Op het terrasniveau
slaat het boek
de hand aan zichzelf:
“écriture automatique”,
niet eensluidend te lezen.
De zwoele bries verwaait
de verloste letters;
sommige op drift geslagen,
het stuifmeel achterna;
andere voorgoed verzonken.
Het boek waait de zomer lof toe
Het baadt in een gloed,
een zomerend boek.…
weggeswiped of afgewimpeld
opgeblazen bubbels lekgeprikt
en onwelriekende bladzijdes
dienen als aanmaakpropjes
in de brandstapel voor haat
wat op zal gaan in rook
vervliegen in bevrijdende lucht
onherleidbaar neerdwarrelen
als een vallende avond
verfrissend
ingeademd worden
het zijn de woorden in
de oneindige cycli van
l’écriture automatique…
stilte van lucht
tussen bedachte stormen door
beroerde zwarte en witte toetsen
muzikale felicitaties
aan iemand die er niet is
als een ploertige high-five
als achtergebleven verwildering
we kunnen blijvend fantaseren
tegen de klippen op
Loreleilibellen betichten
in het zicht van de breukelingen
de la possibilité
d’écriture automatique…
Zakje weed
griepinjectie
vivisectie
lekker, vies
lelijk, mooi
gelul in de ruimte
leven in een gouden kooi
lsd
zwevend in de wolken
laag bij de grond
te hoge drempel
hou even je mond
een goeie sample
veel covers
of het Urker mannenkoor
voor ieder wat wils
kleintje pils of een vaas?
gatenkaas en voeten die zweten
hoe truffels smaken?…
het licht dringt door het wolkendek
als de ratelende regen op het bladerdak
afzwakt
daarentegen
word ik niet minder nat
noch
en evenals
mijn hond
zit ik bij thuiskomst opgescheept
met doorweekte feitelijkheden
en bijpassende lucht
waarbij de blues alsnog niet doorbreekt..
-overleden katers vluchtten in het verleden
bij de geringste…
334
Bezig met laden