Alle inzendingen over Anima

Is zij het hoogtepunt van goddelijk verdriet en falen? Is zij ontstaan uit de verdorven wreedheid van de natuur? Is zij wat overblijft als de bezieling der beschaafdheden ons in duisternis achterlaat om te vergaan in ons verloren zijn? Is zij de belichaming van het kwaad dat uit de diepste diepten van de meest afgrijselijke woestenij…

Jij kneedt mijn vreugde tot een kramp Jij wrijft de sneer aan mijn ziekbed en staalt jouw wezen met mijn as Jij dicteert de twijfel, de afgrond en stoot mij om Jij, Anima mundi, Anima toxica...…

Vervloekt onomwonden de schrijnende onrust in de vruchtloze morgenstonden, gehoon van de sater bij ironische manen als weer geen vorm of toon gevonden is, een nieuwe weg zal banen, ver bij hem vandaan, komen beide seksen uit één koker, animus en anima, dichter bij hem staan, dan wordt geluk hem niet ontnomen en is de ware poëzie weer…

Mijn leven is beter dan krom en slechter dan recht maar toch over een poosje weer beter dan slecht en rechter dan krom en dan hoop ik zal ik ontmoeten in het verborgene van mijn ziel anima oh liefde pur sang hoe kan ik je schoonheid bezingen in het holst van de nacht tot dan trek ik door en opnieuw hoop ik elke…

Mijn hardloopschoenen staren mij aan, haast smekend, om toch maar te gaan, ik loop mijn duurloop, voel mijn macht Anima Sana in Corpore Sano, missie volbracht....…

Het onverhoedse heeft toegeslagen eenmalige donderslag bij heldere hemel buenos aires voor miljoenen sorelli et fratelli in ecclesia Ziedaar, herrezen vanonder een wijze steen diepbewogen zijn urbi et orbi in zijn vermoeide ogen anima mundi Ecce homo Buona Pasqua non plus ultra ten leste requiescat pontifex summus…

Uit het achterstallige hevelen Ontheemden als Icarus een gevleugelde Passage op stijgwind via anima.…

Anima, Spiritus - Ziel en geest die Ten diepste in dit Lichaam wonen en mij Maken tot de mens Die ik ben - Worden geprikkeld door Wind en lucht, Gedachten ruimen met De wind die waait uit Het verkoelende oosten, Bewegen mee met het ritme Van mijn adem aangeblazen Door de deining van de Oneindige zee in het westen - Windstilte…

Mijn Anima sluipt door het huis. Zij is nog stiller dan een muis. De kleinzoon speelt met haar. Terwijl ik zachtjes naar ze staar. Mijn vader heeft mij nooit verwend. Mijn moeder heeft mij nooit gekend. Wie helpt mij in die grote nood? Nog even en dan ben ik dood. Ik zet wat speelgoed voor ze neer.…

de vrouw in mij wil voor je dansen totdat de zon opkomt in een nacht zonder einde onder een volle maan die mijn liefde weerspiegelt in een zilveren hart met goud omrand nachtvlinders weerkaatsen het licht van de sterren dansen om mij heen ik dans om jou mijn zon in mijn universum…

( Anima Mundi ) Zij danst op paden zo ruw en smal als kronkelwegen in het ware leven Door berg en dal zal zij zich waden door wind en kou kan zij trotseren er pas aan geven Ook na de val wil zij niet rusten op zand en zee aan verre kusten misschien voor later maar niet voor nu Dan, in ‘t uur U is zij nog wakend de dood genakend…

Wat vraag je naar mijn breking, nu de naald het weke vlees doorboort, op golven van verzet laat ik rust groots voorbij drijven van een van gevoel verstorven hoofd. Gebeeldhouwde chaos aan wakkerheid voorbij. Ach dokter, spieren vol verlamming zijn mijn dromen, de snijzaal vol met het vers versneden hopen in gemeen operatiekamerlicht…

Ik ben je Pia Anima! Ik ben de heil'ge, bleek en rein, die voor de dichter slechts wil zijn. Pierrot, Pierrot, mijn dichter blo de min is zus, de min is zo, ahi — ahi — aho!” ------------------------------------------ ad libidum: naar believen colombien, columbine: liefje van Pierrot pia anima: vrome ziel…

fantasie herleeft in geduld dan wat reeds ingevuld van een grotere of hogere dimensie leeft het laat iets open voor onderweg van de reis die in ons tijdsbesef niet te voorspellen valt, maar toch zo bedoelt waarmee de tijd een medestander wordt, zonder dat we door de beleving door het gewicht van leven worden gekort, en animus en anima…

Eerst plichtmatig de korte litanie en dan het gebed voor ‘als de zieke in doodsstrijd ligt en begint te zieltogen’ : proficiscere, anima christiana, de hoc mundo / breek op, christenziel, uit deze wereld. Het zegt hem als agnost niets maar oom is al een halve eeuw rooms en als neef heb je zo je verplichtingen.…

Kruip maar weg, verberg je maar, Tovenaar, Beest dat verlangt naar zijn Belle. Op een dag vind je haar wel. Ze is altijd al in jou geweest.…