Alle inzendingen over actualiteit

ze werden bezorgd ik kreeg armen vol bloemen om mensen mee te verassen die eerst ongelovig keken de bloemen niet wilden aannemen tot ik zei deze bloemen zijn niet van mij zij groeien en bloeien voor de nieuwe wereld wij dus voor ons samen voor jou en mij…

je kent ze wel mensen die alles hebben gezien en meegemaakt ook dat zo uniek is dat het erover vertellen bijna als zonde wordt ervaren het probleem is dat deze mensen getekend zijn op een deel van hun lichaam dat reflecteert in zichtbare vorm als verbintenis de groep die verbonden is met uniek heeft onderling veel contact…

De ellende je ontmoet, Het verdriet je ziet, Overspoeld door oorlogsbloed, Die pijn vergeet je niet. Hamas ontketende de ramp, Na decennia verzet Tegen onderdrukkend juk Van Israël, gesteund Door bijkans d’ganse wereldmacht. Nu Israël zonder scrupules Gazanen stort in dood en verderf, Door uithongering en geweld, Klaagt de wereldmassa…

Een zondagmorgen die nog traag begint en waar de zon maar niet kan schijnen. De wolken drijven langzaam voort en doen me denken aan wat komt. De oorlogen gaan ook vandaag weer verder en mensen sterven van de honger, van de pijn. O, mocht het nu toch gauw weer anders zijn.…

jij hebt de massa gevoeld waarmee ook aarde aan jouw massa trekt jouw spieren hebben zich verzet met vliegensvlugge lenige oefeningen waarbij juist het verschil in massa snelheid een extra boost zal geven zo op het oog kost het nauwelijks energie maar in de lichtheid van snel bewegen verliest traagheid in stilte momenten…

Op deze wereld zijn er veel problemen In de Sahel in Congo en Soedan In Oekraïne en Afghanistan In Myanmar in Syrie en Jemen Ben ik wellicht er toch nog één vergeten Ik denk diep na...ik zou het echt niet weten…

Er zijn er die hun mensenhaat hun Palestimysantropie voor het oog van de westerse wereld en die van newssite Al Jazeera niet kunnen verbergen, ze schreeuwen van de bovenste ring, luid geschal aan boord van een cruiser aan wal dood aan gaza, hamas, dood aan Al (...) Well, need I say more about man? I don't think so but…

ik wilde groter indruk maken met volume en in exorbitante kleuren bekend worden zo zouden wij de zielen van bezoekers kunnen fixeren in een droom die op het wit linnen uiteen spat door een discussie waarvan de heftigheid stukjes op het doek doet belanden zonder het echte handwerk en dat geladen is met emoties die een…

In Kiev is de situatie kut, Van Poetin mogen ze daar wel verrekken. Zelensky wil nu een-op-een gesprekken, De kaarten zijn voor hem nog niet geschud. Blijft echter uit waar hij op zit te vlassen: Twee man erbij en dan maar klaverjassen.…

Hij haat Hamas, Als hij haar ziet liggen, Haar hoofd Naast haar lichaam, Haar baby er naast, Haar benen, En haar tas In de kuil, De bom achterliet. Hij haat Israël, Als hij zijn vrouw, En kind, Ziet liggen, Bij de krater, Die Israëls Wraakzucht, Daar sloeg. Hij haat de wereld, Die zwijgzaam Toekijkt, Medelijdend snikt, Geen…

het was moeilijker dan ik dacht de zware pigmenten hadden nog zoveel spirit en kracht dat met frivoliteiten het oplichten geen succes zou worden ook met de wat gedateerde donkere lijst kon ik er geen luchtigheid in krijgen pas na het opfrissen van mijn jeugd perspectieven met geloof hoop en intens warme liefde op niet…

Zomertijd doch de wereld is winter herfst ver weg en de lente is zoek Zomertijd doch bommen die vallen  pijn en verdriet oorlog is een vloek Zomertijd doch honger naar vrede kom in beweging en open het boek Zomertijd het boek van de vrede vrouwen en mannen mijn dringend verzoek Jan Jacob Krediet Van den Bos, VredesDichter.…

Frêle lijn beweegt woorden raken zacht de lucht vrede houdt adem Er hangt iets tussen ons, haast niet te zien, een fijne lijn gespannen over oude gronden, licht als adem, maar zwaar van betekenis, te breken door één vergeten gebaar. We spreken traag, alsof taal iets weegt, alsof elk woord een trilling veroorzaakt, een blik houdt stand…

ik heb de de laatste loodzware pigmenten gepakt op het schone palet neer gelegd die met de penselen van het hart op het doek worden gezet waarin het echte leven nog eenmaal uitbundig zullen bloeien los van de aardse afhankelijkheid en de oogsten van ieder jaar laten zien in hun meest kleurrijke vormen en gedurfde variaties…

dat mensen mij zullen eigenen zoals ik dat ook zie gebeuren bij anderen met gemak en een lach met de waarheid in het midden die hand op mijn schouder zou warm moeten zijn maar hij voelt bezitterig dwingend zijn richting uit en juist dat dirigerende roept agressie op want dat wil ik zelf bepalen bij wie ik wil horen en met…

zij waren niet onvriendelijk maar eigenlijk heel gewoon een tikje ouderwets in kleding en zich onder de mensen begevend gedateerd uit vroeger tijd zo ook hun opvattingen en de commentaren die zij gaven over het landschap der poëzie dat zij aantroffen met tal voorschriften en eisen niet het pad van gekleurde oogst in…

Dit stil gepeins om de bergen tussen ons te vergeten; zoete dagdromerijen voor nachten, de slachters van mooipraterij die pupillen vergroten ter ere van synaptische gaanderijen. Het achtergebleven chagrijn aan de mondige mondingen van doorstromende rivieren; boomwortels als schaduwen, door overmoed verkeken op vloedgolven als boemerangs…

als kind heb jij al met de aarde gesproken je vingers hebben haar straling gevoeld en haar boodschap was niet mis te verstaan rust en onmetelijke massa blijkt soms het verkeerde fundament te zijn met losse onderdelen op een natte al lang glijdende ondergrond jij hebt dat als kind ervaren en leert nu de mensen om…

jij hebt dat als klein kind al ervaren hebt de rotsmassa's gezien en er contact mee gezocht in zien en voelen kon het levensgevaar vanuit diverse hoeken bekijken en jij had al als kind die speciale neus ervoor vandaar jouw Fit Line waarbij je alles vanuit een andere hoek gaat bekijken en een geheime wereld ontdekt met…

klein maar o zo nieuwsgierig jij hebt al vroeg met jouw souplesse achter de spiegel kunnen kijken na tijden doorzettend oefenen is het jou gelukt om heel dichtbij het verdwijnpunt te komen dat volgens de overleveringen naar het middelpunt van de aarde reikt en daar haar E=MCkwadraat macht op bescheiden wijze uitoefent…

de scheppingsdrang en kracht waaien even uit vier windstreken het is schrijven over wat mij beroert dat vooral uit het zuiden komt het omsluit het verleden of nog verder in afstand het spijt me dat ervaringen in de tijd verbleken, zo lijkt of ik duid in licht en zwarte kracht al dan niet flitsend of achter het klavier dan zie ik om heen…

weer zijn we bezig de mooie dingen uit het verleden nu al te verdelen voordat het zijn echte waarde heeft laten zien opgediend in een bak vol kritiek liggen de losse gedachten gezegden en opvattingen als amputaties naast de al overleden normen en waarden uit een tijdperk dat zij nog een hecht fundament waren als draagvlak…

ik was even beland in een wereld zonder contact geen ogen die spraken wel een donkere stem in een vreemde taal zonder gezichtsmimiek en geen duidelijk lichaam expressie het samen verstaan in emoties en lichaams- expressie zonder referenties en steun van de tijd uit een bijpassende wereld het leek en bleef gevoelsmatig heel…

zacht zong het geluid de stilte van het universum nog altijd op zoek naar de echo's van zijn bestaan zij zijn zonder afscheid te nemen de wijde wereld ingegaan en met eigen snelheid en zijn de maan in haar momentum gepasseerd niet in haar aantrekkingskracht gevangen en blijven hangen omdat die ene echo net voldoende snelheid…

heerlijk je overleefgezicht te zien gesluierd met lang blond bekroond met een speelse sensuele mond die zachtjes kan delegeren en geen onkunde om ze te temmen hún stemmen waren met teveel tegelijk een bruisende waterval van jeugdig enthousiasme waar nu de vloed rustig murmelt beschrijven vingers onder leiding van een AI…

jij had een schat aan bloemen in je hand die jij de artiesten wilde geven omdat zij de ziel van het leven de feeërieke geur hebben gegeven van het paradijs kom snel jij hebt ze uitgezocht horend bij hun stukjes leven als deel van de groep in creatieve synthese…

Je leeft er in of ’t niets is: in de lucht En bent er zó licht aan gewend Dat je hem nauwelijks nog herkent: Al slaak je ook een diepe zucht Maar als depressies in ons bolsegment Zich zamelen tot een storm geducht Dan drukt zich zelfs de arendsvlucht En zweeft omhoog de circustent Natuur kan zich in lucht wel staande houden Natuur is aan…

Goh, goh, de campinggasten waren geschrokken gof, goh, er reden nog auto's met 130 op de Afsluitdijk Niet aangekondigde oefening van Defensie 12 raketten werden afgevuurd op de Waddenzee Beste Nederlanders ik zeg u: Poetin gaat ook niet waarschuwen Want voor de Maasvlakte, de 2e en de 1ste gaat de beuk in onze Afsluitdijk Poetin is…

in de vroege ochtend dromenmist van de lage weilanden staan zwart en wit te herkauwen het natte gras dat nog aan de vraatzucht was ontkomen en het te jong piepgroen wacht nog een zomerdag om het met parelend door de nacht gekoelde dauw als ochtenddrank in alle rust te consumeren…

in de kamer wees hij waar de tafel stond hoe de kinderen hier hun eerste stappen zetten, dagelijks geluk van rust en geborgenheid: thuis rustte nu in muren overwoekerd door wingerd, wilde hop lager de varens, oude mossen, witte lelies de trap hing moederziel alleen; boven was gezonken in de hel van geweld en haat een rode kastanje had…