Alle inzendingen over psychologie

Binnenkort hoop ik eindelijk te slagen, voor mijn hoogstpersoonlijk vliegbrevet. Wanneer paniek me laf weer overvalt, hoef ik niet meer aan de grond te nagelen, maar neem ik braaf en dapper wraak. Niet langer hoef ik angstig toe te kijken, wanneer ik zomaar van mijn koers af raak. Van verre kan ik straks de oorzaak zien. Van grote hoogte…

Ik geloof niet langer In lijstjes in mijn hoofd, Heb al te lang aan Hun leiband gelopen - Bereid me liever voor Op het lijstje om mijn hoofd Voor als ik Er niet meer ben, Voor al die anderen, Om me niet te vergeten…

De steen die door Bittere kou bevangen is, De barre winter Ter nauwer nood doorstaan, Voelt de zon Van het nieuwe licht In zich groeien, Komt langzaam tot leven - De lijnen die in haar wonen Roepen haar op in beweging te komen Op naar nieuwe verten te gaan…

Het ritme van stampende voeten, gitaren en knippende vingers, het stemt haar bevlogen -een vurig verlangen in vlammende ogen- te dansen, gracieus met verfijnde gebaren in opzwepend tempo op felheid van snaren. Ze denkt niet aan morgen, de heersende hand die haar naar zijn pijpen laat dansen, verbant gedachtes aan hem om zichzelf te bewaren.…

eenzaamheid kleurt niet dieper dan jouw wangen die verschieten bij het geven van lichte vleierij daarna gaat ze weer op in de massa alsof ze nooit eerder was…

Zoals de meeuw In al zijn koninklijkheid Wordt gedragen door de wind Zo worden wij Dag in dag uit Gedragen door de liefde Van Hem die Uw zoon is, Net als Hij Zijn wij geborgen, Zijn wij Uw kind…

Een aap had met veel zorg en zwier Als pronker zich gekleed; ‘Nu schijn ik,’ sprak hij, ‘toch geen aap Voor iemand die 't niet weet.’ Hij pakt met moed het spiegelglas Met beide poten op: Maar hoe hij kijkt - hij ziet nog steeds De oude apenkop. Hij draait de spiegel links en rechts, ‘'k Ben netjes!’ sprak de knaap, ‘Mijn frak…

Voor J. Gezegend met water en wind Geraakt door licht en lucht Werden we van man en vrouw Voor heel even weer kind, Bracht de liefde ons Naar onszelf terug…

Zilte zee als onze horizon schitterend in zonlicht zeilschepen laveren over golven, gulzig glazig in mijn droom niets weet ik meer dan jij over iedere zandkorrel uniek in samenzijn een vader die zijn zoon niet kan vinden een ader die zijn droom niet kan vinden op het strand.…

Schuif alle obstakels In dikke bergen sneeuw Voor je aan de kant, Immers jij moet stralen Als geen ander, Want jij bent hoogbegaafd Omdat je er een Van mij bent, omdat Je altijd beter bent Dan al die anderen - En als het onverhoopt Eventjes niet lukt Dan plak ik er wel Een label op, dyslexie, Adhd, pddnoz of pdd, Het is…

De jaren van kilte Zijn voorbij - de ijzel Die dit land in mij Lang in zijn greep hield Heeft de kilte verloren Doordat jij me hebt aangeraakt, Dit leven van mij Weer tot leven Hebt gemaakt…

(de kopjes buigen links en rechts, ze deinen terug, totdat hun snavels elkaar raken … ) water laat ze kringen maken kleine spatten kristallijn zo lijkt het, waar de zon wil zijn het licht weerkaatst en wind haar druppels vormt in toverachtig licht hoog geheven vangen trage ogen wind, subtiel in de verwachting van dat ene kind geborgen,…

Het gevoel is er niet meer Liefde en afkeer bestaan nog wel Maar worden niet meer herkend, Alles oogt vlak en gevoelloos Donkere wolken jagen door het brein, Slechts een spaarzame lichtstraal Brengt nog wat verlichting En dan vanuit het niets Staat er een woord op, Ik herken een woord van trouw, Van mensenkind ik hou van jou…

Vanaf mijn eerste ademtocht Tot en met de laatste heb ik Nog niet de helft meegekregen Van wat er om me heen gebeurt - Wat gebeurt er op dit moment Achter mijn rug? is een vraag Die klaar ligt in het donker Van mijn hoofd, het antwoord Is al in de vraag verborgen: Laat ik me niet ontijdig omdraaien, Want ik leef in de zekerheid…

lieve schat jouw seringenboompje kleurt al met de dagen mee, haar groene waas steeds uitgesprokener en paars licht op, binnen de tere knoppen het is een wachtster, een tere nimf, steeds zachter wijken kleine blaadjes voor hun zoete binnenkant nu deze maand in aanvang droef begonnen is, vertoont jouw blijdschap lieve tonen, in het donkerdere…

ze hekelt de zorgen van morgen ze zou ze maar wat graag van haar af willen spoelen en laat tranen de vrije val om weer te kunnen ademen haar hart lucht te geven zodat ze deze dag als een nieuwe jas aan kan trekken het zonnetje speelt al met haar haren…

nog altijd staat ze daar en zwaait ze naar hen die haar nauwelijks opmerken in het voorbijgaan zij weten niets over het hoe of waarom noch hoe haar hart getekend is door de tijd en nooit een kans heeft gekregen of toch gedachteloos varen ze aan haar voorbij tot de schreeuw van een dove niet meer hoorbaar is…

Die uit het heelal geboren Door licht van zon en maan Op zand en veen tot wasdom kwam Prijst elke dag het nieuwe ochtendgloren Nu de hem door anderen toegedachte tijd Is voorbijgegaan…

Ik vervloek mezelf om niet gezette stappen om mijn angst grip te verliezen om ondoordachte grappen om uitstel zonder echte reden om zwijgen als ik vragen wilde om zoeken in te ver verleden om denken dat ik wachten moet om stoer alleen zijn in mijn schulp om doofheid voor een goed advies om afweer tegen elke hulp om passie die ik binnenhoud…

staan nog altijd te wachten op niemand stiltes duren langer nu argumenten zijn verdwenen geheimen terug naar waar ze vandaan kwamen de zin tot oplossen was al eerder kwijtgeraakt…

de onrust in mijn ene hand trekt voren door de nacht, de andere houdt - rustig nog - mijn zere vingers vast ze branden gaten in mijn slaap ondertussen gaapt vermoeidheid als een grot vol scherpe punten overdadig en steevast vergaat de wil tot schragen, want het dragen kent geen grenzen meer elke keer slaapt slechts mijn hand en elke…

schittert in het vroege ochtendlicht regen heeft een jas van tranen uitgegoten over een stad die nog in diepe slaap verkeert een nachtbraker doopt zijn pen in een onbekende vloeistof waarmee hij een ongeboren gedicht tot leven wekt titel onbekend…

Weer gepasseerd, van je plek gestoten, ja, niet gespeeld dus nooit geschoten Hoe wilde je ooit winnen als je niet eens de wedstrijd durft beginnen? Wanneer laat je je eens gelden je naam eens horen op de velden? Hoe ooit een goal gemaakt, gescored? Dat schot heb ik nog nooit gehoord. Voorzichtig langs de ramen en pas op, geen ruitje breken…

Dat getreiter Van die copywriter. Steeds maar weer proberen Ons extra te laten consumeren. Laat je niet bruuskeren. Twijfel je, hoe je als consument te gedragen, Moet je dat het gezond verstand eens vragen.…

Ik loop vast ik stagneer ik zoek wat bij me past maar wat? wil ik iets anders? wil ik méér? Soms ben ik het even kwijt sta ik stil in de tijd val ik terug op mezelf is er geen toekomst alleen het heden probeer ik het verleden daar te laten en uit te vinden wat er is overgebleven waar ik verder mee kan leven Het zit in mij ik…

De feniks heeft zijn Hoofd begraven in de as Die hem aan alle kanten Omgeeft, zijn lichaam voluit bedekt - Over hem heen groeit Het onkruid dat gretig Omhoog schiet uit Deze hopen puin en as En met een schok besef ik Dat hij zichzelf is geweest, En dat ik die feniks was…

Zij is een mooie, slanke, goedgeklede vrouw. Haar man, dat is een hard en machtswellustig beest. Terwijl ze afkeer in zijn hele houding leest als zij voorbij marcheert, roept hij schijnheilig wouw! Hij domineert, hij is pervers en commandeert. Hij, die weer eens een zogenaamde meeting heeft en zich met smoezen in het nachtcircuit begeeft,…

soms vraag ik me af door wie ik echt wordt gekend zo ik mezelf al begrijp immers wat is mij bewust bekend als ik word geraakt binnen de cirkel van het bestaan ben ik dan mijn eigen draagbaar van gemist verstaan in het nu of in het verleden in de verwachting, zit ik in een draaimolen als ik dit moment verklaar ik zie die ander…

nimmer zal ik jou meer vangen of in slaap sussen wellicht noch jouw tranen drogen zorgen strelen uit jouw gezicht gevangen in ‘n web vol leugens reilde ik op hoop jij op angst nooit zouden wij dichter geraken want jij bleek het aller bangst…

ik lig op m’n buik in het gras en blaas het bootje zo ver als ik kan de rimpelloze vijver op er verschijnt een spoor van verdwaalde gedachten die hij tot dan toe met zich mee had gedragen na lang blazen zwaai ik hem uit voorgoed…