329 resultaten.
weerwolf 1953
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
45 ik ben naar de rotonde
en weer terug
ik leg altijd een briefje neer
als ik wegga
ik ben bramen plukken
ik ben aardappels lezen
ik leg altijd een briefje neer
dan weten ze waar ik ben…
WACHTEND ANTWOORD
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
50 O Lieve Heer
waarom worden de landen
Syrië en Turkije
door mateloze ellende
beroerd met aardbevingen?
wordt U uitgedaagd
door Uw bestrijder
steeds rond loerende Satan?
laat Uw machtige hand
alle kracht schenken
aan hen die hulp verlenen
aan de arme berooiden
getroffen door
dit vreselijke gebeuren
de wegen van de Hemel
zijn voor…
in alle tinten zwart
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
46 elk wezen verandert in
de duisternis van de nacht
eenzaamheid is het donkerst
in alle tinten zwart
de aarde ruw wakker geschud
in een zee van brokken steen
de onzichtbare aanwezigen
de schreeuwen van pijn
verwarde raven cirkelen
tussen hemel en aarde
de vergeefsheid van alles
staat vast
nergens thuis in een
onherkenbare stad…
De aarde schudt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
89 Een vermoeide god dooft het licht
in het zwart blaffen honden
Poseidon aardschudder van het eerste uur
jaagt ons naar de ijskoude nacht
Nu de ene steen tot de laatste
van de andere valt
gloeit onze huid van angst
de mensen van de dag verdwijnen
Waar komen we vandaan?
Is er wel een vroeger geweest?
Büyük deprem
We dansen op het…
Anatolia
netgedicht
3.0 met 10 stemmen
89 Hephaístos, god van vuur met wilde baard
Die edelsmeedkunst aan explosies paart
Wat voert gij in uw schild der Tartarus
Onder de Hellespont en
Bosporus
Van Istanbul tot Anatolia
Is uw domein één groot Tectonia
U kent geen grenzen in Tectonia
Uw smidse schudt heel Anatolia
Maakt korte metten met het land van Koerden
Waar mensen '…
GROOTSTE WATERSNOOD
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
22 In de namiddag
komen vele mensen bijeen
om aangenaam te huiveren
bij brullende golven
hemelhoog spattend schuim
die op de Zeeuwse kust
beuken en spoelen
's avonds davert
het woeste wind- en zeeorkest
rondom geborgen leven
in schijnbaar veilige huizen
is een nietig voorspel
van komend nachtgebeuren
omkneld door grimmig duister
rollen…
WATERSNOOD
gedicht
4.0 met 3 stemmen
630 Als beelden van Zadkine stonden moeders daar
babies boven de springvloed uit te beuren.
Zonen zagen hun vaders medesleuren;
wat wordt een ouder in je handen zwaar;
de schuren van de boerderijen scheuren.
Ratten en mensen klommen door elkaar.
Een kind zat om haar dode pop te zeuren
en was het ogenbliklijk zelf nog maar.
Het water steeg tegen…
De watersnoodramp
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
7 Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin
Weer spatte het schuim over dijken en duin
Weer raasde een vliegende storm over 't land
Weer beukten de golven 't geteisterde strand
Weer gingen gedachten gebeden naar zee
Weer leefden er honderden duizenden mee
Weer waren de machtigste schepen in nood
Weer vochten de mannen op leven en dood
Weer wachten…
Als het vuur gedoofd is
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
47 De zon en maan zijn er niet meer
En alle sterren zijn verdwenen
Ik hoor de laatste mensen wenen
Er daalt opeens een vogel neer
Ik hoor gefladder, zie hem niet
Ik steek mijn linkerarm naar voren
Er wordt een requiem geboren
Hij vindt mijn vinger, zingt zijn lied
Een hersenschim met olielamp
Waardoor we worden meegenomen
Sommeert…
In de eerste cirkel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
53 Gelukbrengsters
Bewonderderaar, samen
Met de schepper van Regina,
mortem orat:
“Forget my fate”
De man
Zag van de ronden
De eerste, hij
Moest naar Hodikam
Goede laarzen
Brengen geluk
--------
Beatrice, bewonderd
Door de dichter
Die op 't midden
Van zijn levenspad
Gekomen was
Deez'poëet wandelde,
Met de schepper van
Aeneas…
Pakistan , en het andere einde van de wereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
82 Toen het uur van het onheil
aangebroken was
konden de mensen
niet vermoeden
dat ze elkaar
niet meer terug zouden zien
Het is de hoop die als een bloem
in een graftombe bloeit
in het trieste uitzicht
koud en eenzaam
in de dagen van ontbering
Een sprankje hoop, de schreeuw
om hulp voor hun nood
dat het verdriet
enigszins…
Neutrale zomer
gedicht
4.0 met 4 stemmen
2.711 Het zomert en wie wil er ook van wolken weten:
Katwijk of Griekenland, levenden en doden
op een vaas getekend of in licht geschreven
dat wij foto noemen, en overal altijd een rei
gevormd door jonge meisjes die verlegen
verlangen naar hun balspelende antipoden.
Mijn moeder ergens in het midden, een van hen.
En ik, een man die uit twee mensen moet…
De Katastrofe
poëzie
4.0 met 4 stemmen
1.563 Ik heb geen mens gekend die zich verachtte
zo vurig en zozeer, als deze alleen,
maar vriendlijk toch en trots bij de gedachte
te weten wat een andre onzeker scheen.
Zijn lijf verwaarlozend: zijn ziel verkrachtte
hij sedert lang – ziek, spotziek en gemeen,
leek hij tot voortleven nog juist bij machte.
‘Een steen rolt ook, en ‘k ben…
Migranten welkom
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
132 Elk jaar een stad erbij van 90.000 migranten
Zo gaat het al vijf jaar in het land der toleranten
Woningen zijn er hier volop, leegstand is een plaag
En in het oneindig lege polderland is
grote multiculti-vraag
Geld is geen probleem, dat hebben we volop
Bijstand, toeslagen en wat hosselen
helpen je er snel bovenop
Andere gewoontes maken ons…
Het Duister
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
121 Ik had een droom, maar niet geheel een droom.
De zon was uitgedoofd en de stervende sterren
Zwierven in d' eeuwige ruimte, van stralen beroofd,
En zonder doel; en de donkere ijzige aarde
Hing blind en zwart in de maanverlaten lucht;
De morgen kwam en ging - en bracht geen dag,
En de mensen, uit angst om verlaten te worden,
Vergaten hun passies…
Kerst en het nieuwe jaar 2022
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
82 Ik schrijf hier een steun voor het nieuwe jaar.
Wie ziek is, wens ik gezondheid.
Wie opgebrand is: weer vuur
Wie platligt: weer veerkracht.
Wie alles beter weet: twijfel.
Wie de moed dreigt te verliezen: hoop.
Wie kou lijdt: Warmte.
Wie triest is: troost.
Wie dwaalt: het licht.
Wie zoekt: de vondst
Wie schrijft: de ijver
Ik zie iedereen…
ES IST EINE ALTE GESCHICHTE.
poëzie
4.0 met 3 stemmen
817 Men is een jongeling wild en vrij,
een trotse ziel; men kan
misprijzen, en hetgeen men meest
bespot bij ene man
is liefde. Maar ontzaglik leeft
zij onder 't koel bescheid;
te groot om zich te storten, zij,
op ene nietigheid;
gereed te lijden en zich zelf
te loochenen, tot eens zou
verschijnen — is zij mogelik maar! —
hare ideale vrouw…
Zij staat over de kom gebogen
gedicht
3.0 met 215 stemmen
29.713 Zij staat over de kom gebogen,
beslag tot aan haar ellebogen.
De onheilstijding die hij brengt
wordt opgevangen door haar rug.
Als zij zich los wil maken trekt
het brood in wording haar weer terug.
--------------------------
uit 'Kindsbeen' (1944)…
HOE KLEIN IS DE MENS NU
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
114 Het water komt
gulzig, uitgehongerd
huizen, land, levende wezens
alles verorberend
ineengeslagen vechtende handen
wanhopig barricades opwerpend
hoe klein is de mens nu
het verhaal van een oude
geschiedenis schrijft verwoed
een volgend hoofdstuk
opnieuw laat de natuur zich
de les niet lezen…
Middaghitte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
66 Lopend voel je:
het gras is moe,
onbarmhartig bestraald.
Fietsend
schroeit de wind je gezicht dicht,
kun je alleen nog 'amechtig' zeggen.
Autorijdend
ontmoet je geen kip.
Iedereen zit breed aan het bier!
Werkend weet je:
onkruid dient altijd bestreden.
Superbezweet zijg je terneer...
Middaghitte baart een monster:
een wild opzwepende…
Het einde der tijden nabij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
51 heeft u zich al ontworsteld
aan de winterslaap met vaak
onverwachte kwade dromen
waarin wij toch meestal met ons
ons internet- en schoolwerk
gedisciplineerd klaar moesten komen
en soms op de stoep konden zwaaien
naar hij of zij op weg naar 't laatste perk
behoorde u tot de groep
van isolement en lange dagen,
of de zachte helpende handen…
Tsjernobyl
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
94 Een onzichtbare vijand
ademt een verroeste stad
De kermis is verlaten
Het levensspel is uitgespeeld
Een radioactieve pop wacht eenzaam
op de terugkeer van een ziekelijke dame
die destijds nog een kwiek meisje was
Doorweekt motiefjesbehang
probeert vergeefs te sieren
wat allang vergeten lijkt
De natuur knabbelt aan grauw beton
treedt brutaal…
We zijn al een eind op weg
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
100 Gisteren een bloempje in het gras
Vandaag staan er tien
Morgen zullen het er duizend zijn
Om daarná niets meer te zien
Zo zal het ook ons vergaan
Als we geen andere weg inslaan
We verstikken eerst wat weerloos heet
Dan verstikken we elkaar
Op een geplunderde planeet
Zijn we klaar in honderd jaar…
vervlogen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
48 vol van opgewonden verwachting
waren zij op het vliegtuig gestapt
waarvan plots de motoren stopten
toen zij boven de wolken al waren
de machine hortte en stootte wild
de passagiers tot paniek gruwend
met de dan dagende werkelijkheid
dat er geen morgen meer zal zijn
het laatste gebed werd gebeden
onder een stortvloed van tranen
als de…
vervliegende dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
35 glijdend als machtige zwaan
waarop ik goed gezeteld zit
Vliegt mij de vliegmachine
mijn bestemming tegemoet
ik kijk en staar stil het buiten
dat als de hemel eindeloos is
tot plots vrees de rust omkiept
naar huilend krijsende paniek
ik vroeg even nog wat er was
of iemand doodging misschien
tot ik dan de duikvlucht voel
die niet te…
Hongersnood
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen
136 Honger.
Een vrouw die haar kind niet meer kan zogen,
een jonge moeder, het verdriet al gepasseerd,
die mij voor hulp haar kind nog aanreikt
in een laatst wat moedeloos gebaar.
Het kind met donkere starende ogen,
een hoofd op een lijfje tot op het bot verteerd,
dat al stervend nog naar mij kijkt,
als zegt het:” Och laat me maar ”.
-------…
Zinkend schip
poëzie
4.0 met 44 stemmen
6.077 De avond daalt;
een zinkend schip.
de kiel slaat op
een blinde klip.
- o, hartstocht
van dit kil vergaan,
in koele nacht,
in koele maan.
"en gij, die eens
dit leven prees
met sterke stem
en harde keel,
is dan het glanzen
van uw woord
bestorven en
voorgoed teloor?"
- ik heb geleerd
dat in de dood
de ziel zal stijgen
levensgroot…
Casa del poeta tragico
gedicht
3.0 met 7 stemmen
3.745 De slaaf ligt in zijn schrik gestold.
Uit marmer lees ik keizers en de rijken.
De lavapaden langs omhoog gestold,
wil ik jouw naam op de hemel vergelijken.
Er zijn slechts dieptes in dit gruis,
fragmenten van verbannen muren,
contouren van een kaartenhuis:
de dood is zichtbaar in kwetsuren.
Je bent er tóch. Bij het forum op de trap,
dicht…
Zomerdijk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
88 ligt verloren
tussen windturbines
van Oosterhorn
Appingedam
legde in 1466
de Zomerdijk an
in een bocht
om de dijkdoorbraak
bij Overtocht
te dichten
Fivelingo
beschermde zich zo
kon zich
tegen de Dollard
verweren
wist oprukkende
stormvloed
te keren
brokstukken Zomerdijk
liggen te kijk
weggegooid
tegen de rand van
het industriegebied…
Kolkenpad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
60 midden in de
wiede leegte
drie kolken
langs een pad
getuigen wat
stormvloed vermag
teweeg te
brengen
drie dijkdoorbraken
slepen een
peilloos diep gat
kolken bleven
bomen er omheen
ankerplaatsen
voor vogels, mensen
in de uitgestrekte
kleilanden
van de wiede leegte
bij Midwolda
vertelt na
de binnenzee
die de Dollard was
de mensen…