inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.944):

Verdwaalde gedachten

De beelden die voor mij verschijnen,
wanneer ik voor onze spiegel sta,
bereiken mijn nog argeloze oog,
met de snelheid van het licht.

Het beeld dat MIJN oog nu ziet,
ben IK, en niemand anders.
Mijn aangezicht verdwijnt vanzelf,
nadat ik mijn tanden heb gepoetst.
Mijn oog kan ik nu niet langer zien.
Mijn 'IK' heeft me verlaten.

Ik ga op zoek naar nieuwe beelden.
Ik blijf zoeken naar wie IK ben.
Ik vermoed dat we ego's zijn.
Wat vele dichters worden.
Wat ik zelf ook ben.

Onze spiegels zijn thuis gebleven.
Huisdieren hebben dat niet nodig.
Dieren denken niet zoals mensen.
Denken wel, filosoferen niet.
Zonder weten, voelt een dier,
wat het doen moet.
Wat mensen zijn.
Wie ik ben.

Mensen zoeken veel te ver van huis.
Verdwalen in zelfgemaakte kennis.
Worden angstiger en depressief.
Werden dominant en agressief.
Zelden zagen ze de verlichting.
In een goed verlichte spiegel.
In een goed gedicht gedicht.

Ooit verlichten mensen,
beter vroeger dan later,
zichzelf.

... Intuïtief bewustzijn is een betrouwbaar kompas dat zoekende mensen weer thuis kan brengen. Alleen, het is lastig zoeken en datgene vinden waar je zelf al bent. ...


Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 14 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 47

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)