Netgedichten

netgedicht (nr. 71.951):

Als mantra

we tekenden
als spelletje iets
herkenbaars
op elkaars velletje

eerst was het
raken pas later werd
gestraalde warmte
de echte indicator

waarbij muziek
als mantra
energie leidde in
bevoegde banen

nee wij zongen
niet het hoogste lied
lachten de zachte harmonie
van geluid en handen

dwaalden door
vage bergstreken
bezochten stranden
van onbekende landen

op de monorail
van emoties en gevoel
verkenden wij dimensies
onkundig van bestaan en doel