Alle inzendingen over BENJAMIN

Je handje klam je kijkt me aan je knijpt je vast in het donker werd je bang juist dat moment gegrift in mij herkend gevoeld voorgoed, bekend rust zacht…

Terecht heeft onze Frans zich uitgesproken, Want wat gemaakt is in bezet gebied, Verdient het Israëlisch label niet, En Benjamin was als een wesp gestoken. De laatste tijd was de verhouding knudde, Maar zie ze hier ‘masonisch’ handen schudden!…

Haast ben je niet meer Benjamin, Dan neemt een ander je plaatsje in, Mijn lieve, kleine jongen! Dan zet je moeder je neer op de grond, Dan zegt je vader: loop heen, loop rond – Je wordt door een aapje verdrongen.…

Benjamin Britten was, blijkt onvermoed, als componist beslist avant-gardist. Naast stukken voor cellist en trompettist schreef hij ook voor nieuw kinder-ondergoed. Thans prijzen kenners alom blindelings zijn “Serenade for Tenor, Horn and Strings”.…

De boer haalde net aan de honderd, nu de hemel nog. Hij gaf de tienden, hij hield knechten en dienstboden en dankte met Maria Lichtmis de minder validen af. Liefde had hij voor “dienstknechten in de wijngaard des HEEREN die de bevinding des harten kennen”. Hij liet in Brussel hun geschriften binden in het allerfijnst velijn. Als…

Vol kinderlijk enthousiasme geboren in het reeds volwassen huis met alleen grote broers en zussen met afstand de benjamin thuis Velen zagen haar als ‘het zonnetje’ alleen zíj zag die zonneschijn niet want aan de binnenkant van die stralen voelde ze best vaak veel verdriet Vooral door het grote verschil in jaren groeiden ze ongemerkt uit…

vriendschap is iets dat je hebt, je kan het niet vastpakken, je kan het niet zien, je kan er wel in geloven.…

Gebouw,door mensen bewoond, wolkenhoog, wolkenkrabbend; uittorenend bovenmistig, boven regenbui en dakalkoof. De wind van voren, de wind van achteren: zwiept de toren slechts milimeters heen en weer. Toren boven stadsverkeer, Madurodam…

In een zuivere doelgerichte beweging, dook hij voorover, vanaf 38 hoog, de toren, die hem naar boven zoog, voordat hij zou eindigen in een knallend visueel festijn; in de spontaan felle tinten, rood, met hier en daar wat grijs; hij…

illegaal Haar maan is illegaal; van buitenaf gezien, haar schaduw heeft geen status, neemt veel gedaanten aan, in een poging om hier thuis te horen; gestalte te geven aan het nut en noodzaak van haar bestaan, hier aan de zijde van hem; zij, die hem wenkt om de kwelgeesten van zijn geweten tot rust te brengen. Hij werkt keihard;…

De Staat In staat van verwarring; Staat, een brede naam, altijd en overal regels; voortdurende controles, van de wieg in het graf, geen simpele benadering; intens, zonder opsmuk: we zijn verdwaald, stuurloos, zonder samenhang drijven wij rond, een en al onzekerheid; we gaan allemaal het pad dat naar het water leidt. Deze doodlopende…

Ik heb vannacht al jouw ribben geteld; niet langer kon ik wachten, jij lag daar roerloos uitgeteld, geveld door vreemde krachten. De sterrenhemel was ons bed; de maan, toegangspoort tot vrede, het heeft ons echter niet belet o, vrouw van goede zeden. Jij bent nu kundig bijgezet in het pantheon der goden, al wat rest is eeuwigheid, osmose…

Vloedgolf van gevoelens Rondhollend, om mijn gevoelens kwijt te kunnen, kwam ik aanvankelijk niet verder; men heeft een beperkt gezichtsveld met een beslagen bril. Het gaat altijd razendsnel, van dag tot dag; dat onvervulde gevoel, immer herkenbaar aanwezig. Als jij een geheimtaal spreekt, zal ik mij laten inspireren door jou; neerstrijken…

Ademruimte Ruimte om te ademen,vanuit het kreukelwoud van mijn gedachtenkronkels;een denkbeeldig briesje,opdwarrelend vanuit onzichtbare etherische sferen. Een uitlaatklep,als een wervelwind van vage ideeen uit het schemergebied, aan de andere kant van mijn natuur; deel uitmakend van het stromende water in het hart van het bestaan.…

In de grond wortelen gekostumeerde bomen: goed gekapt, in een park aangeharkt en rechtgetrokken. Het is alsof ze zweven in de mist, hunkerend naar een vertrouwd gesprek met het verblindende licht van een overspannen zon; een glimp van verstandhouding voor het geheel, gesloopt, verwordt tot groot boeket. Goed gekapt liggen de bomen…

Faillissement In dit huis voel ik mij gevangen; heb het tot een bouwval laten verworden,levend van de wind; wind is gratis,weggestuurd door eindeloze velden,doods en desolaat: wat wil ik nog meer;de garantie voor geluk,is bevrijding uit de ijzeren greep van een onrustig leven;een stap verder dan zelfdestructie.Er komt altijd wel iemand…

Schouwspel Op excursie door zijn leven; een schouwspel,meer niet, als een afgelegde huid:maak de geest los,spreidt haar uit, zoals vleugels fladderen in volle vlucht door de vrije onbegrensde ruimte;naar zee,op zee: uitgemergelde vrede van het woelige water,niets meer dan zee: hetzelfde als een doodsverlangen; rust,van de wijde watervlakte…

Uitgekleed en ontdaan Een ouder wordende geest; iedere hamerslag van het lot bracht hem dichter aan de rand van zijn bestaan;ongemerkt wat afwezig,soms gemakkelijk leunend op zoek naar geborgenheid: wereldvreemd,grenzeloos als water kwam de eerste omslag,herkenbaar afwezig:verlammende gedachten probeerden zijn zucht naar vrijheid aan…

Ik ben die ik ben Een krans uit respect aan jouw voeten neergelegd, als ode aan een teloor gegegaan tijdperk; jou aan het denken te zetten. Jij kan mij krijgen zoals je mij hebben wil:groter en meer omvattend, in zekere zin briljant, ware het niet,dat ik in mijn hoofd ben beland. Het vrije woord in bloed gesmoord, als een windvlaag des…

Schoenen Plotseling merkte hij dat hij naast zijn schoenen liep: dat zijn stap nieuwe werelden schiep. Ineens merkte hij dat zijn gehoor doordrong door de dikste muur, werd het verheven tot tweede natuur. Plotseling stond hij op een berg, werd daarvoor rijkelijk beloond; door de critici weer weggehoond. Ineens werd hij wakker naast…

Hij schreef het voorwoord: zij lag stil, haar ogen keken hem voorbij, gebroken licht zonder menselijke activiteit; toch lag ze ijselijk mooi; ver te zoeken vers van onalledaagsheid, een compositie met flarden eigenzinnigheid. Deze oneindigheid van het eindige, met haar uitwaaierende vleugels, was het signaal om grip te krijgen op zijn…

Maatstafmens Wat te zien is,is niet altijd te vinden. Wanneer ik door mijn verbeelding wankel met een geweldig oog voor details, valt er geen onvertogen woord. Ik ben van de oude en de jonge wereld; het verlengstuk van oneindige herhaling, steeds opnieuw toe aan een fundamentele herziening, niet gebukt gaande onder de hysterie van het gelijk…

Het leven is als wegvloeiend zand; onafwendbaar op weg naar het tijdgat; een tweede droeve dood een van de raadselen, het verlengstuk van een gebaar uit de ruimte. Vloeibaar en open worden merktekens van nieuw geestelijk vuurwerk.…

De wereld is een levend schilderij met wisselend perspectief, dat steeds verschilt voor jou en mij, maar dat is subjectief. Steeds opnieuw komt er iets bij of gaat er wat verdwijnen, is een mens wel echt zo vrij of zijn wij net als seinen, die aan en uitgaan telkens weer, totdat een lampje het begeeft. Ik vraag mij toch weer telkens af…

Het was het geluid van een merel, kerel, een prachtkans om kleur te bekennen, onder ijle gijze luchten: de dag binnen te glippen onder het gedeeltelijk verborgene; een flauw schijnsel omhoogkolkend tot aan de rand, geschilderd door de eerste zonnestralen, als een vluchtig portret. Er begon iets te groeien wat leek op verbroedering; uitgebannen…

Ik benoem je tot morele steun: jij vult aan waar nodig, legt woorden in mijn mond die zich als een olievlek uitbreiden. Van alles wat bestaat, ben jij graag bereid te vertellen: die onvoorspelbaarheid, geen onderdeel van een systeem te zijn; dat zal ook meegeteld hebben: onder beleg zal het zijn weg vinden, zullen wij onvermoeibaar lering…

Diep in zichzelf verborgen lag zijn taalmuziek; de onvermoeibare bron, met zijn wezen verbonden. Hoe ver kon hij daarin gaan, om opgefrist iets opzienbarends de ruimte te geven; buitenaardse wartaal uitslaand, als een ongetemd beest. Hij wou het leven ontraadselen, benoembaar maken, wat onbenoembaar was, zonder de dans te ontspringen…

Iets van zelfvernietiging: een protest om zichzelf uit z'n vorm te bevrijden, daar klampt hij zich aan vast bij wijze van vertaling naar daar, waar hij oneindig vrij is in al zijn, zijn: om het beter te leren kennen betreedt hij het slagveld in afzondering, zonder zeker weten, met eeuwige twijfel.…

Schimmen waren rond zijn bed; aankondiging van verval en ondergang, een gevoel van vergankelijkheid groeit met de dag: dit vluchtig beeld waarin hij zijn zelf verloren ziet gaan; een lange wandeling door de mist van het onbekende, zonder doel, zonder huis, niet wetend of het goed of slecht af zal lopen.…

Hij erkende geen grenzen; wist niet wie hij was, waar hij vandaan kwam. Nu het stof was opgetrokken na barre omstandigheden, kwam hij thuis in een andere geestesgesteldheid, bij Haar, warm en levend, hemelhoog. Na een lange tijd van zwijgen, werd wat uitzichtloos en onoverbrugbaar scheen een lichtend voorbeeld: het was alsof hij opnieuw…