiviteit aan kunstenaars gaan in het kerkje exposeren iedereen blij dat het kerkje…

ik heb lange takken gepakt om de mooiste vruchten uit de boom te slaan natuurlijk heel voorzichtig aan de onderste vijgen waren zelfs als onrijp snel verdwenen maar in het topje van de boom groeiden dichtbij hemel en zon de mooiste hun droom zelfs met takken kon ik ze niet pakken moest klimmen en in een wankel evenwicht viel…

je leunde op de stok voeten in de klei keek blij met overwinnaarsblik en lachte de horizon dichtbij de grootste hobbels zijn genomen na een lock down die erger was en langer duurde dan in de dromen van je levendige geest het is je gelukt dat wat zo voor de hand leek te liggen ook binnen ambtelijke kaders vast te prikken in vrijheid…

Multiversa, waarover dichters dichten, zijn voorstelbaar. Een diversum is bipolair. Veel te tegenstrijdig, Zonder zin. Ons universum is éénduidig. Theorie van astronomen. Ontstond uit knal. Onze aarde draait nu rond Trump. Donald is een groot narcist. Hij is nu onze zonnekoning. Hij weet alles zeker. Hij bestaat. Dichters dichten…

perspectiefjes in duizenden stukjes karton vorm en kleur die de plaats gaan bepalen ooit zullen plezier en samen het plaatje halen als geluk het ontbrekende feilloos zal leggen een creatie door handen gerestaureerd de benodigde tijd is in gezelligheid met smaak opgesoupeerd…

Ik krijg de zwartepiet vaak toegeschoven Misschien ben ik wat dik maar toch niet bol Het kwetst me en het wordt me echt te dol Schrap toch dat woord en ik zal u beloven Dat ik voortaan alles bij u bestel Als u die B verandert in een L…

we hebben boodschappen gedaan passen geteld en het geld opgeborgen of we gaan op pad hinkelen naar de winkel van sinkel verbazen ons met dwazen lachen plezier in verwondering over de troep van zoveel onnodige dingen kopen ballonnen maar het lachgas is op blazen alle kleuren tegen de flop we zien de bekkies in het grauw van…

zacht is de interactie tussen huid en de zon het lichte rood van een klein touche tekent op bloot accentueert lieflijke details in een omlijsting van de scheppershand waar een scala gelegenheidsbruin te vinden is uit onderhuids binnen hangt de keuze aan de tijd waarin het kleurenschema zal worden bereikt…

Ik ben ik jij bent jij maar stel voor ik ben gevlucht uit Nederland En ga wonen in Oman wat is dan het verschil want ieder mens heeft rechten precies die gevechten precies die vergelijking ik kan naar mezelf kijken maar wie kan anderen vergelijken Dat kun jij niet bepalen Daarom schrijf ik verhalen…

de stem van het volk is dood leugens allemaal Loekasjenko erkent het witte in z’n land niet hoort niet hun verhaal z’n volk dat hem een vredige aftocht bood het zijn slecht oproerkraaiers die hij ziet nee dan is het hier veel beter hier wordt minder hard geslagen luisteren ze ook van geen kant en met de bijbel en de leer van het liberalisme…

licht welfde zich rood naar lichter wit met kleine rimpelingen die in uitnodiging langzaam opengingen in de zachtheid van je mond lippen krulden in het wulpse een lach die de gedachte past dat vrijheid tot openheid zal leiden en vervolg kan krijgen in een goede match…

Hitte kun je met Hitte Bestrijden Dat is te benijden Ik kan er prima tegen Ik heb geleerd Om 2 lagen aan te doen Een voetbal shirt en een katoenen vest Precies die test Maar wel een korte broek Precies dat boek Denk later maar terug aan mij Want ik ben ik En jij bent jij…

ze weet ze feilloos te vinden mensen die met schrapen de wereld steeds hoekiger maken waarvan woorden de verbondenheid verstoren in het vriendelijk en respectvol omgaan met elkaar een laatste sneer dan verdwijnen nooit iets positiefs in het onverwacht verschijnen als surprise ook hun afscheid opmerking glijdt vaak vol venijn…

eerst zondagavond dronk ik het hemels water weer liet druppels vallen op mijn tong ving ze op en droomde over fonteinen goh, wat was toch de laatste keer dat ik mijn handen uitstak, om op te vangen, dat hemels vocht dat de Dommel uit deed deinen waarop menig mond heeft gewacht en ik weer zweet behouden mocht ik dacht aan de komende nacht…

jij hebt mij de tijd doen vergeten laten weten wat er echt belangrijk is uren in cijfers zelfs dagen en maanden hangen hun bagage aan wijzers een klok die gaat nooit even stilstaat voor pauze of rust zelfs de kus is gehaast maar jij bent zelf de balans waar alles om draait die glanst van belang zonder verleden de toekomst ongewis…

we tekenden als spelletje iets herkenbaars op elkaars velletje eerst was het raken pas later werd gestraalde warmte de echte indicator waarbij muziek als mantra energie leidde in bevoegde banen nee wij zongen niet het hoogste lied lachten de zachte harmonie van geluid en handen dwaalden door vage bergstreken bezochten stranden…

Corona code oranje, het weer code rood; aan beiden hebben we een broertje dood. Over de Covid maatregelen kunnen we maar niet zwijgen; dat komt omdat we het aantal besmettingen opnieuw aaneenrijgen. Het virus slaat weer genadeloos toe; Menige groepen waren de "huidhonger" moe. De fuifbeesten en "non-believers" leven er maar op los;…

als straks alles het nieuwe normaal is zal absurditeit zegevieren dan zullen we zelf nadenken en toch dichtbij komen instinctief als dieren we kunnen niet zonder handen, armen, monden er is geen taal die we ooit anders verstonden als nabijheid we willen in vrijheid liefhebben, samen zijn absurd gewoon…

De beelden die voor mij verschijnen, wanneer ik voor onze spiegel sta, bereiken mijn nog argeloze oog, met de snelheid van het licht. Het beeld dat MIJN oog nu ziet, ben IK, en niemand anders. Mijn aangezicht verdwijnt vanzelf, nadat ik mijn tanden heb gepoetst. Mijn oog kan ik nu niet langer zien. Mijn 'IK' heeft me verlaten. Ik ga…

zij heeft na eonen vervuiling het water gewassen kristal heldere druppels spatten schoonheid in plassen verontreinigingen en gif zijn eindelijk terzijde gelegd zij deelden zich uit in eten drinken en ongewassen fruit de opslag in vet is al benut door de werking van lever en nieren water gewassen voedsel geschoond mensen…

Wat het RIVM ons adviseert: “Relax met dunne kleren onder bomen En drink veel om de hitte door te komen, Wij hebben er per slot voor doorgeleerd.” Zelf kan ik dat onmogelijk verzinnen, Je zult met hen de oorlog moeten winnen.…

het kan nooit goed maar die hitte het niet kunnen pitten in de zon kunnen zitten alles verschroeiend ontzettend vermoeiend het is altijd wat we zijn het weer gauw zat alleen het zilte nat houdt ons hoofd koel het scheelt een hele boel zo is een avond zwoel met zand aan je voeten zout op je huid zo kun je weer vooruit en mag de…

ik heb je nooit zien vliegen toch heb jij altijd vleugels gehad je danste en liep zonder de grond zichtbaar te raken liet elegantie je dragen ook de bewonderende blik van de mensen gaf jou de spirit om zwaartekracht te temmen daar waar zonlicht jou schaduw gaf koos jij de zwevende pas op de rand van contrast wist jij verblinding…

je lachte het liefste elvendansje dat ik ooit had gezien zij droeg roze draaide op het glanzend zwart muziekdoosje dat de tijd niet vergat muzikaal en mechanisch op orde door generatieve restauraties van het familie erfstuk na je lach was er een stilte waarmee het danseresje tijdsbreuken heelden die heden en verleden scheidden…

ik lag in het gras aan de voet van de boom te luisteren toen jij in tedere omarming zacht tegen haar fluisterde je vingers haar groeven in de bast volgden smaller naar hoog breder naar beneden waar zij het warm pulseren van leven voelden in de cryptische communicatie kon ik jouw taal nog verstaan maar voor antwoorden zou…